Hallo allemaal!

Daar is ie dan! De (langverwachte) eerste blog vanuit Sydney! Ik heb in het weekend al een hele hoop meegemaakt omdat ik met Nadine (de huidige au pair) en een vriendinnetje van haar mee ben geweest naar Manly (een wijk in Sydney), maar ik zal bij het begin beginnen.

De reis
De reis begon op 6 juni 's ochtends om 6 uur in Arnhem. Samen met Anne, mijn ouders en Inge(borg) gingen we op weg naar Schiphol. Het was rustig op de weg dus we hebben heerlijk door kunnen rijden. Inge en ik hebben flink lopen geinen nog even en de hand van Anne moest aan gefriemel en geknuffel geloven. We waren ongeveer rond half 8 op Schiphol, en ik hoefde pas rond 9 uur in te checken, dus we konden rustig aan doen. We hebben nog even bij een klein eettentje gezeten om even wat te drinken. Ook Tatiana en Nadia kwamen nog aanwaaien om toch nog even te kunnen knuffelen en gedag te zeggen. Heel fijn!

Ik heb rond 9 uur mijn koffer ingecheckt en toen hebben we nog zo'n drie kwartier gekletst, gelachen, plannen gemaakt, maar vooral; de reis even uitgesteld. Om kwart voor negen moest ik er toen echt aan geloven. Afscheid nemen.. Natuurlijk is het gewoon een tot ziens, maar toch. Het viel me erg zwaar om mijn ouders, Inge, Nadia en Tatiana (die al iets eerder weg moest sprinten om als nog haar trein naar stage te missen ; p) een knuffel te geven. Daarna kwam het allermoeilijkste.. de laatste kus en knuffel voor een hele lange tijd van mijn grote liefde. Toen ik ook echt richting de eerste controle door de Marechaussee liep was het ook tranen met tuiten. Gelukkig stuurde mijn entourage me eerst de verkeerde kant op waardoor het filmachtige afscheid verpest werd en ik dus weer naar ze toe mocht lopen ;)

Eenmaal in de vertrekhal aangekomen ben ik direct door gelopen naar de Starbucks voor een grote beker frappuccino om die heel rustig onder het genot van drukkende tranen en omringd door een hoop onbekende op te drinken. Ik ben al snel naar de gate gelopen om daar te wachten op de security check. Die begon gelukkig al een kwartier eerder, dus om 10uur kon ik als een van de eerste in de boarding wachthal gaan zitten. Daar zitten en kijken naar het vliegtuig dat al klaar stond, realiserende dat ik nu ECHT wegging en de spanning voor het vliegen werd me al snel te veel. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. Al snel kwam er een grondstewardes naar mij toe om te vragen of het allemaal wel goed ging en kon ik mijn hart even luchten bij haar. Zij heeft toen geregeld dat ik samen met de Business class mocht boarden en dus als een van de eerste aan boord zat. Ze had gevraagd aan de Cabine Crew om mij in de gaten te houden (dit is uiteindelijk niet gebeurd, pas aan het eind -dus na ruim 12u vliegen- kwam iemand vragen hoe het was gegaan).

Langzaam liep het vliegtuig vol en om 11.40 begon het vliegtuig naar de startbaan te taxiën. Ik had mezelf ondertussen zo opgenaaid, dat er volgens mij al meerdere mensen aan het kijken waren of ik compleet uit mijn dak zou gaan. Ik heb me redelijk rustig gehouden though ;p tussen de tranen door flink puffen om de zenuwen iet wat onder controle te houden en mn "Kareltje Oala" fijn knijpen werkte opzich wel. Eenmaal in de lucht duurde het ongeveer 3uurtjes voor ik me echt stierlijk verveelde. Ik kon niet echt films kijken, want de meeste had ik vrij recent nog met Anne thuis gekeken! Haha dus ik was aangewezen op de Bfilms, kinderprogramma's of documentaires die ik al honderd keer had gezien. Beheurlijk jammer! Slapen lukte me niet. Ik ben tot drie keer toe iets weggedommeld, maar werd elke keer na zon tien minuutjes weer wakker. Er was teveel lawaai in het vliegtuig.

