Profile
Blog
Photos
Videos
En onder het motto: na regen komt zonneschijn komt er nu weer een vrolijk verhaal. Afgelopen week zijn er namelijk heel wat leuke momentjes geweest.
Het begon allemaal in het weekend: Bijilo. Als goede student ben ik vrijdag nog in Brikama gebleven om wat dingen voor school te doen en zaterdagochtend heb ik de laatste toetsen nagekeken. Nu had ik echt weekend en Lamin haalde me op. Eenmaal in Bijilo aangekomen hoorde ik 'Sallyyyyyyyyyy!!!' Dus ik een beetje schaapachtig om me heen kijkend, bleek dat er in de auto voor ons bekenden zaten. Ondanks dat het compound 100 meter verderop was moest eerst door de open raampjes handen worden geschud terwijl ze vertelden hoe leuk het was dat ik er weer was! Wat een welkom. Ik vind het zo apart dat ik me zo thuis kan voelen op een plek, toch in een 'vreemd' land met 'vreemde mensen'. Maar als ik hier kom merk ik dat mijn lichaam helemaal ontspant en kan ik gewoon goed genieten van alle leuke contacten. Zaterdagnacht was het zo ver, de nightclub. Ik vertel hier maar niet teveel over, want ik weet niet met zekerheid wie mijn blog allemaal volgt. Laten we zeggen dat het er nogal heet aan toe ging (zeg maar de kelderscene bij Dirty Dancing). Ik heb even lekker het vooroordeel bewezen dat blanken echt niet soepel zijn in de heupen en heb vooral vol verbazing naar de rest gekeken. Zeiknat van het zweet waren we uiteindelijk om 5 uur terug in het compound. Vervolgens ging 5 uur later weer de wekker, want op zondag moest er gevist worden! Ik word hier echt te oud voor, want met dikke wallen zat ik 's ochtends aan mijn kopje koffie. Gelukkig is het katereffect er niet, want alcohol in deze temperaturen leek me niet zo verstandig. Het vissen was geniaal. Eerst duurde het een uur voordat de motor aan de praat was, maar uiteindelijk kon het gebeuren. Doudou (de captain) en Chad (de 'hulp') begeleidden me op de boot, samen met nog twee andere mannen die ook wel meewilden. Na 3 uur lang op volle zee in de hitte en de vraag 'are you just feeding the fish, Sally?' heb ik uiteindelijk welgeteld één vis gevangen! En blij dat ik hier mee was! De foto liegt er dan ook niet om, totaal niet charmant, maar uitermate vrolijk. Bij terugkomst aan wal een lekkere fruitsalade met z'n allen gegeten en na wat relaxen weer terug naar 'huis'. Hier werd alle vis klaargemaakt, een ware feestmaaltijd voor heel veel mensen. We hadden uiteindelijk 8 grote vissen en nog wat kleintjes, dit samen met aardappels, mosterd, peper, ui en wat brood. Jam jam, een hele grote groep heeft er van mogen smullen. Het moeilijke na zo'n weekend is dan weer de maandag, back to business. We zijn aan een nieuw hoofdstuk begonnen en alles gaat zo zijn gangetje. Ik merk dat steeds meer leerlingen me gaan waarderen, overal waar ik loop hoor ik 'miss Charlot!'. Soms tot irritatie van de andere docenten, omdat ze alleen mij steeds roepen. Als de les is begonnen en ik de eerste minuut niet direct aanwezig ben komen ze me al ophalen. En volgens een collega is dit een teken dat ze je graag zien, want anders zijn ze maar al te blij dat de docent nog even op zich laat wachten.
