Profile
Blog
Photos
Videos
Jep, jep, de school is weer echt begonnen! De eerste week is voorbij, dus ondertussen zijn ook alle leerlingen weer op school. Als strenge docent heb ik afgelopen week gewoon nieuwe dingen behandeld en is er volgende week een toets, dus dikke pech voor de leerlingen die een week langer vakantie hebben gehouden. Het is ook een beetje noodzaak, omdat ik een toets moet hebben afgenomen voordat ik vertrek, dus tja, tijd begint te dringen. De leerlingen laten me keurig weten dat het aftellen is begonnen, elke dag krijg ik lieve gezichtjes bij me met de vraag of ik niet alsjeblieft kan blijven? Mijn vervanger is er al en met moeite heb ik hem twee klassen overgedragen (hij verveelde zich zo, omdat hij wel elke dag op school moet komen, Afrikaans systeem). Hij is 19 jaar, net van school, maar donders slim. Na elke les die hij heeft gegeven komt hij met een grote glimlach naar buiten, dus dat geeft me een goed gevoel (in het begin knaagde het nogal aan me dat mijn klassen na mijn vertrek geen wiskunde meer zouden hebben).
Verder heb ik afgelopen weekend weer ouderwets in Bijilo doorgebracht, kletsen met iedereen, naar het strand gaan etc. Volgens mij ben ik de eerste week in Nederland direct overspannen, want ik begin behoorlijk te wennen aan het slome tempo hier haha. Het voelt nog steeds een beetje dubbel, maar met vlagen heb ik ook zin om terug te gaan. Vooral het anonieme leven (gewoon op straat lopen zonder dat iedereen me opmerkt en 'toebab' roept) en mijn vrijheid van op de fiets kunnen stappen en overal naartoe kunnen gaan. Wel geniet ik erg van het sociale leven hier, de lieve telefoontjes en de spontane bezoekjes. Maargoed, ik heb nog 2 weken hier en ga nog even goed genieten!
Onder het motto 'het is nooit te laat om een nieuwe rubriek te beginnen' komt er vandaag een onder de categorie 'kut, waar ben ik nu weer in beland'. Sorry voor het taalgebruik, maar zo zit het nu eenmaal in mijn hoofd. Bijna dagelijks denk ik dit en 9 van de 10 keer zorgen de Gambiaanse jongens hiervoor. Blijkbaar geef ik nogal verkeerde signalen af door de mannen hier een hand te geven en te vragen hoe het gaat of het is gewoon echt waar dat ik zo goddelijk aantrekkelijk ben. Woensdag was weer zo'n moment, een docent van mijn stageschool had me al tientallen keren uitgenodigd in zijn compound. Eerlijk gezegd vind ik hem een beetje raar, dus ik wist er nog alle keren onderuit te komen. Dit keer was er een namingsceremonie in zijn compound, dus tja, als het bezoekje dan toch moest komen leek me dit het beste moment. Handjes schudden van de familie, baby vasthouden en op naar Brikama. Niks was minder waar, ik heb de baby misschien 2 minuten gezien en het feest was er niet. Terwijl de ataja (sterke groene thee) werd gemaakt kwam dan het hoge woord eruit, dat hij zo blij was dat ik eindelijk langs kwam en dat hij hele dagen aan me denkt en weet ik wat nog meer. Heel duidelijk gemaakt dat ik niet daarvoor was gekomen, goed hij begreep het. Maar toen ik vervolgens weg wilde kwam er een hele overtuigingstechniek om ervoor te zorgen dat ik toch echt de nacht daar zal blijven. Pff, na een paar botte woorden stond ik dan eindelijk aan de weg, wachtend op een busje richting Brikama. Natuurlijk kwamen ze net nu niet, dus uiteindelijk een lift gekregen van een aardige man die toevallig mijn kant op moest. En wat was hij aardig, hij hoefde geen geld, gewoon mijn nummer was genoeg. Met een geweldige smoes dat ik geen Nederlandse sim heb en ik in een paar dagen terug ga heeft hij me veilig bij het college gedropt. Ik weet dat het egostrelend hoort te zijn, maar af en toe wou ik dat het mogelijk was alle mannen hier naar een ver eiland te sturen.
Dan nog een verhaaltje in de dierenrubriek, deze blijft toch leuk. Al was het deze keer niet zo leuk, omdat het nu mezelf is overkomen. Maandag voordat ik richting Serrekunda ging, gaf Lamin me een lekker broodje mee. De hele dag wachtte hij in mijn tas en bij terugkomst in Brikama dacht ik 'aanvallen!!'. Dus terwijl ik fanatiek aan het kauwen was en de helft al in mijn buik zat, scheurde ik een nieuw stukje af en wat zag ik toch mijn grote schrik: vol met mieren! En dan echt vol, vol, het hele broodje. Al kokhalzend op zoek gegaan naar een of ander vergif wat ervoor zou zorgen dat ik alles weer zou uitkotsen, maar ik kwam niet verder dan de fles cif. Dit leek me toch niet zo'n strak plan, dus na mezelf een uur wijs gemaakt te hebben dat de eerste helft vast niet zo erg was en dat de beestjes al lang dood waren door het maagzuur, kwam ik weer tot bedaren. Vervolgens belde Doudou me om te checken hoe het ging, dus ik was al lang blij dat ik even mijn fijne ervaring kon delen. Geen lieve woordjes, maar alleen een preek over dat ik toch echt voorzichtig moest zijn met wat ik at, dat ik niet weer ziek moest worden, blabla. Ik heb hem vriendelijk bedankt en vervolgens een uur mokkend met mijn fles water op de bank gezeten.
Goed, dan is het nu tijd om richting bed te gaan. Ik wens jullie allen een prettige voortzetting van de week (sorry, ik weet niks zinnigs meer te zeggen haha).
Dikke knuffel en liefs, good girl Sally.
(Ik voel me soms net een hond, de hele dag door word ik aangesproken met 'good girl' door de Bijilogang).
- comments
Maaike IIEEEUUWW die mieren, gatsiejakkesbah zeg! Voel je het nog kriebelebiebelen in je buik??? Stuur snel leuke foto op van gisteravond :P
Sheep jakkes! ah wat vies of niet. Proefde je niets? En hebben je darmen je nog wat laten weten? Geniet nog de laatste weken!! Liefs
Carina Oké omdat je bijna terug komt, even terug naar onze cultuur. Vlinders in je buik is oké, mieren in je buik is vies. De geruststelling: ik wed dat je al eerder mieren hebt gegeten. En slakken. En stenen. En wormen. En zand. En poep. En weet ik veel wat je vroeger nog meer in je mond hebt gestopt!:P x
Geert Oogstrelend mooi.. Tsja.... ach ik weet wat het is. hahahahahaha Nog even doorbijten en dan kun je weer genieten van de Hollandse kaaskoppen die fluitend op de steigers staan als we Herman van Veen mogen geloven. Mieren... Beetje extra proteïne is nooit weg. Groetjes
De fluitende stijgerbouwer Hoooi, nog maar twee weekjes! Dus probeer nog zoveel mogelijk wat we hier niet kennen. Alleen al voor de verhaaltjes. toi toi groetjes je Herder