Profile
Blog
Photos
Videos
Welkom bij een nieuwe aflevering van expeditie Gambia! Tot nu toe heb ik alle proeven nog doorstaan en ben ik niet weggestemd uit het compound. De laatste paar dagen was de elektriciteit nogal schaars, vandaar dat ik jullie lang heb moeten laten wachten op verhaal numero trois. Het is nu half 1 's nachts, maar er is licht, dus ben ik braaf achter mijn laptopje gekropen.
Na een aantal verzoekjes heb ik een nieuw fotoalbum geplaatst waarin mijn woonplek te zien is. Hopelijk krijgen jullie er een beetje een beeld bij waar ik zoal mijn dagen vertoef. Ook doe ik even een poging tot nuttige informatie zodat het hopelijk wat duidelijker wordt.
Het Gambia college staat op een groot en groen stuk land (in de plaats Brikama), en deelt dit gebied samen met de universiteit en de campus (hier slapen alleen de studenten van het Gambia College). Mijn slaapplekkie staat tussen het jongens- en meisjesgebouw in, op de campus. Ik slaap dus niet zoals de andere studenten in de 'meidenflat', waar je met z'n 3en een kleine kamer deelt en met nog veel meer een toilet en douche (waar ik overigens heel dankbaar voor ben).
Omdat het nogal rustig is op het Gambia College ben ik vooral te vinden in het plaatsje Bigilo, hier staat het compound waar ik eerder over schreef. Dit compound is trouwens de woonplek van Lamin (also known as mister Shaggy), vandaar dat ik hier terecht ben gekomen. Tot zover het zakelijke gedeelte.
Koekoek! Tot zover de inleiding van het niet-zakelijke gedeelte, haha. Ik heb iets teveel vrije tijd hier, waardoor ik lang kan nadenken over flauwe dingen ;) Dit zal trouwens nog een week zo door gaan, want ik hoorde afgelopen dinsdag dat mijn middelbare school pas de 27e open gaat! Waarom dit nu pas bekend is vond ik een onbeleefde vraag, maar grrr! Dit moment duurde 5 minuten, want daarna besefte ik dat ik dus nog twee weken vakantie kan vieren, en dat ben ik dus ook aan het doen hihi.
Maandag kwam Kemo (de student) spontaan langs en zijn we samen naar de lokale markt geweest, echt geweldig! Voor degene die goed thuis is in de WaltDisney film 'Alladin', zo ziet de markt er uit! Allemaal kleine kraampjes kris kras, met doeken erboven gehangen en allemaal nauwe doorgangetjes. Het grappige vind ik hier vooral dat alles verkocht wordt in boterhamzakjes, zelfs de olie wordt hier ingeschonken! Kemo en ik zouden samen Afrikaans gaan koken, dus de inkopen werden hier gedaan: een zakje olie, een zakje zout, zakje zwarte peper, blokje smaakmaker (soort boullion), zakje ander smaakmaker, zakje tomatenpurree, paar aardappeltjes en last but not least: een stuk koe. Nadat de vliegen waren weggejaagd,werden er wat stukken afgesneden, ook weer in een zakje, en op naar huis. Hier eerst de koe goed wassen en daarna in stukjes snijden. Als straf dat ik er steeds mee liep te spelen moest ik het stevig vasthouden terwijl Kemo het in stukjes sneed. Zo leer je nog eens wat over het koeienlichaam, een stuk knie (?) hier, wat aders daar. Tip voor alle stadskindjes die nog steeds denken dat melk uit de supermarkt komt! Uiteindelijk werd het één lekker prutje en hebben we de aardappeltjes gefrituurd (wat overigens niet mijn idee was gezien mijn cafetariaverleden, ze bakken hier bijna alles in veel olie, ik denk dan ook dat meneer Aviko Afrikaanse voorouders had). 's Avonds nog even naar een winkeltje geweest om beltegoed te kopen, in het pikkedonker (om 20 uur)! Kemo heeft me uitgenodigd om een dezer dagen langs te komen op de basisschool waar hij lesgeeft, lijkt me geweldig om te zien.