Voor de liefhebbers: er is weer een nieuwe belevenis in de dierenrubriek. Ik denk dat ik toch nog vaker naar Bijilo moet, want hier gebeuren de 'leukste' dingen (gelukkig niet in Brikama waar ik alleen met de beestjes ben). Samen met Abdu en Lamin (Lamin numero 2, niet Shaggy) zat ik onder de mangoboom. Bullet stond er ook bij. Op een gegeven moment zie ik iets lopen bij Abdu op schoot en toen ik nog een keer keek was het niet een heel prettig beest. Een soort duizendpoot maar dan in een iets te maffe kleur. Ontzettend handig gaat paniek nog steeds in het Nederlands, dus veel verder dan 'er loopt iets!!' kwam ik niet, terwijl ik naar zijn schoot wees. Abdu keek me eerst niet begrijpend aan, maar spotte toen het dier. In een reactie tilt hij zijn shirt op (die op zijn schoot lag) en gooit het met beest en al van zich af. Hoppa, zo op Lamin die per ongeluk tegenover hem zat. Nou, die wist niet hoe snel hij moest reageren en gooit het vervolgens weer van zich af, dit keer richting Bullet (gelukkig zat ik niet in de vuurzone). Die springt op de meest maffe manier opzij, terwijl Lamin direct het beest ter lijf gaat. Ik kon alleen maar lachen. Soms voel ik me hier net Linda de Mol, als ze in 'Ik hou van Holland' weer zo'n enorme lachbui krijgt. Uiteindelijk konden de jongens er ook wel om lachen, maar de ernst was er ook nog steeds, want dit beest scheen behoorlijk giftig te zijn! Maar hoe het heette? Geen idee. Dus nadat het beest dood was werd het meegenomen naar 'voren', om het aan de anderen te showen. Hele discussies totdat de wijze oude man een schriftje ophaalde waar een plaatje stond van het beest met naam (en dat het giftig is).
Ook wat leuke momentjes op stage. Tijdens een les kwam mister Mendie binnen om de absentielijst te controleren. Als je naam werd genoemd moest je gaan staan. Dit doe je dan ook, je zegt niks, en gaat ook niet vervolgens zitten omdat je hier geen toestemming voor hebt. Met als gevolg dat op een gegeven moment de hele klas staat. Ergens op het laatst werd er een naam opgenoemd, maar geen beweging. Nog een keer de naam, weer geen beweging. Laatste poging, nog één keer de naam. Twee jongens schuiven voorzichtig iets opzij en wijzen tussen zich in. De jongen die werd opgenoemd scheen zo klein te zijn dat hij niet zichtbaar was. Ik had bij poging nummer 2 dit jochie al gespot en daar kwam weer het LindaDeMolGevoel. Hij keek me ook met zo'n schaapachtig glimlachje aan, tja kan hij er wat aan doen dat hij niet zo lang is als de anderen ervoor. Dus terwijl mister Mendie een beetje mopperde dat je dan best wat kunt zeggen enzo, bleef ik maar lachen, waardoor een deel van de andere leerlingen ook begonnen te grinniken. Totaal niet handig, maar goed afgelopen.
Nog zoiets. Elke klas heeft één vaste 'bordenwisserjongen'. Deze leerling heeft de wisser altijd op zijn tafel liggen en maakt het bord schoon als je hier om vraagt. Deze jongen is in ELKE klas klein, met als gevolg dat de bovenste drie regels erg moeilijk te bereiken zijn voor hem. Met allemaal rare sprongetjes en andere kunstjes wordt dit uiteindelijk ook weggeveegd. Toen ik me hardop afvroeg waarom het nooit de lange studenten zijn die deze taak op zich hebben, werd er wat gegrinnikt in de klas. Blijkbaar is dit gewoon elke dag even het momentje waarop je kunt lachen.
