Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve allemaal,
Ik vond het weer eens tijd worden voor een verhaaltje, dus ga er maar even goed voor zitten ;-)
Vorig weekend ben ik naar een 'namings-ceremonie' geweest. Als een baby hier precies 1 week oud is, wordt er een feest gegeven waar de naam bekend wordt. Staffa (een medestagiaire) was degene die me had uitgenodigd. Met hem heb ik trouwens ook een nieuwe voedselvergiftigingpoging ondernomen door weer eens wat lokaals te proberen: fufu. Een soort rijst/bloem plak wat je in een soepje doopt. Heel lekker(die twee uur dat het voedsel het heeft uitgehouden in mijn maag). Ze weten hier trouwens wel hoe je vrouwen moet versieren, want de eigenaar van het 'restaurant' vond me zo geweldig knap dat ik het beste stukje van de koe kreeg, 'de maag'.
Maargoed, het feest. Ondanks dat het om de baby gaat, lijkt het eten toch het belangrijkste te zijn. De halve dag zit je allemaal buiten te 'wachten' (een beetje te kletsen) totdat dan eindelijk het eten komt. Dit kwam rond een uur of 5, 'lunchtijd'. Vervolgens kwam de moeder naar buiten, zwaar opgemaakt en mooi aangekleed voor deze gelegenheid, om de gasten te begroeten. Dit onder begeleiding van wat familie en muzikanten plus zingende vrouwen. Na 10 minuten was ze weer vertrokken, maar de entertainmentgroep bleef. Er moest geld komen, terwijl ze tussen de gasten door dansen leggen ze 5 of 10 dalasi op je schoot. De bedoeling is dat je dit weer terug geeft, nadat je er een briefje hebt opgelegd. Wat is het fijn om toebab te zijn, want ja, die hebben geld. Gelukkig nam Staffa me in bescherming door op een gegeven moment te vertellen dat ze het maar bij de andere gasten moesten proberen.
De naam van de baby (oja, hier ging het om): Bakutu. Echt geniaal, want iedereen vond het een vreselijke naam. Blijkbaar is het heel ouderwets, de helft kon/wilde het niet eens onthouden. Steeds als er een nieuwe gast kwam, werd de vrolijke vraag gesteld: en, hoe heet het kind? Om vervolgens met een heel lelijk gezicht de naam te herhalen. Persoonlijk vind ik het wel een leuke naam, vooral als je het snel uitspreekt. Het blijft dan ook leuk om tijdens schooltijd deze naam steeds tegen Staffa te zeggen.
Aan het begin van de avond zijn we weggegaan, het programma bestaat dan vooral uit zitten en naar de muzikanten/zangers kijken. Alleen blijven deze om geld vragen en Staffa vond dit zo irritant dat hij weg wilde. Dan krijg je nog een bakje met een maaltijd mee, kun je thuis nog een keer eten. Zeg maar het 'snoepzakje' bij ons na een kinderfeestje.
Ik heb hier in 2 maand tijd al meer baby's en kinderen op schoot gehad, dan eerst in mijn hele leven. Voor de mensen die denken dat ik met rammelende eierstokken terug kom: maak je geen zorgen. Vind het super leuk en lief al die kindjes op schoot, maar zodra er gekwijld of gepoept wordt geef ik het kind toch het liefst zo snel mogelijk weer terug.
Verder ben ik ook dit weekend naar Busura geweest, Kemo bezoeken. Wat een gezelligheid, want er was net een scoutingsgroep aanwezig. Ze doen hier niet zozeer aan survivallen en hutten bouwen, maar veel drummuziek, zang en dans. Ook leren de kinderen marcheren, geweldig gezicht. Hoe goed de leiders ook hun best doen, een Afrikaan strak laten lopen is gewoon onmogelijk, stiekem swingt het dan toch nog. Het filmpje is helaas te groot om op de site te plaatsen, en ik heb geen idee hoe ik dit kleiner kan maken. Hopelijk zeggen de foto's voldoende.
