De eerste werkweek van mij (Anke) zit erop. Ik werk in de 'RehaClinic' in Kilchberg. Dit is een gemeente in het kanton Zürich, net buiten de stad. In dit revalidatiecentrum is er plaats voor 36 opgenomen patiënten, verder komen er ook nog ambulante patiënten.

Vervoer naar het werk vanuit onze huidige locatie is niet ideaal. 3x overstappen en nog een stuk wandelen. Na onze verhuis zal dit beter zijn.

Met de auto is het volgens google 12 minuten, maar om principiële redenen weiger ik dat. Je moet hier trouwens je parkeerplaats op je werk betalen. De eerste helft van de week heb ik het openbaar vervoer geprobeerd, maar vanaf donderdag ben ik met een collega meegefietst. Dat is een enkele trip van tussen 20 en 30 minuten. Een stevige klim 's morgens met 100m stijgen, want het 'Seespital' ligt op een heuvel langs het meer. 's Avonds is het wel lekker bollen en gaat het dus wat vlotter :-)

Ik start om 8u15 en werk tot 17u45, behalve op vrijdag. Dan is't een half uurtje minder. We hebben voor- en namiddag 15 min. pauze en 's middags 1 uur. Dan kan je in het restaurant eten, en heb je een ruime keuze uit broodjes, koude en warme gerechten (vlees, vis, vegetarisch), ... Alles wat je maar wil. Je mag zelf opscheppen en aan de kassa wordt je bord gewogen. Je betaalt dan met een sleutel (die je met je bankkaart kan opladen) de prijs afhankelijk van het gewicht van je bord.

Patiënten worden behandeld per half uur. Iedereen heeft zijn vaste patiënten, die geef je sowieso elke dag 'einzeltherapie'. Daarbuiten moet je ook groepstherapieën geven, zoals stapgroep (buiten), watertherapie, conditietraining, zit-standgroep, evenwichtsgroep, stagroep, ... Gedurende 1u worden maandag en woensdag tijdens 'rapport' met het hele team de patiënten besproken. 2 x omdat de afdeling opgesplitst is in privaat- en algemeen verzekerde patiënten. De meeste patiënten hebben een beroerte gehad en zijn wat ouder. Traumapatiënten, na een ongeluk, hebben we zeer weinig, omdat hier in Zwitserland ziekten en ongevallen apart verzekerd zijn, waardoor de klinieken ook apart zijn.

Ik had deze week 3 nieuwe eigen patiënten, de rest van de tijd werd ik ingeleid of mocht ik meevolgen. Het is blijkbaar momenteel een rustige periode, dus eigenlijk ideaal om in te lopen. De collega die ik vervang, stopt vrijdag en is dus mijn 'Gotti' (meter) deze 2 weken.

Buiten het Zwitsers-Duits is deze week heel goed meegevallen. Ik ben goed onthaald door de collega's, ze hebben hun best gedaan om me wegwijs te maken. Vaak moesten ze het herhalen als ik weer eens het Zwitsers-Duits niet begrepen had. Gelukkig herhalen ze het dan in het Hoog-Duits en dat gaat dan wel heel goed. Het grootste verschil qua administratie met België is dat ze hier nog veel afdrukken, omdat ze nog geen ideaal computerprogramma hebben.

Het cultuurverschil is ook wel merkbaar. Zwitsers zijn veel hoffelijker: zullen absoluut geen vragen over privézaken stellen op de eerste dag en spreken in de beleefdheidsvorm. Dat laatste is aanpassen voor mij, aangezien we in België als snel ge/je tegen patiënten zeggen. Hier blijft het altijd 'U', waarvoor ik mezelf steeds moet verbeteren.

Ook zijn mijn collega's veel fysieker in de omgang met elkaar. Bv. bij verjaardagswensen geven ze elkaar een knuffel. Dan merk je pas hoe afstandelijk wij, Vlamingen, zijn.

Ik heb al veel respect gekregen voor immigranten die naar een land met totaal verschillende taal- of cultuur verhuizen en zich integreren, denk maar aan moslims of Afrikanen, Aziaten,... die naar Europa komen.

Dit weekend hebben we eens rondgekeken voor meubels en wat administratie in orde gemaakt. Ziekteverzekering is in orde: check. En vandaag zijn we de Adlisberg gaan verkennen. Je kan met tram 3 tot aan de Dolderbahn. Dat is een tram die je de berg op brengt en dan kan je daar mooi wandelen. We zijn naar de Lorenkopftoren gewandeld, daar heb je een mooi uitzicht over de Zürichsee en de Greifensee. En als het mooi weer is kan je de Alpen zien, maar vandaag was het bewolkt.

Morgen krijgen we de sleutel van het nieuwe appartement, komen de meubels en kunnen we rustig beginnen met wat uit te pakken en te verhuizen.

Tot de volgende keer voor meer weer.

Anke