Na ongeveer 7 á 8uur in de lucht was ik er echt helemaal klaar mee, maar 'gelukkig' kregen we te maken met lichte turbulentie, dus werd de vlucht ineens een stukje spannender ;). Daar waar ik het meeste bang voor was, werd ineens welkome afwisseling aan de rustige, saaie vlucht! Het ging niet echt los, maar het was genoeg om even de sleur der uit te halen.

Rond 7.45uur lokale tijd zette ik voet op Singapore Airport en kon ik naar mijn connecting flight naar Sydney lopen. Die zou een uurtje later vertrekken, dus heerlijk snelle overstap.

Aan boord van de tweede vlucht kwam er een getrouwd stel uit Bangladesh naast me zitten. Dit ging alles behalve soepel en snel. Terwijl ik daar (aan het gangpad) netjes zat met mijn spulletjes die ik wilde gebruiken tijdens mijn vlucht (laptop, telefoon, immigratie formuliertjes, pen en nog meer onhandige losse spulletjes waar je niet mee wilt opstaan om vervolgens in een gangpad te staan in de weg van de andere aan boord komende passagiers). Het duurde en duurde maar en andere passagiers raakte geïrriteerd en boden mij allemaal opties aan om even ergens te kunnen staan of zitten zonder dat het voor mij zo ongemakkelijk was. Na een behoorlijke worsteling zaten ze en kon ik ook mijn plekje weer innemen. Voor vertrek moest de cabine crew ze ook nog een aantal keer waarschuwen voor verschillende dingetjes en ik merkte dat ook zij geïrriteerd raakte.

Niet lang na opstijgen werd voor mijn buren het ontbijt geserveerd. Ze kregen een andere maaltijd dan wat de rest van ons kreeg. Ze aten het alleen niet meteen op. Toen ik mijn ontbijt kreeg (mijn tweede deze reis want we waren met de vorige vlucht geëindigd met ontbijt) begonnen zij ook langzaam te peuzelen. Laten we het er op houden dat mijn eten er niet smakelijker op werd en mijn eetlust al gauw verpest was door smakkende, boerende en neus-ophalende buren. Ik had ook nog eens de pech dat van mijn headset 1 oortje het niet deed. PRECIES aan hun kant NATUURLIJK. Daarna zijn ze enthousiast gaan testen met hun remote. TV aan, TV uit, muziek aan, muziek uit, film aan, doorspoelen en daarna niet meer weten hoe ze het uit moeten zetten, er luidruchtig over discussieren met de mensen voor ons (wss was het familie) en opgegeven moment stond er een stewardes naast ons. Niemand had gedrukt, maar ik wist haar uit te leggen dat ze aan het spelen waren. Ik probeerde te slapen, maar ze waren zo luidruchtig en roken alles behalve plesant, dat ik de stewardes praktisch heb gesmeekt of ik van plek kon veranderen. Dit snapte ze volkomen en ik mocht in een midden gangpad gaan zitten naast een meisje die op dat moment nog twee lege stoelen naast haar had. Ik kan je vertellen: ik heb geslapen als een baby! Opgekruld en onder mn dekentje. Deze vlucht van ruim 8 uur was dan ook zo voorbij :)

Eenmaal aangekomen op Sydney maakte ik me natuurlijk vreselijk zorgen om mijn ingevulde kaartje voor customs. De eerste pasport check was voor ik mn bagage kreeg en daar zat een ontzettend norse man! Ik was natuurlijk helemaal vrolijk want ik had een reis van ruim 22uur achter de rug en ik had het overleefd & I arrived in freakin'Australia mate! Maar goed, omdat hij zo nors deed maakte ik me natuurlijk nog meer zorgen. Ik mocht mn bagage halen na ik de prachtige entree stempel had gekregen en ik dacht: PFIEW! Heb ik dat ook achter de rug.