's Avonds zou er een groot kampvuur zijn met nog veel meer muziek, maar ik heb besloten om niet te blijven. Het is hier nogal armoedig en de vorige keer ben ik hier behoorlijk ziek geworden. Slechts voedsel en slapen op een vunzig matrasje zonder mogelijkheid tot muskietennet leek me niet zo'n goed plan. Dit ook nog in combinatie met een kamer delen met Kemo, terwijl die dag het schoolhoofd + familie en medestagiaires allemaal niet aanwezig waren…
Maandag was een vrije dag, ze vieren hier 'all saints day' op 1 november. Beetje gebruikt voor nuttige studentendingen en de hele dag door kletsen, omdat ik eindelijk eens op een doordeweekse dag op het college aanwezig was (sommige studenten dachten al dat ik overgeplaatst was, omdat ze me nooit meer zagen).
De rest van de week gewoon het schoolleven. Het toppunt van luiheid is trouwens ook gespot: twee docenten die beide een hele les hebben besteed aan het bord vol schrijven (terwijl de leerlingen dit overnemen) en dan vervolgens bedenken dat ze het volgende uur de andere klas les geven en de volgende oplossing hebben: de leerlingen gewoon van lokaal laten wisselen, zodat je niet alles nog een keer hoeft op te schrijven, en zo kun je zelf lekker een lesuurtje buiten zitten.
Afgelopen vrijdag is Metsje in Gambia aangekomen, samen met Lamin heb ik haar van het vliegveld opgehaald. Best leuk om nu ook het vliegveld een keer te zien (bij aankomst twee maand geleden was ik zo overdonderd en gefocust op het feit of Lamin er zou zijn, dat ik helemaal niks van het vliegveld had meegekregen). Bovendien voelde het heel goed, omdat ik meteen dacht: jeah, ik ga nog niet naar huis! Iemand vroeg om mijn bagage, en toen ik antwoordde dat ik nog lang niet naar huis ging, antwoordde hij lachend dat hij al kon zien dat ik een 'real Gambian' was.
Heb al een soort van pre-sinterklaasavondje gehad, want Metsje had een tas vol cadeautjes mee van het thuis/vriendenfront, inclusief pepernoten!
Zaterdag heb ik overdag een beetje rustig aangedaan en samen met Abdu de honden gewassen. Honden wassen gaat hier als volgt: je neemt ze mee naar het strand en na veel moeite krijg je ze dan in zee. De honden hebben beide last van huidproblemen (zie je hier wel meer) en zoutwater is dan heel goed. Vervolgens de hond weer terug naar het strand en scrubben met het zand. Ook een fijne ervaring als je nare plekjes op je huid hebt, maar ze ondergaan alles redelijk goed. Daarna weer afspoelen in zee en terug naar huis. Het voelt ontzettend vreemd om hier met een hond aan de lijn te lopen. Honden lopen hier allemaal los, omdat ze vrijwel nooit bij iemand horen. De honden die een eigenaar hebben zijn eigenlijk altijd thuis als waakhond, niemand die hier even de 'hond uitlaat'.
's Avonds bij Metsje in het hotel gegeten, oeh luxe is af en toe wel weer fijn! Een lekkere maaltijd, een mooie en afgewerkte omgeving, een wijntje, genieten! En natuurlijk alle verhalen en ervaringen eruit gooien, haha (sorry Metsje).
Zondag zijn we naar Solomon's bar geweest, om Stefan en Jolanda te zien. Zij konden een beetje netwerken met elkaar en het was vooral heel gezellig om elkaar weer te zien.
Na de tijd met Jolanda en Stefan even mee naar huis geweest, om vervolgens een 'nursery school' bij hun in de buurt te bezoeken. Hier was namelijk een feest, ter ere van een goede sponsoring. Op straat liepen (voornamelijk) allemaal kinderen en deze werden steeds opgejaagd door een aantal mannen in een speciaal pak, met allemaal lintjes en versieringen eraan. Toen we eenmaal op het terrein waren kwamen deze mannen ook om hier te dansen. Er was een jambe-groep, dus het Afrikaanse gevoel zat wel snor.