Dinsdag en woensdag waren een beetje lamme dagen, prutsen in en om het huis. Heb als voorbeeldige huisvrouw mijn was gedaan, de keuken schoongemaakt, mijn koffers heringedeeld en (nu dan echt) alle kaartjes en foto's opgehangen in mijn slaapkamer.
Donderdag vond ik het wel welletjes geweest op het rustige College en heeft Lamin me opgehaald. Eerst wat zakelijke dingetjes geregeld in Serrekunda (internetcredit, dat soort dingen…) en daarna richting het compound. Nu weet ik dat ik behoorlijk opval met mijn blonde kop, maar echt iedereen kende me nog! Een warm welkom dus, vooral kleine Mariamma die op me af komt sjezen.
Nogmaals een herinnering, het is al vrij laat nu ik dit schrijf, dus het kan zijn dat het verhaal niet helemaal chronologisch loopt. Ik heb dan ook geen idee meer wat ik vrijdag heb gedaan, dus op naar de zaterdag. Zwemmen! Jaja, voor het eerst gezwommen hier. Het heeft even geduurd door alle regen, maar zaterdag was het Afrikaans heet en kon het dus gebeuren. Abdu is met me meegeweest en heeft verwonderd toegekeken dat ik zo goed kan zwemmen. Bijna niemand kan hier zwemmen, dus ik ben echt geweldig goed in het water. Ik verbaas me hoe snel alles went hier, dat ik het al heel normaal vind om door een kudde schapen te lopen onderweg naar iets (ik voel niet meer de behoefte om bij elk schaap te poseren voor een foto). Lig je vervolgens op het strand en hoor je wat bellen, ja hoor, daar komt een kudde runderen voorbij sjokken. Er was nog even een moment van paniek vandaag, want er lagen twee dames naast ons te zonnen en Abdu had gehoord dat ze 'lesbisch' waren. Echt not done hier, homoseksualiteit bestaat niet in Gambia. Punt.
's Avonds vond ik het tijd om wat terug te doen voor de inwoners van het compound, dus Abdu weer meegesleept naar de markt om inkopen te doen. Aardappelen, wortels, ui, melk en boter: Charlotte heeft hutspot gemaakt! Een hele belevenis, vooral omdat je buiten kookt op een houtskoolvuurtje met kaarslicht. Bovendien moet er meteen een pot voor circa 10 man komen, dus ik heb eerst een uur zitten schillen. Maar uiteraard komt iedereen steeds kijken en ook helpen, dus het was zeker geen straf. Het eten werd goed ontvangen, al lag het wel zwaar op de maag. Als je dag in dag uit rijstgerechten eet, is het stamppot zwaar voedsel (zelfs voor mij, dus arme Afrikaantjes..). 's Avonds zouden we naar de nightclub gaan, na een voorproefje van mijn danstalenten wilden ze nog veel meer zien (lachen is gezond), maar het regende belachelijk hard, dus toch maar thuis gebleven. Donderdag poging twee!
