Profile
Blog
Photos
Videos
Hi!
Ik zou een slechte journalist zijn met het op tijd inleveren van artikelen. Er is ook echt altijd wel wat aan de hand! (Although ze het bij een ADHD krant waarschijnlijk zullen begrijpen hahah)
De reden deze week is schoolvakantie! Elan heeft twee weken vrij en we hebben voor deze vakantie een pasje voor vijf attracties in de stad, dus we zijn dinsdag en woensdag de hele dag de stad in geweest, wat echt super gezellig, maar ook behoorlijk vermoeiend voor beide. Dus zodra mijn billen 's avonds de bank gevonden hadden, gingen mijn hersenen op stand-by en produceerde ik niets meer dan licht nuttige conversatie naar mijn directe omgeving Het zijn natuurlijk niet alleen de twee dagen rondstruinen door de dierentuin, aquarium, tower eye en een snel tripje naar Luna Park, die me vermoeid hebben maar ook het onwijs gave, epische, onvergetelijke en geniale Defqon.1 Australia weekend!
Vorige week konden jullie al in de blog lezen dat ik de week al een wat andere week had dan normaal, want Mica was de week ziek en Elan was op dinsdag ook een dagje thuis. Dat was toch redelijk intensief. En op vrijdag had Elan ook nog een 'Walkathon' op zijn school, waar Rob, Mica en ik heen zijn geweest. Omdat Rob thuis was, mocht ik wat eerder weg op vrijdag, waardoor mijn tripje naar het Defqon terrein om half 6 al kon beginnen.
Ik zal eerlijk zijn. Ik was net een kind wat voor het eerst op schoolreisje ging. Vlinders in mijn buik van de lichte zenuwen en anticipatie haha. Met een backpack afgeladen vol, een hardstyle mix op mijn iPod, wiebelbenen en onderweg ruim vijftien keer mijn tasje te hebben gecheckt op kaartjes, paspoort en geld heb ik de reis van Pendle Hill naar Penrith (die een half uurtje heeft geduurd, maar voelde als 3uur). Bij Penrith station zou er een pendel bus zijn die mij en mijn mede feestgangers naar het festival terrein zou brengen. Er stonden al heel wat mensen en een aantal van hun waren aan het mopperen dat het zo lang duurde, dus ik zag het al helemaal gebeuren: Ik kan hier nog een uur staan wachten! Maar gelukkig kwam er na 15 of 20 minuutjes een bus. Ik was ondertussen aan de praat geraakt met een aantal lui dus dat was best gezellig. In de bus ging er een draagbare luidspreker op t hardste volume aan en wie niet mee deed was meteen een party pooper. Dus die titel had ik te pakken
Bij het festival terrein werden de tassen van iedereen gecontroleerd. Dit betekende natuurlijk meer vertraging, maar ook dat mijn zo zorgvuldig ingepakte backpack compleet overhoop gehaald werd! Ik had onderin een slaapzak netjes opgerold en met moeite er in gekregen. Zo lang dat t geduurd had hem der in te krijgen; zo snel lag ie er uit. Grrr.... En hulp om hem er terug in te krijgen? Nee natuurlijk niet! Beetje jammer, maar na een worsteling van 10minuten zat mn backpack dicht en kon de rest van de zooi er zorgvuldig bovenop gedonderd worden
Na de security check moesten we wéér wachten. Dit maal op een pendel bus die ons vanaf de poort naar de campside zou brengen. Het was namelijk ten strengste verboden dat je ook maar IETS zou zien, laat staan delen met de rest van de wereld, van de podia. Die pendelbus kwam na ongeveer een half uur. We gingen zitten en begonnen aan de wereldreis om van de poort naar de camping. Ook al kon je de camping vanaf de poort zien: over het terrein (wat je nog geen 10min zou gekost hebben lopend) was echt geen optie. Dus dan maar er om heen met een busrit van een goed kwartier. Ondertussen had ik al wel wat contact gehad met Ary (Arjan) en Henkie (Ingmar) dus ik wist dat 'The Orange Suits' bij de bar ergens zouden hangen en mij tegemoet zouden komen zodra de bus mij op de camping zou afleveren. Dit was echter niet nodig want toen ik uit de bus stapte, waren deze twee natuurlijk niet te missen. Ik heb mijn backpack voor hun voeten gegooid en we hebben eerst geproost (met een stuk of 2, 3 biertjes?) voor ik uberhaupt mijn tas ging wegbrengen.
