Terwijl de vrouwen als vanouds uit hun whatever bloeden, en de hitte hier zijn laatste dagen golft, maken wij ons op voor de laatste bezoekers van het seizoen. Ergens zijn we wel opgelucht, want we hebben hier nogal wat geteisem mogen verwelkomen!

De voorbije weekends was het geteisem voorzien van extra krapuul in de vorm van kleine kindjes. Bert en Ine en hun kroost kwamen terug uit hun vakantie in Oostenrijk, en Joris en Katrien kwamen langs met hun dochtertje. Laat ik beginnen met het Leuvense gezelschap.

Als enigste van ongeveer alle bezoekers kwamen zij aan in de gietende regen. Geen erg, zo bleek, want ze hadden enige inbrekersskills en hadden zich al helemaal geïnstalleerd toen ik thuiskwam van het werk. Zeer fijn om Ruben en Rik weer terug te zien. Voor wie deze pagadders niet zou kennen, dit zijn twee criminelen die vooral 's nachts en in de vroege ochtend actief zijn, en overdag graag rondgeduwd worden in een koets terwijl ze hun roes uitslapen. Tussenin worden ze het liefst handgevoederd. Enfin, wij duwden ze op donderdag doorheen de stad, op vrijdag tot aan het meer en op zaterdag doorheen het wildpark aan de Sihl. Dit laatste is een vrij toegankelijk park waar Herten, vossen, elanden, wolven, zwijnen, lynxen en beren 'in het wild' rondlopen. Op de wolven en zwijnen na zagen we ze allemaal. Zondagochtend werd we dan voor een laatste keer gewekt door Ruben die me zoals iedere ochtend kwam melden dat 'nonkel Rob' een beetje 'stinkiewinkie' is, alvorens de bende weer naar Leuven trok. Wij kropen nog even weer terug in bed, maar vonden in de namiddag al terug de energie voor een korte uitstap naar de Katzensee, een meer in Zürich dat in een omgeving ligt die erg Belgisch aandoet.

Vorig weekend begroetten we Joris en Katrien met hun 1-jarig dochtertje, Jade. Net als Ruben had Jade het de eerste nacht wat moeilijk, maar ging het vanaf nacht 2 al beter. Ik geloof dat Joris de enigste is die de altstadt maar voor een klein stukje gezien heeft, omdat we een fietstocht in de streek gemaakt hebben terwijl de 3 vrouwen koffiekletsten in de stad.

Zij waren de voorlaatsten van een serie bezoekers, die ons elk op hun manier een apart weekend of aparte avond bezorgd hebben. We hebben met iedereen wel iets nieuws gedaan, en allen hadden hun eigen wensen en interesses.

Zo was er onze eerste bezoeker, Jo; Hij bracht ons gigantische potten vol speculoospasta (allemaal op), een camion bier (bijna op) en een voorraad koffiepads die nog steeds meegaat. Jo was de enigste gast waarmee we gingen skiën.

Jo werd gevolgt door een serie lentebezoekers. Ik weet de volgorde niet helemaal meer, maar ik onthoud van Eva en Alexander de wandeling in het ontluikend groen van de Uetliberg en de lekker omelet die we verorberden op het terras, een eerste maal in T-shirt. De ouders van Anke sloten we per ongeluk een halve dag op in ons appartement, en ze bedankten ons hiervoor met 2 ligstoelen, een zak aanmaakhout en een BBQ. Geschenken die alweer bijna versleten zijn, zo vaak hebben we ze gebruikt. Met hen gingen we naar Luzern.

Mijn ouders kwamen ook voorbij, tesamen met nonkel Paul. Zug, de binnenstad en de kam van de uetliberg was hun keuze. Ook namen ze een kijkje in de Brocki, waar mama een 5-tal cd's kocht (waarvan 1 leeg doosje) en papa 2 bloempotten. Nonkel paul ging naar huis met een trol uit Zug.

Bart en Heleen en Els en Mathijs kwamen lang op het moment dat we vochten tegen een langdurige diarree. Anke kon maar de helft van hun weekends meemaken. Gelukkig waren beide koppels into 'gechil'. Veel uitslapen, rustig wandelen, en een boottocht op het meer waren de recepten. Sinds het bezoek van E&M hebben we een robot om ons gezelschap te houden.

Ergens tussenin zijn ook Rolf en Annemarie nog binnengewipt voor een bbq bovenop de Uetliberg. Ergens in Mei geloof ik, maar wel al bij behoorlijk warme temperaturen.

Het weekend met Ollie was dan weer een heel andere ervaring. Inhoudelijk had dit weekend niet veel om het lijf, maar we ontdekten flatlife-gewijs de naakte overburin, de worstenkraam en de biergarten. Anke zat op dat moment bij Eva in Annecy.

Ward en Veerle waren, op de ouders van Anke na, de volgende gasten. Zij konden genieten van prachtig weer, en waren meer dan anderen geïnteresseerd in het meer moderne en alternatieve Zurich en in zwemmen in het meer. Zij zagen als enigen het meer ook eens van de andere kant.

Vervolgens kwam het jong vrouwelijk geweld, bestaande uit de zus en nicht van Anke het Zürichs nachtleven onveilig maken. Helaas wilde het nachtleven niet zo had meewerken. Gelukkig waren ook zij content met wandelen, fietsen en liggen aan het meer. Na hen kwamen Niki en Liese voor een namiddagje keuvelen en een bbq.

En dan zijn we alweer bij de bezoekers van in het begin van deze blog. Zonder al deze avonturiers zou het leven hier in Zürich een pak saaier geweest zijn. Ze maakten het gemis van het thuisfront heel wat draaglijker. Volgend weekend nog een paartje, en dan is de agenda leeg tot eind oktober.

Daar gaan we volgens mij ook wel eens deugd van hebben.

Groetjes

Rob