En dan komt de zondag, eindelijk heb ik Hullay bezocht. Ze is een vriendin van Metsje en we hadden al een aantal keer gebeld, maar steeds werd het bezoek verhinderd. De eerste paar keren door de zware regenval, vervolgens door de geboorte van haar zoontje. Maar dit keer kon het echt gebeuren, dus gewapend met een pak luiers en andere handige babydingen, op naar Tintinto (geniale plaatsnaam). Geen regen vandaag, maar de wegen waren wel zwaar aangetast door afgelopen dagen. We hebben dan ook een uur stilgestaan, omdat de auto vaststond in een dikke gleuf met water. The real Africa. Overal komen mensen vandaan om te 'helpen'. Eerst wordt er een half uur gekeken, gegrinnikt, meer mensen geroepen en druk gepraat (waarschijnlijk over het plan van aanpak, maar de voetbal kan ook erg belangrijk zijn). Duwen was geen optie, dus uiteindelijk is de achterkant opgetild en weggeduwd. Bij aankomst kwam Hullay meteen naar buiten om te knuffelen en te kussen. Even een leuk cultuurdingetje: ze doen hier twee kussen, niet op de wang maar in de nek. Voor de kenners onder ons: hier kan ik absoluut niet tegen. Bij aankomst werd ik erdoor verrast, maar bij het afscheid begon ik al te giechelen bij het idee. Ik heb me wel fatsoenlijk gedragen, gewoon kiezen op elkaar en terug knuffelen. Hullay woont in een heel groot huis met allemaal kamers, waar de familie van beide kanten is ondergebracht. Ik werd meteen door de vrouwen meegenomen naar een kamer, wat een kippenhok (letterlijk en figuurlijk, pratende vrouwen en levende kippen). Een geweldige belevenis, iedereen was nieuwsgierig en ontzettend vriendelijk. De één week oude baby werd meteen opgehaald en bij mij op schoot gelegd met de boodschap 'look, it's your husband'. Het arme jochie, zo jong en nu al uitgehuwelijkt aan een 23 jarige toubab. Na een uur durfde ik eindelijk te vragen of ik misschien een foto mocht maken van haar en haar zoontje (ik lees/hoor veel dat ik voorzichtig moet zijn met foto's nemen, eerst netjes vragen) en toen brak de hemel open. Natuurlijk mocht ik foto's nemen, graag zelfs! Overal werd familie en vrienden opgetroffeld, en in elke kamer moest in elke mogelijke samenstelling een foto worden gemaakt. En natuurlijk direct teruggekeken om te kijken of ze er goed opstaan. Lamin had de grootste lol, want die zag me steeds voorbij hobbelen met een nieuwe groep mensen die op camera vastgelegd wilde worden. Uiteindelijk was iedereen blij, zij hebben binnenkort mooie foto's van de familie en ik heb foto's van het echte Afrikaanse leven.
's Avonds zouden we naar het kampvuur gaan op het strand (is hier elke zondag), maar om het origineel te houden: het regende belachelijk hard, dus geen kampvuur. Even op bezoek geweest bij Alladin en zijn vriendin (nu de echte), leuk om haar te ontmoeten.
En dan zijn we aangekomen bij vandaag, de verveling sloeg een klein beetje toe, dus toen het rond 14 uur droog was besloot ik om even een wandeling op het strand te gaan maken. Mustafa (neef van Abdu) wilde graag met me mee en dat heeft hij geweten. De heenweg ging zo soepel dat we besloten hebben om langs het water naar Senegambia (ander plaatsje) te lopen. Hier wat gedronken en vervolgens terug, een wandeltocht van ruim 3 uur! De lichamelijke inspanning deed me wel goed, ik word een beetje lui hier van het weer en het hangen.
Ondertussen herinner ik me ook weer de vrijdag, hoe kon ik dit nou vergeten! Het sociale hier is dat iedereen uit dezelfde bak eet en uit dezelfde mok drinkt. Harstikke gezellig natuurlijk, maar ook ontzettend handig als één iemand verkouden is. Je raadt het al, het hele compound en alle verdere buren lopen hier te snotteren. Ik ben een beetje bang dat het door mij komt, want terug op het Gambia College was ik al behoorlijk verkouden en het snot blijft maar stromen. Maargoed, als we allemaal tegelijk ziekjes zijn kunnen we natuurlijk ook allemaal tegelijk weer beter worden (hartstikke handig), tijd voor 'the African Medicine'! Men neme een pan, water, wat tomatenpurree, vis en peper, veel peper, heel veel peper. Hier maak je een lekker soepje van en eten maar! Het beeld was onvergetelijk, met z'n allen om een pan belachelijk pittig voedsel en laat het snot maar komen! Het is een soort stoomeffect, de luchtwegen en poriën gaan wagenwijd open, dus onder een luid gesnotter en gezweet is het voedsel naar binnen gewerkt. Ik ga toch liever voor de Dutch Medicine, want het resultaat drie dagen later is: snot, snot en nog eens snot. Nou ben ik ook een beetje hardleers, want een deel van de mensen is wel beter geworden. Gelukkig voor hen worden ze direct weer aangestoken door de achterblijvers. Samen verkouden zijn schept echt een band.
