Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo vrienden van deze blog,
De weloplettenden of lichte autisten onder jullie hebben het waarschijnlijk in het snotje gehad: we hebben een blogweek overgeslaan. En alsof dat niet genoeg zou zijn, laat Anke haar beurt aan mij. Jullie zullen het dus, helaas, wederom met mijn schrijven moeten stellen. Edoch, alvorens we met verwijten, dreigmails en antraxbrieven overladen worden, wens ik te benadrukken dat er zeer goede redenen waren om vorig weekend niet te bloggen. We waren op bezoek in het zonnige België ter ere van ons teergeliefde moeder. Zij viert immers 60 mooie lentes, en had daarom de familie uitgenodigd voor een gastronomische avond. Daarop konden wij niet ontbreken, en bijgevolg tuften we vorige vrijdagnamiddag vrolijk naar Heusden. Aldaar wonen de ouders van Anke. Zaterdag maakten we van de gelegenheid gebruik om wat 'goedkoop' Belgisch lekkers in te slaan, en onze ecocheques in te ruilen voor een broodbakmachine en broodsnijder. Dat alles stouwden we, tesamen met een hoop spullen die we bij onze eerste verhuistrip niet meer in de auto kregen, in ons opeltje. De Mountainbikes achterop, en op naar Neerpelt voor een feestelijke avond van eten en dans. We zijn nog niet zo lang weg, maar het deed toch deugd iedereen nog eens in levende lijve te zien. Dat en de stralende zon maakten dat we niet met volle goesting de meer-dan-7u-durende trip terug naar huis aanvatten. Omdat we zo zwaar geladen waren, en mede dankzij een overijverige douane-ambtenaar die ons voor illegale smokkelaars aanzag, kwamen we pas laat in de avond terug thuis aan. Vandaar dat de goesting om de blog te vullen, ontbrak.
De verhuis naar Zurich is er tot nu toe eentje geweest met hoogtes en laagtes, en vorige week behoort tot de laatste categorie. Anke was nagenoeg de hele week zwaar verkouden, en we kregen bovendien het nieuws van het Zwitserse Rode Kruis dat ze niet het juiste getuigschrift heeft om haar kennis van het Duits afdoende aan te tonen. Dit getuigschrift is nodig om erkend te worden, en zonder de erkenning van het Rode Kruis kan ze hier eigenlijk niet werken. Toch even een domper op de feestvreugde. Het betekent waarschijnlijk niet dat ze meteen haar werk verliest, maar wel dat ze als de wiedeweerga ergens een examen zal moeten afleggen om het juiste getuigschrift Duits te krijgen. Nog maar eens studeren, een paar honderd euro dokken en de bijhorende stress. We hopen dat dat nu echt wel de laatste administratieve horde is, en dat we dan na 3 maanden eindelijk eens volledig in orde zijn met alles.
Gelukkig hebben ze hier elke week iets wat ze wochen-ende noemen. Dat zijn 2 dagen, in de regel vooral de zaterdag en de zondag, waarop er niet gewerkt moet worden. Dit wochen-ende kregen we voor de eerste maal bezoek uit België! We verwelkomden een jongeman genaamd Jo, ook wel gekend in sommige middens als Boy. Deze ex-mossad agent maakte immers van een korte skitrip annex bezoek aan zijn familie in Zwitserland gebruik om ook bij ons even halt te houden. Jo bracht ons een kruiwagen vol koffiepads, liters speciaalbier en 2 enorme potten speculaaspasta. Een voorraad waarmee we waarschijnlijk 2 jaar rondkomen. In ruil daarvoor mocht hij ons zaterdag vervoeren naar Unterwasser, waar we samen gingen skiën. Unterwasser is iets verder weg dan Flumserberg, en iets moeilijker te bereiken. Het is ook iets minder modern, de liftjes zijn voornamelijk ankerliften. Daar staat tegenover dat het iets goedkoper is (nog altijd 57 CHF pppd), een pak rustiger en dat de pistes geweldig zijn voor zowel de beginnende als de meer gevorderde skiër. In Flumserberg skiede ik geregeld met de billen dicht naar beneden, in Underwasser bleven de billen open (bij wijze van spreken, uiteraard) en was het genieten van begin tot het eind. De zon maakte er nog een extra mooie dag van. Jammer dat Anke haar snowboardbinding het in de namiddag begaf waardoor het voor haar minder tof afdalen was. Een etentje bij de Indiër hier om de hoek, en een avondje uit in de hipste cocktailbar van de altstadt maakten de zaterdag compleet.
De weerapp op de iPhone gaf aan dat het zondag/vandaag een stralend zonnige dag ging worden, en dus stonden we deze morgen op onder een zwaarbewolkte hemel. We kennen hem ondertussen al, de app. Na een wandeling door de oude stad en een beklimming van de Uetliberg met bijhorend mistig uitzicht op de stad en het meer (en de eerste bloemetjes!) was het tijd voor Jo om weer naar huis te sjezen. Meteen ook het sein voor de zon om tevoorschijn te komen.
Een ideaal weekend om de week door te spoelen, met dank aan Jo!
Volgend weekend zijn we weer onder ons. De app zegt dat het weer kouder zal worden en gaat sneeuwen, dus wij kijken al uit naar een paar zomerse en zonnige dagen. Wie weet gaan we nog eens naar Unterwasser, of halen we onze mountainbikes een eerste keer boven. We zien wel.
Een welgemikte groet in uw richting,
Rob
- comments