Bezoek in ons appartement en in onze darmen, oftewel bezoek van vrienden en van beestjes.

Jawel, de laatste 2 weekends hadden we een druk programma voor de boeg. Eerst kwamen Bart en Heleen, het weekend daarna Mathijs en Els.

Allemaal leuk gepland, tot dat onze gezondheid daar een stokje voor kwam steken. 2 weken geleden schreven we dat het buikgriepvirus terug zijn intrede had gedaan in ons appartement. Na blijvende symptomen (ik zal het jullie hier niet in geuren en kleuren beschrijven) en een derde artsbezoek werd een parasiet als mogelijke boosdoener verdacht. Een bloedtest, urinetest en 3 stoelgangstalen later, weten we nu dat de Blastocystis Hominis in ons leeft. En dat is niet gelachen. Men kan dat verkrijgen door onzuiver water te drinken of via voedsel, maar wat nu juist de exacte oorzaak geweest is, zullen we nooit weten.

Het bezoek van Bart en Heleen was dus zeer rustig en buiten een stadswandeling en boottocht werd er voornamelijk gerust. Gelukkig vonden onze gasten het niet erg om eens een chill-weekend te hebben.

Met Mathijs en Els stond ook een rustige stadwandeling op het programma (waarvan ik de dag erna spierpijn bleek te hebben, na zo 2 weken bedrust) en een paar terrasjes. Zondag was het gratis-dag van het openbaar vervoer en waren alle bussen, boten, trams, treinen en bergliften gratis. Dat in combinatie met mooi weer, zorgde voor een aangename uitstap.

Verder zijn we nu ook eigenaar van een auto met Zwiterse nummerplaat. De auto is dezelfde gebleven, alleen de kentekens zijn gewijzigd. Het kostenplaatje moet nog komen, maar we hebben al geleerd, dat we geen lage prijs mogen verwachten. Vrijdag moesten we naar de keuring met onze auto en werd de Belgische nummerplaat ingeruild voor een nieuwe Zwitserse. De keuring was echt een aangename ervaring. Dit in tegenstelling met mijn Belgische keuringervaringen waar ik al gewoonlijk al 6 maanden voor datum tegenop begin te zien.

Praktich geen wachtrij, een vriendelijke, hoffelijke jongeman die ons beide de hand drukt in een rustige en ruime hal. Bij elke fase van de test legde hij ons vriendelijk uit wat de volgende stap in zou houden. Dit in tegenstelling tot de laatste keer in België toen ik in een kot met luide Q-music, roepende en lacherige mannen terechtkwam, die maar opdeden. Misschien deed het tijdstip er ook toe. Toen was het vrijdagavond, nu vrijdagochtend. Nee, alles liep zeer gesmeerd hier, ze verwezen ons telkens door naar een verder loket, allemaal even vriendelijk en gediscipineerd. Toen we bij het laatste loket kwamen en onze nummerplaat afhaalden, moesten we ons verzekeringsbewijs tonen. Maar dat kregen we natuurlijk pas als onze auto gekeurd was... Ik begon al te denken, oh nee, hier gaan we weer. Maar de behulpzame loketbediende zei wie we moesten bellen en wat we moest te vragen en 5 minuten later, stonden we daar met onze nieuwe nummerplaat in de hand.

Vandaag is eindelijk mijn diploma Duits B2 aangekomen. Dat betekent dus dat ik geslaagd ben. Oef! Een pak van mijn hart, dat ik dat niet nog eens moet studeren en gaan afleggen. Nu kan ik het indienen bij de verantwoordelijke instantie en is het wachten op de erkenning van mijn kiné-diploma.

Wij hopen hier verder op een positieve evolutie van onze gezondheid!

Tot binnenkort,

Anke