Dan is het tijd voor de vaste beestenrubriek. In de categorie ongewenst hebben we dit keer een hele mooie. Ik wilde eigenlijk over meneer vleermuis vertellen, die normaal gesproken upside down hoort te hangen maar blijkbaar een sterke voorkeur heeft voor een blonde krullenbos. Jawel, een noodlanding op mijn hoofd. Maar dit verhaal wordt meteen overruled door de slang! Een paar uur geleden kwam Mustafa bibberend naar me toe of ik misschien de zaklantaarn wilde pakken. Vooral nu vraag ik me af waarom ik dit ding steeds moet bewaren, aangezien ik constant alles kwijt ben en hem dus nooit kan vinden als het nodig is. Na even gezoek had ik hem toch gevonden en na de vraag waarom ze hem eigenlijk nodig hadden bleek er een slang in Abdu's raam te zitten. Het raam bestaat hier uit twee delen, een soort traliewerk met glas (dit kun je openen) en een horde. De slang zat hier tussen in. Als je drie stoere jongens wil horen gillen is de slang de beste keuze, alle testosteron was gevlucht. Na druk gepraat, heen en weer gewandel en nog meer gepraat is uiteindelijk de slang uit het raam getikt met de bezem en vervolgens gemept. En dan komt het beste gedeelte, het verhaal vertellen aan de anderen. Ik spreek dan wel geen wolof, maar deze spanning en sensatie was echt niet te missen. Iedereen moest het zien en horen, van de ontdekking tot de slachtpartij.
In de categorie ongewenst, de muggen en alle andere prikkebeestjes! Ik kom straks zwaar gehavend terug, want alles wat ook maar iets kan bijten of prikken heeft het op mij gemund! Deet (anti-muggen spray) doen ze niks op uit en sokken kunnen ze dwars door heen. Vooral mijn benen zitten helemaal vol, en elke ochtend word ik wakker met nog meer krabplekken. Bovendien heb ik een soort van lichte uitslag op mijn rug, ik dacht aan een soort allergie, Lamin denkt aan 'bedbugs'. Eindelijk krijgt de uitdrukking 'sleep tight, don't let the bed bugs bite' ware betekenis voor me. Volgens hem zijn de matrassen niet al te goed op het college, dus voordat ik terug ga moet ik een beter laken kopen (die ik mee heb is niet al te groot en bedekt niet de hele matras). Heb creme gekregen wat goed werkt, dus ondertussen trekt het al redelijk goed weg.
Dan behandel ik ook nog even de categorie (meestal) gewenst, de 'waakhonden'. In het compound wonen ook twee honden die dienen als de security. Als je het compound binnen loopt en de honden je niet kennen beginnen ze keihard te blaffen. Zodra ze doorhebben dat je goed volk bent zijn het twee grote baby's die de hele dag geaaid willen worden. Ze voelen direct dat ik dit aanbod niet kan weerstaan en dus elke keer als ze me horen/ zien/ ruiken komen ze er aan en gooien ze alle charmes in de strijd om aandacht te krijgen. Maxi is nogal zwaar gebouwd en zijn specialiteit is onder mij doorlopen. Een soort van kopjes geven/ vleien, maar dan de lompe manier. De andere heeft als charme op zijn achterpoten gaan staan en dan tegen je aanhangen. Een soort van knuffel geven dus. De honden zijn vrij groot, dus als meneer dit doet heb ik zijn voorpoten op mijn schouders en dansen we het hele compound rond (wat weer erg grappig wordt gevonden door Djenaba (Mariamma's moeder) omdat ze hier niet zo huisdierig zijn). Numero twee is alleen vrij opdringerig, dus als de aandacht niet snel genoeg komt heb ik meneer zo op schoot zitten. Vandaar de titel '(meestal) gewenst'.