In de klas 'Pentagon' heb ik een aanbidder. Deze jongen heeft het liefste gezicht van alle kindjes op de wereld, en als hij ziet dat ik wil beginnen zegt hij altijd 'sssst' tegen de klas. Net zolang tot iedereen stil is, want als de juf wil beginnen hoort het stil te zijn. Vorige week was hij tijdens een andere les een keer langsgekomen omdat hij een vraag had over het huiswerk. Dit keer (tijdens hun eigen les dus) zorgde hij dat hij aan het eind van de les snel buiten het lokaal stond. Dus toen ik naar buiten kwam hadden we even een privé momentje. Of hij wat mocht vragen? Tuurlijk dacht ik, zal wel weer iets over het huiswerk zijn? Maar toen begon het met een beetje gestamel, dat hij dit de vorige keer ook al had willen vragen enzo. Uiteindelijk had hij zijn moed bij elkaar geraapt en werd de vraag eruit gegooid: 'Do you play an instrument?' Hoppa en daar begon mijn lachbui weer. Maar hij keek me zo schattig aan, dus kon ik netjes opbrengen om te vertellen dat ik vroeger de klarinet speelde. Ja, dit instrument kende hij wel. Toen ik uitlegde dat het een soort fluit was, kende hij het instrument ook echt. Vervolgens vroeg ik of hij ook een instrument bespeelde? Nou toen brak de hemel open, met een grote grijns vertelde hij dat hij keyboard, gitaar en ook de fluit bespeelde! Ik denk dat onze relatie nu op zo'n punt is beland dat hij de volgende keer misschien wel durft te vragen of ik ook huisdieren heb? Ook vroeg hij om mijn nummer, maar dit leek me niet zo puik plan. Achteraf bleek dat docenten hier soms hun nummer geven, als het een verantwoordelijke student is. Kunnen ze je opbellen om bijvoorbeeld te vertellen dat ze die dag afwezig zullen zijn door ziekte, maar hier heb ik persoonlijk niet zo'n trek in. Kan zo ook wel zien dat iemand er niet is, zonder dat hij of zij me 's ochtends wakker belt.
Tijdens een les bij 'red' mochten de leerlingen steeds een oefening op het bord maken. Maar deze klas applaudisseert voor elkaar als iemand is geweest! Hartstikke leuk dacht ik, dus de eerste keer begin ik in al mijn enthousiasme mee te klappen. Wat blijkt: zelfs het applaus heeft hier een speciaal ritme: klap klap klapklapklap rust rust klap. Dit wist ik natuurlijk niet, dus terwijl de hele klas dit deed stond ik er als een malle doorheen te klappen. Zorgde even voor een heel lachwekkend moment en een cursus Afrikaans applaudisseren.
In de 'docentenkamer'. Een aantal dagen geleden liep ik na schooltijd richting de taxibusjes. Op een gegeven moment kwamen er wat kindjes aan die 'toebab' riepen. De man voor zich draait zich om, blijkt een collega te zijn, en zegt direct in een reactie 'Hey Sally!' Want ja, 99% kans dat ik het ben, nog geen andere blanke hier in de wijk gespot. De volgende dag op school zit in netjes op tijd op mijn les te wachten en komt deze docent eraan. Hij roept van een afstandje 'toebab!' naar me. Ik kon er natuurlijk om lachen, maar Marie Rose sprong meteen in de verdediging dat hij me best bij mijn naam kon noemen! Deze week was payback week. Bij aankomst op school zat hij daar tussen de andere docenten, dus van een afstandje roep ik 'HEY! Black man!'. Hij wist direct wie ik bedoelde, onder gelach van de andere docenten. Verderop die dag kwam er een discussie op gang over het feit of het goed was dat mannen met meerdere vrouwen mogen trouwen hier. Op de een of andere manier zijn alle mannen voor en alle vrouwen tegen (goh). Meneer 'black man' had het hoogste woord en vertelde vol trots (en zonder waarheid geloof ik) dat hij welgeteld drie vrouwen had en nog op zoek was naar een vierde. De volgende dag zit hij naast me en vertelt hij aan een andere docent dat hij zo moe is vandaag. Dus die andere vraagt netjes, hoe komt dat dan? Voordat hij kan antwoorden zeg ik heel droog 'tja, dat kan ik je zo ook wel vertellen. Als je na een dag werken thuiskomt en drie vrouwen op je hebt zit te wachten, zou ik ook moe zijn'. Ai, iets te snel gereageerd dacht ik, maar gelukkig werd de grap goed ontvangen. Scheelt weer dat ik blank ben, blijkbaar mag je dan ook 'mannengrappen' maken hier.
