Geacht blogpubliek,

Er is wederom een week voorbij en ditmaal zal ik, Rob, mijn duit in het blogzakje doen. Anke is immers bezig met de strijk . Ik hoop dat het nog op iets zal trekken, want we zijn alletwee volledig bekaf. Hoe dat komt, wordt later nog uit de doeken gedaan. Het leek me voor deze editie eens leuk om een paar cliché's die bestaan rond de Zwitsers en hun land te toetsen aan de realiteit. Althans voor zover we deze na een week of 2 kunnen inschatten.

Ik trap af met misschien wel het grootste cliché: Alles in Zwitserland is duur. Tot onze spijt is dat meer dan waar. Kledij, meubilair, auto's en elektriciteit zijn even duur of goedkoper, maar voor de rest is alles een beetje tot heel veel duurder. Ik som een aantal zaken op, en je krijgt een idee wat een gemiddelde Zwitser (en wij dus ook) zoal betaalt op een maand. De grootste kost is wel het wonen zelf. Een klein appartementje (50 m2) kost al gouw 1500 CHF per maand. Wil je wat meer vierkante meters, wat meer luxe of een betere ligging, dan reken vlot ergens tussen 2000 en 3000 CHF per maand. In Zurich dan toch, buiten de stad is wonen wel wat goedkoper. Op nummer 2 komt de gezondheidsverzekering. Deze vrolijke Frans kost, afhankelijk van hoe hard je (letterlijk en figuurlijk) gedekt wil worden al gouw 600 tot 800 CHF per maand, voor 2 personen. Hiermee kan je dan lekker gratis naar de dokter, zou je dan denken. Niets is minder waar. Enkel als je kosten het forfait van tussen 300 en 2000 CHF (hoe lager het forfait, hoe duurder de verzekering) overstijgen, krijg je dit terug. Tandartsen niet inbegrepen. Een doktersbezoek kost om en bij de 120 CHF. Al wie schiet op de Belgische sociale zekerheid weet nu dat dit het alternatief is. Voedsel, TV/telefoon/internet, openbaar vervoer, brandstof... het is allemaal ongeveer factor 1,5. Verdienen Zwitsers veel? Jazeker. U weet nu waarom.

Cliché 2: Duitstalige Zwitsers zijn eens stelletje asociale, racistische drogekloten. Dit is niet waar. Het zijn geen Italianen ofzo, maar vergeleken met de zure, bange en steeds rechtser wordende Vlaming zijn de zwitsers best open en vriendelijk. Nu ja, als je geld hebt, alles goed geregeld is en je vlak bij de bergen woont is er natuurlijk niet veel te klagen.

Cliché 3: het openbaar vervoer in Zwitserland is stipt. Dit is niet waar. Het openbaar vervoer In Zwitserland is de hemel. Het is mijns inziens het perfecte voorbeeld van hoe je vraag creëert door een goed aanbod te voorzien. Mensen zijn niet van nature bang of vies van de trein. Mensen wachten niet graag, komen niet graag te laat, doen niet graag lang over korte afstanden en zitten niet graag opeen gepropt in een kleine ruimte. Neem dat weg, en de trein is absoluut aangenaam reizen. Bussen, treins en trams hier zijn frequent (nooit meer dan 10 minuten wachten, zelden meer dan 5), stipt (voor zover we zagen nooit meer dan 5 minuten vertraging, en dan nog omdat ze hier wel wachten op aansluitingen), altijd goed vol, maar nooit propvol, en tot slot: zeer nabij. Het gevolg van een trein of tram die wat te laat is is vaak dat je een aansluiting mist. Het gevolg daarvan: 3 minuten later thuis. Trein gemist? over 2 minuten is er een bus of een andere trein. Heerlijk! Duur? Eigenlijk niet zo. Voor 175 CHF reis je over het hele land een jaar aan halve prijs, hetgeen ongeveer 12 CHF per uurtje treinen, bussen of boten is. Voor 750 CHF reis je in Zurich gratis een heel jaar op alles wat beweegt. Pure vrijheid. Iedereen zit dan ook op het openbaar vervoer, wat de stad redelijk autoluw maakt. Zeker voor wie Brussel of Antwerpen gewend is. En nog een pluspunt: niemand is gestrest.

Verder nog wat weetjes: De Zwitserse werkweek is 10 tot 20% langer dan de Belgische. De mijne telt 41 uur, die van Anke 42. Er is een soort vreemd systeem waarbij je jaarlijks 2050 uren moet werken. Als er minder wettelijke feestdagen op een jaar zijn (bijv. kerstmis valt in een weekend), zijn er meer werkdagen, en is de tijd die je moet werken per dag dan ook iets minder (bijv. 8,15 uur ipv 8,2 uur per dag). Ik weet wel niet of dit voor alle werkgevers zo is. De Zwitsers gaan ervan uit dat een Belg Franstalig is. Winkels zijn hier iets langer open dan bij ons, maar op zondag zijn ze toe. Eigenlijk is Zwitserland ideologisch geen rechtlijnig land. Het is op sommige punten vrij rechts, op andere eerder links. Het gevolg misschien wel van de directe democratie en de min of meer onafhankelijke kantons. Een laatste weetje: sinds woensdag bezitten de meeste Zwitsers een pak euro's. De dag dat men de vaste wisselkoers heeft laten varen, trokken de Zwitsers massaal naar de bank om hun CHF in EUR om te wisselen. Dat heeft Anke mogen ondervinden, toen ze voor een simpele banktransactie meer dan dertig minuten in de rij heeft moeten staan. Als enigste niet om euro's te kopen...

Enfin, wie nog bepaalde dingen wenst te weten moet maar van zich laten horen.

Wat hebben we deze week allemaal meegemaakt? Niet zoveel eigenlijk. Het is een beetje wennen aan de lege agenda 's avonds en in de weekends. Het is precies weer zoals in de studententijd; vrij veel momenten waarop je echt niets te doen hebt. We vullen het voorlopig in met wandelen, lezen, het online-VRT nieuws kijken en natuurlijk ook de omgeving verkennen. Vandaag zijn we met de trein (hoe anders) naar het dichtstbijgelegen skigebied getrokken voor een dagje skipret. Dat gaat als volgt: 's morgens voor dag en dauw opstaan en om 6u50 in eskimokledij de trein op. De trammetjes en treinen vullen zich trouwens op zonnige winterdagen met Eskimo's. Compleet met skilatten, botten en helm. Een uurtje sporen brengt je bij Unterterzen, een dorpje aan de idyllische Walensee, dat zijn volledige bestaan dankt aan een kabelbaan die je op 15 minuten de berg opsleurt. De Flumserberg, meer bepaald. Vandaar is het skieën geblazen. Het is te zeggen, Anke skiet en ik rammel naar beneden, een beetje zoals Jean-Marie Dedecker: zonder stijl, rechtdoor, proberen overeind te blijven en als ik zelf niet op mijn bek ga, wil men mij wel op mijn bek geven. Tegen een uur of 5 in de namiddag zijn we teruggekeerd, en om iets na 6 waren we weer in onze home. En dat is dan meteen de reden waarom we nu beiden bekaf zijn. Rest ons nog dit bloggebeuren, een frisse pint en dan de beddenbak.

Tot schrijfs!

Rob