Dan nog een paar leuke dingetjes en dan komt dit blog weer tot een eind.
-Het is hier normaal om je te verontschuldigen als iemand zich bijvoorbeeld stoot. In plaats van 'gaat het?' zeggen ze hier 'sorry'. Dit ook bij het niezen. Vooral Kemo doet dit, dus die arme jongen moet helemaal doodop zijn geweest na een dag met mij optrekken, aangezien ik constant struikel, niet oplet, dingen laten vallen, etc. etc. Ik voel me dan weer opgelaten dat hij steeds sorry zegt, waardoor ik extra probeer op te letten, maar helaas werkt dit averechts. Komt ook nog bij dat ik verkouden ben, dus als ik me niet stoot, dan moet ik wel weer niezen.
-Ik ben gepromoveerd van 'princess' naar 'queen Sally'. Dit omdat ik met de dag knapper wordt en ook nog eens kan koken (ja, mijn ego stijgt hier met de minuut). Mocht er een moment komen dat er een nieuwe koningin komt in Nederland en deze door het volk gekozen wordt (de wonderen zijn de wereld nog niet uit) dan is hier alvast de campagne gestart 'vote for queen Sally'. Gambia staat in ieder geval achter me, nu Nederland nog.
-Creatief zijn kun je leren. Zo kan ik tegenwoordig bierflesjes openen met een lepel.
-Als ik een spin zie, dood ik hem. Ik vlucht niet, ik gil niet, ik roep geen andere mensen, ik dood hem. Overigens zijn de spinnen hier niet heel groot, hihi.
-Alle voetbalpraat gaat hier over Engelse clubs. Op een gegeven moment was ik het zat en heb ik me er even lekker mee bemoeid, met als gevolg: iedereen staat nu achter FC Twente. Het was even overtuigen, maar het is gelukt. Natuurlijk geloven ze al in Nederland als team, maar de verschillende clubs zijn (op ajax na) niet heel bekend. Maar FC Twente heeft wat fans erbij!
Dan ga ik nu maar eens mijn bedje opzoeken (gaat lekker snel, want ik zit erop) en slapies doen. Tot de volgende keer!
Liefs van jullie Cappuccino Sally (In het compound word ik cappuccino genoemd, omdat ik zo lichtbruin wordt)
P.s. De mango's (en al het andere fruit) zijn hier ver-ru-ke-lijk J
P.p.s. Kizzy, ik het de poes Moos gedoopt, bedankt voor het goede idee! Als dank een dikke plakknuffel
- comments
Kizzy Jeeej! :) Ik zit elke keer met een heerlijk kopje koffie te genieten van je schrijfsels. Mocht je de wiskunde toch niet willen lesgeven......je schrijft 1000 keer beter dan die wiskundemensen van de literatuur!!! Dikke knuf
mams & flaps hoi lieve Lot, wat een geweldig verhaal! We zijn het dan ook helemaal eens met Kizzy.
Nienke Wat weer een vrolijk makend verhaaltje :) Elke keer fijn om wat van je te horen! Stomme electiriciteit, mijn energie level stijgt langzaam weer tot hyper dus dan zal ik je wel wat van mijn energie opsturen. Daar doet je laptop het vast wel even op ;) 2 kusjes in je nek.... (Ghehe ik viel bijna van de bank toen ik dat las. Arme jij.)
Karla Jeeej! dus als je terug bent mag ik je eindelijk in je nek kietelen en sla je alle spinnen voor mij dood in plaats van anders om! Je schrijft wederom geweldig! ik heb weer zitten genieten!:D
Lies Jannink Hallo Charlotte, Wat maak je een leuke dingen mee en wat weet je het mooi te beschrijven. Het is erg leuk om te lezen hoe het er bij jou aan toegaat.