Ook nog even het knuffelgehalte. Ik laat de klassen wat meer zelfstandig werken. Ik vind het beter als ze oefeningen maken dan alleen maar herproduceren. Bovendien zijn voorbeelden op het bord heel leuk, maar moeilijk voor de mensen die het niet zo snel kunnen volgen. Dus tijdens het zelfstandig werken zit ik gewoon in de klas (normaal loopt een docent hier het lokaal uit als de leerlingen een opdracht moeten maken) en kunnen de leerlingen bij me komen als ze vragen hebben. Nou, dit vinden ze geweldig. Dan mag je even naast de docent zitten. Alle lessen in Nederland over persoonlijke ruimte kunnen zo in de prullenbak, want het liefst zitten ze hier op schoot. Terwijl ze naast je kruipen, schouder tegen schouder, pakken ze het liefst je vrije hand vast om vervolgens naar de uitleg te luisteren. De anderen zien dit ook met als gevolg dat ik meteen 5 leerlingen op me heb hangen. Stiekem word ik dan steeds aangeraakt, misschien is die blanke huid toch wel nep? Buiten de lokalen om merk ik ook steeds vaker dat leerlingen me graag aanraken. Dit gebeurt ook bij de andere jonge docenten, blijkbaar is lichamelijk contact hier juist heel belangrijk. Elkaars hand vasthouden terwijl je wat zegt, een hand op iemands schouder of wat gefrutsel aan het haar (dit vind ik zelf nogal leuk, omdat elk meisje dat korte kroeshaar op een andere creatieve manier heeft ingevlochten).
Goed, een verhaaltje met misschien wat weinig inhoud, maar gewoon wat leuke bevindingen. Positief denken was even hard nodig en het plezier is weer helemaal terug!
Dikke knuffel, aai, aanrakingen uit Gambia.
- comments
mams Gelukkig nu een vrolijk verhaal! En zo smakelijk geschreven, ik zie het wel een beetje voor me, vooral dat gefriemel aan je haar.... Helemaal top deerntje!
Jos Toubabou, goed om te lezen dat jij je draai gevonden hebt. Reken er op dat jouw gedrag en reacties daar hun sporen zullen nalaten. Groetjes!
Carina Hahaha geniaal verhaal!:P Vooral die bordenwisser en absentie! Haha Daagxx Ps. Ik had toch echt gehoopt dat ik in de dierencategorie voor kwam, al weet ik niet meer waarom haha x
Mariël Toppie:D!!
Maaike 'Haha ik vraag me af hoeveel mensen dat klappen hebben uitgeprobeerd na het lezen... Zit ik daar dom te klappen voor mn computer ;)
heilige sint gatsiedarrie, beetje allemaal aan elkaar te friemelen. ranzig! doe je thuis toch ook niet joh. maar nu je daar bent, effe lekker laten betasten he, en lekker aan kindertjes haar plukken. nou, ik vind het allemaal walgelijk, ik bedoel, als je het nou gewoon in naam van de boterham met pindakaas doet, ja, dan was 't anders geweest. maar zomaar? nou nou nou.
hamburger met ketchup man die hele discussie gaat ook weer scheel hé... kun jij (of een andere vrouw) niet gewoon voorstellen meerdere mannen te hebben? zijn we ook van die hele ongelijkheidskwestie af. Diegene die dat wil, kan meerdere partners nemen (van welke geaardheid dan ook), diegene die het niets lijkt, doen het niet.
Lies Wat maak je toch veel mee (leuke en minder leuke dingen) en leer je daardoor ook veel over de cultuur in Gambia. Maar de mensen daar zullen zeker ook van jou leren. Ga vooral zo door.