Aan de ene kant konden de mannen geweldig dansen, alles beweegt en schudt. Aan de andere kant was het niet echt kindvriendelijk, want om nou voor een 4 jarig kindje een soort van lapdance te geven… Sommige waren zelfs zo bang dat ze naar achter vluchtten, regelrecht bij ons op schoot.
Een geniaal jongetje leren kennen, hij stond naast me. Grade 5 zit hij nu en hij sprak zo goed Engels! Dus de hele tijd babbelde hij wat en vertelde hij wat over de 'dansers'. Op een gegeven moment kwam een vriendje van hem aan en die liet tijdens zijn loopje even wat danspasjes zien, echt geweldig. Dus wij een complot maken, want op een gegeven moment namen de dansers soms iemand mee uit het publiek. Over het algemeen voelde deze persoon zich niet zo heel prettig, omdat je dan hoort te dansen terwijl iedereen kijkt en 4 mannen om je heen staan te swingen. Als er weer een danser zou langskomen, zouden we zeggen dat hij het jongetje moest meenemen. Ondertussen was hier het geld innen ook al op gang gekomen, ik had 5 dalasi op mijn schoot geworpen gekregen. Dus nadat ik er wat had opgelegd heb ik het jongetje naast me ingeschakeld om het geld terug te geven en zijn vriendje mee te sturen.
Deze sputterde even wat tegen, maar toen hij in het midden stond begon hij echt geweldig te dansen. Om jaloers om te worden!
Het jochie naast me vertelde om een gegeven moment dat hij moest gaan, maar hij wilde graag dat er een foto van ons 2 werd gemaakt, 'zodat ik hem niet zou vergeten'. Ook gaf hij aan dat ik bij mijn volgende bezoek maar eens naar zijn school moest komen en naar 'mister Khandi' moest vragen, zijn vader die goed bekend was. Hij zou me dan ook graag uitnodigen om zijn familie op het compound te ontmoeten. Echt geniaal, wat een wijs kind. Hij was wat aan de grote kant, maar als Mariama een beetje opschuift kan hij ook best in de koffer mee naar Nederland straks.
's Avonds met Metsje en een vriend van haar naar een bbq geweest die op het dakterras bij Alladin werd gehouden. Metsje heeft hier namelijk een appartement gevonden en dat moest even gevierd worden. Ik vond dat we vrij laat waren, maar de meeste gasten kwamen een uur later pas binnen druppelen. Ach, feest vieren en dineren doe je blijkbaar vanaf een uur of 10.
Vandaag weer back to business, een weekje lesgeven. Volgende week is tobaski, het feest waar iedereen al weken naar toe leeft. Dit betekent maandag, dinsdag en woensdag vrij, dus ondanks dat ze geen herfstvakantie kennen (vind het nog steeds gek ;-)) zit het wel goed met de vrije dagen.
Tijdens het feest draagt iedereen de mooiste nieuwe kleren, dus de tijd begint te dringen dat ook Sally eens in een Afrikaanse jurk verschijnt.
Chad had aangegeven dat hij vond dat onze kleding van dezelfde stof moest zijn. Ik kon al een beetje aanvoelen wat voor betekenis dit had, dus toen ik aangaf dat ik dit prima vond maar wel alles knalroze wil, kwam hij toch terug op zijn besluit.
Tot gauw en veel liefs van 'Brown skin' Sally (ik heb weer een nieuwe promotie ondergaan, dit keer van cappuccino naar Brown skin).
- comments
Carina Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa nieuw verhaaaaaltje! Bijna sinterklaas?! Weetje wat dat betekend:D?????
Carina Ik bedoelde natuurlijk betekenT:P
mammimami geen rammelende eierstokken maar ondertussen al 2 kids gereserveerd voor de terug weg... .. Wederom een geweldig verhaal en prachtige foto's. Super om te zien hoe jij daar acteert en opgenomen wordt. Top top.
Karla Als ik dit lees zie ik t gewoon helemaal voor me! :D leeuuheeeuuk! ps. Is t een goed idee als Eva en ik alvast op zoek gaan naar een andere kamer? Of neem jij je kinders gewoon bij je op je kamer? dikke smakkerd!
koekoek hej lot, heb je daar al iemand met 'koekoek' laten schrikken?