Martijn Hey Sally! Over die kusjes in de nek… Ik vrees dat het toch gewoon de locale strategie voor loverboys is, hoor. ;) Ik vind het erg interessant om te lezen over de avonturen die je daar allemaal beleeft. Totaal andere verhoudingen tussen belangrijke en minder belangrijke dingen dan hier. Het klinkt ook alsof je er goed van geniet door veel te ondernemen en dat je geen enkele kans op zulke mooie ervaringen laat schieten! Leuk dat je het koken ook zo fanatiek volgt. Ik kijk er al naar uit dat jij zelf de koe vers komt slachten voor een grote familiemaaltijd als je weer terug bent. Aan buitenlanders heb ik wel eens een verhaal over de 80-jarige oorlog met de Spanjaarden verteld. Hoe de Spanjaarden de stad jaren lang omsingeld hielden, terwijl het eten in Leiden op raakte. Hoe de Spanjaarden dagelijks hutspot maakten voor hun soldaten en hoe dan ’s nachts stiekem de pannen door kleine jongetjes helemaal leeg werden geschraapt om hun familie eten te kunnen brengen. Hiervoor zwommen ze de grachten zelfs in de winter over, klommen ze door de bomen en wisten ze het via dezelfde weg ook nog eens ongeschonden thuis te brengen. Dat was mijn kinderlijke fantasie in combinatie met een paar verhalen die ik over het Leidens ontzet (jaarlijks feest op 3 oktober in Leiden) had gehoord, die ik op mijn 24e tijdens het vertellen even over het hoofd had gezien. Ze wilden me dan ook niet echt geloven, maar misschien heb jij meer overtuigingskracht. Of anders werkt vast de waarheid: http://www.yunomi.nl/artikel/de-oorsprong-van-het-stampen http://nl.wikipedia.org/wiki/Beleg_van_Leiden_(1573-1574) Qua verkoudheid en irritaties van de insecten lijkt het me een grote uitdaging om nog uit dezelfde pan te eten met anderen die net zo verkouden zijn of ’s avonds nog ontspannen je bed in te duiken. Ik vind het dapper dat je je daar overheen kan zetten. Nog een aantal mooie maanden daar! Groetjes, Martijn
Jolein Lotje, het klinkt weer superleuk wat je daar allemaal mee maakt! Wil je een weekje ruilen? :P Lekker genoten van het weer vroeg op mogen staan trouwens? Geweldig dat ze nu FC twente fan zijn daar. Vergeet ze niet te vertellen dat twente gelijk heeft gespeeld tegen internazionale (die kennen ze misschien wel, won vorig jaar de champions lague) en daar is heel twente blij mee :D mis je, kuss
Jolein ps. nog even over die bedbugs, heerlijke beesten! ze moeten eigenlijk uit je matras anders kom je er niet vanaf (gaan gewoon door een laken heen, tenminste in guatemala en australie) volgens mij stoomden ze de matras om m bedbug vrij te krijgen (hihi, zie even voor me hoe jij daar nu een matras aan een spit stoomt in de compound om te laten zien hoe je op een westerse manier van insecten af komt....)
Carina Poes! Oké ik weet iets waardoor je nog wel moet gillen! Ik zal op de wc, naakt voor de mensen die het willen weten, stiekem toch niet naakt want ik had alleen m'n badjas aan. En daar kwamen 2!!!! grote spinnen uit op mijn buik en 1 kroop er naar mijn rug. Ik (en ik denk mijn huisgenootjes ook want het was 's nachts) ben ontzettend blij dat ik er tegen kan want anders had ik iedereen wakker gegild:P En zeg niet heel stoer dat je daar tegen kunt, want ze waren niet klein!!:P Egoistisch hè? Eerst over mezelf beginnen! Iig: top verhaal haha maar ben wel boos op je want poes blijft ze beste naam. Moos is de hond van de buren, dus dat kan principieel niet. Als je me nu wilt excuseren... nee? oke dan niet joh Bierflesjes met een lepel is geniaal, maar niet origineel! Probeer het eens met een twijg, dan ben je echt de man!:D xx
Mariël Ik voel me helemaal niet aangesproken hoor in het zakelijk deel van je verhaal;) Goed uitgelegd hoor meis! Mn hersenen volgen het weer helemaal!