Aaah de lente… wat een kutseizoen. Dat was althans min of meer de mening van een collega van Anke, die we vorig paasweekend tijdens een shortskitrip in de bergen tegenkwamen. Voor iemand die opgegroeid is in de bergen staat de lente immers gelijk met een saai seizoen waarin niets te beleven valt. Er is onvoldoende sneeuw om te skiën, en er ligt teveel sneeuw om te kunnen wandelen. Wij kijken echter uit naar de zon en het groen dat de lente brengt. De bomen in onze allee krijgen hun eerste knoppen en volgens onze buurvrouw, die we maar wat graag geloven, is het uitzicht van de straat binnenkort prachtig.

Ook zien we tegenwoordig veel vaker de bergen. Dit maakt het ook voor onze bezoekers nu des te fijner om de berg in onze achtertuin te beklimmen en van het uitzicht te genieten. 2 weken geleden stonden we voor het eerst op de Uetliberg met een volledig open hemel. Vrienden van Anke uit Annecy (Eva en Alexandre) zagen met ons dat het goed was.

We hebben trouwens nog van een ander uitzicht kunnen genieten. 30 maart vierde ik mijn 31e verjaardag, en Anke had als verrassing een aperitief geregeld in een bar met de weinig tot de verbeelding overlatende naam 'Clouds'. Deze bar bevindt zich boven in de hoogste toren van Zurich en biedt een bijna 360°-zicht op de stad. Voor wie even niet aan de portemonnee denkt, zeker een aanrader!

Verder bracht de week niet zoveel vermeldenswaardig. Anke heeft zich ingeschreven voor een examen Duits op 2 mei, na een telefonische bevestiging van het rode kruis dat het examen zou volstaan voor een goedkeuring. Blijkt nu dat ze dit niet schriftelijk willen bevestigen. Zeer vreemd allemaal, en zeer vervelend omdat zo'n examen bijna 300 franken kost. Je zou dus niet willen dat het voor niets is. We hebben het opgegeven om de werking van dit orgaan te proberen te snappen en hopen dat het uiteindelijk wel goed zal komen.

Vorig weekend hebben we dan Pasen gevierd in stijl, zoals nog een pak andere Zwitsers: met een laatste ski-uitstap. Gegeven de aprilse grillen van de voorbije 2 weken hebben we pas woensdagavond beslist om donderdagavond naar de bergen te trekken voor dit skiweekend. Het alternatief was een weekend in Ticino. Gezien de 45 uur file aan de Gothardtunnel (paasuittocht) donderdag en vrijdag hebben we dit gelukkig links laten liggen.

Al was de trip naar Lenzerheide in Graubünden ook niet van de poes. Het weer was op zijn zachts gezegd grillig. In de klim naar Lenzerheide werden we verwelkomd door een sneeuwstorm. Zo kwam het dat we ons tesamen met nog een paar ongelukkige zielen om 10u 's avonds in de sneeuw en de ijzige kou vastreden op de helling. Of eerder vastgleden. Niet meteen de ideale omstandigheden om voor de eerste maal ooit sneeuwkettingen op te leggen. U begrijpt, de sfeer zat erin. Met een kletsnatte en verfrommelde handleiding, en bevroren vingers, slaagden we erin om de kettingen erop te leggen en de laatste 10 km naar het hotel te volbrengen. Geen ervaring die we nog vaak willen herhalen. Vrijdag (voor wie het niet weet, een vrije dag voor de Zwitsers) bleek dan wel weer een goede te zijn. Stralende zon zorgde voor matige sneeuw maar top-uitzichten. En verbrande neuzen. Gelukkig dat er de vrijdag was overigens, want anders hadden we niet geweten hoe de bergen er daar uitzagen. Zaterdag en zondag waren immers gevuld met mist en sneeuw. In tegenstelling tot de meeste skiërs hebben we het niet aan onze harten laten komen en hebben we lustig doorgeskied. Soms zonder ook maar iets van de piste te zien, maar altijd in goede, verse sneeuw en bijna zonder medeskiërs. De mist zorgde er ook voor dat ik volledig per ongeluk voor het eerst een stukje zwarte piste afgedaald ben. Had Anke het niet gezegd, ik had het niet geweten.

Maandag was voor Anke een werkdag, en voor mij nog een vrije dag. In de namiddag heb ik met de mountainbike de omgeving wat verkend. Blijkt dat je niet ver moet om de stad achter te laten. Net de berg over verschijnt een bucolisch landschap dat wat vergelijkbaar is met de glooiende heuvels in Luxemburg. Na drie dagen skiën vonden mijn benen het vele op en af wel wat minder bucolisch, en ik was blij na 37km, waarvan de helft bergop, terug thuis te zijn. In het gezelschap van Anke ondertussen. Ik was langs haar werk gefietst.

Morgen begint een periode van non-stop bezoek. Eerst nog een vriendin van Anke, dan de ouders van Anke en volgende week mijn ouders. Wij hopen op goed weer voor goed gezelschap.

Tot slot, voor de cultuurliefhebbers, willen we toch nog even de Zwitserse hits van het moment meegeven. Eentje van Lo & Leduc, de grote winnaars van de SMA's (Swiss Music Award). Dit nummer is in het Zwitsers, dus wel eens leuk om te horen wat een raar taaltje het is. Het andere is de hit van het jaar, wederom volgens de SMA's. Pegasus heet de band. Tot slot de band van het album van het jaar: Gotthard. Geniet ervan!

Rob

https://www.youtube.com/watch?v=4k1kSXpSRuA

https://www.youtube.com/watch?v=vP1CFDcjbaw

https://www.youtube.com/watch?v=kIWZ6Kzwm7Y