Eindelijk ingehuisd. Na vorig weekend onze spullen verhuisd en ikeakasten ineengeknutseld te hebben, zijn we afgelopen week nog elke avond bezig geweest met inrichten. Woensdagavond was het grootste werk achter de rug. Afgelopen weekend zijn we nog tafels in de ikea gaan halen, dus nu zijn we min of meer gesetteld.

Donderdagavond zijn we naar de verwelkoming voor de nieuwe inwoners van de stad geweest. Dit bestond uit een informatieronde, een stadswandeling en een apero. Aangezien het afgelopen week zeer koud (met nog koudere wind) was, waren we blij toen de één-uur-durende stadswandeling ten einde kwam. Voor de mensen die ons komen bezoeken, kunnen we nu al wat meer info geven als we jullie door de hele mooie 'Altstad' leiden.

De verwelkoming (in 5 talen) bezorgde ons nog enkele interessante weetjes. 1/3 van de inwoners van Zürich heeft geen Zwitserse pas. De meeste imigranten komen uit Europa met Italië, Duitsland en Portugal op kop. 99% van alle inwoners woont hier graag! Dat de levenskwaliteit hier hoog in het vaandel gedragen wordt, kan ik wel beamen. Vooral dan in welzijn op het werk. Ze investeren hier in veel personeelsleden, bv. op mijn werk zijn er 3 (niet allemaal FTE) personen voor het onthaal. Dat is dan voor 36 opgenomen patiënten en nog wat ambulanten, veel verpleegkundigen en 17 therapeuten. De ondersteuning (Materialen, PC-programma's) is dan niet zo uitgebreid. In het algemeen kan ik niet zeggen dat ze hier zeer efficiënt werken, maar wel ten gronde. Iets gerelgeld krijgen, duurt erg lang, maar aan het einde is het dan ook wel in orde. Ahja, en niet te vergeten, je moet er natuurlijk voor betalen!

Zwitsers zijn trouwens zeer fier op hun levenskwaliteit en op nog vele andere zaken! Je vindt hier veel Zwitserse vlaggen in tuinen en aan huizen, op bijna alle levensmiddelen staat het kanton of de Zwitserse vlag, ... Ze labelen hier ook graag alles. Maandag is er een audit geweest op het werk, opdat we zouden kunnen aansluiten bij Sw!ss Reha. Dit is een vereniging van kwaliteitsvolle revalidatiecentra in Zwitserland.

Zwitsers zijn verder ook niet erg sociaal.

Op het werk is het al wat drukker, 2 collega's in verlof, dus dat voel je wel. Maar nog steeds goed te doen, het vertaalt zich dan vooral in het feit dat je bijna geen gaten in je planning hebt. Voor patiënten is revalidatie is hier een stuk intensiever dan in België, meer effectieve therapie op een dag. Patiënten blijven dan ook minder lang opgenomen als bij ons. In België beslist het team wanneer een patiënt ontslagen wordt. Hier bepaalt de ziekenkas tot wanneer een patiënt mag blijven, bv. 4 weken. Indien dat onvoldoende is, moet de arts een geargumenteerde motivatiebrief schrijven aan de ziekenkas en pas als die het goedkeurt, wordt de revalidatie verlengd met een bepaalde duur. Ook gaan mensen hier veel sneller terug aan het werk. Vaak deeltijds, maar zelfs met beperking, bv. in een rolstoel,... Hier is er trouwens ook een systeem met een case-manager in geval van werkhervatting. Verder is het multidisciplinair werken zoals bij ons, alleen zitten alle therapeuten op de teamvergadering. De band tussen therapeuten en verpleging is hier niet goed, veel verloop, teveel verpleegkundigen, leidinggevenden die het team onvoldoende (kunnen) sturen. Dat is jammer en vooral zeer nadelig voor patiënten. Wat mis ik onze Reva's dan, en vooral integratieve op R2 :-)

Zondag zijn we met de S4-trein naar Adliswil gegaan en hebben we daar de kabelbaan (LAF) naar Felsenegg genomen. Daar kan je 2u wandelen op de kam naar de Uetliberg. Dit is een zeer mooie en gemakkelijke wandeling en raden we onze bezoekers zeker aan. Ook te doen met buggy! Op het einde begon het weer te sneeuwen en hebben we onszelf getrakteerd op een gluhwein voor we weer naar beneden afdaalden. Onderweg kwamen we te weten dat er vlakbij ons een sleepiste is van 3 km lang. Je kan van bij ons appartement met de slee in de trein omhoog en van een helling van 11% naar onder sleeën. Een slee kopen staat dus op ons to-do-lijstje!

Deze week hopen we het inrichten volledig te kunnen afronden, om dan te kunnen ontspannen in het weekend.

Liebe Grüsse,

Anke