Ik was een van de eerste passagiers bij de band, maar moest helaas wel lang wachten. Maar goed Ik zag een zwarte flight bag voorbij komen en ik trok hem er af. Tot mn afschuw was dit NIET mijn backpack en moest ik met t schaamrood op de kaken onder scheve blikken van ruim 20 andere mensen die tas terug gooien op t moment dat ik zag dat mijn tas (met roze franjes) er wel aan kwam.. Met wat gemompel "ha-ha... same flight bag.." heb ik de tas terug geslingerd en de mijne er af getrokken. Snel het slot er af, tas op de stoel en HUP als échte backpacker (want dat ben ik natuurlijk nu niet haha) richting de uitgang.

Waarvan ik dacht dat het de uitgang was, bleek de customs te zijn.. Dus een beetje onwennig en met grote ogen liep ik op de balies af en zag menig tas omgekeerd worden. Meteen dacht ik aan de snoepjes die ik van Anneke (de mama van Anne) had gekregen die nog in mn handbagage zaten, maar ik dacht: I'm gonna act cool! Ik gaf mijn kaartje aan de meneer die mensen verdeelde over de verschillende balies en hij zei: 'Go to eight!' En wees random een kant op. Ik stond midden in een soort doolhof van gangetjes met daarboven grote nummers. Tot mijn grote opluchting bleek 'eight' gelijk te staan aan: 'straight way out' Yippieeee! Ik stond dus na minder dan een half uur na landing ook echt op vrije Australische grond :)

Na even rond kijken heb ik (per ongeluk) naar hun huisnummer gebeld en Rob heeft Judith gebeld dat ik bij de Mac Donalds zou staan. En ongeveer twee uur na landing zat ik aan tafel met een kop Hollandse Erwtensoep en een wijntje onder mn neus ;)

Het eerste weekend down under
De avond werd erg gezellig en dat hebben we de dag erna volgens mij allemaal gevoeld aan ons hoofd haha! Maar we zijn met z'n allen naar 'Central' gegaan om daar Yum Cha te gaan eten. Een Chinees ontbijt/lunch achtig iets. Dumplings, fried squid en mini bao pao waren er in overvloed. Erg lekker én leuk! Daarna hebben we een klein stukje nog gelopen en zijn Nadine en ik onze eigen weg gegaan. Ze heeft een stukje van Sydney laten zien. Via de haven zijn we naar the Operah house gelopen (fotos volgen!). Bij the Operah House is ook de Wharf waar de verschillende ferry boats vertrekken naar verschillende plekken van de stad. Ik kan je vertellen... Je kan niet bevatten hoe groot de stad is. Want als ze het over een wijk hebben, kan je het in Nederland vergeleken worden met een dorp.

Hoe dan ook, bij de wharf heb ik Laurien ontmoet, de vriendin en ook een au pair van Nadine en we zijn met z'n drietjes op de ferry gestapt naar Manly voor het weekend.
Manly blijkt een leuk gezellig strand en feest gerelateerde plek te zijn waar ik ook meteen mijn eerste Hostel ervaring zou hebben. Het was gezellig! Maar ja, wanneer waren een dansje en een drankje nou vervelend ;)
Hostels zijn denk ik niet helemaal mijn ding, maar goed dit was mijn eerste ervaring ;P Ik heb wel meteen gezellig mijn bed gedeeld met een mini kakkerlak. Je kan zelf bedenken hoe blij ik daar sochtends mee was ;)

Mijn werkweek is vandaag iets verlaat begonnen, ik mocht uitslapen omdat ik toch nog wel iets last van een jetlag had. Maar vanmiddag hebben we de jongens op school en preschool opgehaald en dat was erg gezellig en interessant om het allemaal te zien. Ik ben benieuwd naar de rest van de week iig!

Nu ga ik echt stoppen met tikken want t word alleen maar langer en langer dit verhaal haha

Dit volgende is speciaal voor pap: er zitten hier echt een heleboel rare vogels. Vanmiddag bij de school van Elan zaten er wel 40 kakatoes te rellen ;P de Ibissen vliegen hier in bosjes over en de geluiden die ze hier maken zijn echt te bizar. Ik zou bijna denken dat de merels hier drugs krijgen ;)

Tot schrijfs!