We waren natuurlijk niet de enige Nederlanders die van de Nederlandse korting op het kaartje gebruik maakte. Bij de mannen stond al een groepje andere Nederlanders en alsof we elkaar al jaren kende werd het meteen een groot feest. Uit eindelijk was er een groepje van vijf anderen die het weekend een beetje bleven plakken zeg maar. Maar bij de pre-party was het ook al erg leuk.
Er kwam een punt dat ik mijn backpack in de tent heb gegooid en Ary nogmaals heb bedankt voor het bemachtigen van een human sleeping bag voor mij (ja echt.. een slaapzak in mensvorm, dus als ik er in kroop leek ik net Po van de teletubbies ). Toen we weer bij de pre-party stonden zijn we wat van de bar weggelopen in de richting van de bar. Na een tijdje was de drank op, dus moest er weer gehaald worden. Ik stond in mn eentje met nog twee andere Nederlanders. Maar noch Ary, noch Henk kwam terug! Dus ik ben richting de bar gelopen om de mannen met een schone blonde aan te treffen. Ik maakte een opmerking dat ik niet graag op mn bier wachtte en kreeg als antwoord: 'Sorry, maar we chillen even met onze landgenoot'. Wist ik veel dat het Korsakoff (een behoorlijk bekende vrouwelijke hardcore/ hardstyle DJ) was. Ik had even een korte introductie nodig, maar gelukkig werd ik daar niet op afgerekend haha. We zijn met zn allen op de foto geweest, toen ze moest draaien zijn we als een kuddie groupies voor aan het podium gaan hangen en we zijn helemaal los gegaan. Na de afterparty hebben we nog even gehangen in de community tent, waar ik een one man show gaf met mijn idiote slaapzak aan en daarna zijn we heerlijk gaan slapen, om de volgende ochtend weer VEELSTE vroeg wakker te worden.
Dag twee begon goed met een heerlijk ontbijt bestaand uit: koffie, scrambled eggs, breakfast sausage, bacon en toast. Als dank dat ik bij de mannen in hun tent mocht slapen, ben ik dat gaan halen. Breakfast in bed. Maar goed, voor drie personen koffie en drie personen een bord vol ontbijt: hoe neem je dat mee!? Het meisje achter de bar zei na ik besteld had: 'Ik hoop dat iemand je komt helpen!?' Maar begon te lachen en zei; 'Aah! We've got a waitress over here' toen ik het vakkundig in handen nam en begon weg te lopen haha (vind mezelf nog erg stoer want dat was voor het eerst lopen met drie borden in één hand )
Breakfast in bed werd gewaardeerd, ik ben daarna even snel gaan douchen en de mannen zijn op de groepsfoto voor de ingang van de camping gegaan. Om 11uur gingen de deuren van het terrein open en mochten we op verkenning uit.
De podia waren indrukwekkend (als altijd, van wat ik van de foto's van afgelopen edities heb gezien) en het weer was aan onze zijde. Blauwe lucht, heerlijk zonnetje en rond de 25 of 27 graden. Prachtig! De mensen die er rondlopen zijn uiterst bizar vond ik. Ze waren allemaal uitgedost of ze naar Valtifest of een metal concert gingen voor Nederlandse begrippen. Om over het oranje leger nog te zwijgen . Met een hoop poeha dansde ze in het rond en serieus, alleen mensen kijken is daar al een dagbezigheid haha!
Het maakte het feestje in ieder geval niks minder, dus dat was mooi. Ik was in de ochtend nog iets brak van de dag ervoor, maar tegen het middag uur ging het opzich weer goed. Tot ik een mini sunstroke kreeg. Het dansen in de volle zon en lang niet genoeg water drinken deden mij opgegeven moment de das om. Ik wilde even gaan zitten, maar na tien minuten dacht ik dat ik zou gaan overgeven en werd ik helemaal naar van de warmte. Ingmar en ik zijn de schaduw in verhuist en dat luchtte al op, na een paar goede slokken water en een super sprint naar de toiletten voor een vals 'ik moet overgeven' alarm ging het al ietsjes beter. We zijn even wat gaan eten en voor de tweede keer die dag zonnebrand gaan smeren. Ik besloot het voorlopig bij water drinken te houden en rustig aan te doen en dit hielp. Het koorstachtige gevoel ging weg, ik had het niet om de vijf minuten meer warm en dan weer koud en ik kon zonder dat ik het gevoel had over mn nek te gaan water drinken. Het was een goede waarschuwing voor mij hoe heftig de zon hier kan zijn als je niet genoeg water drinkt. Helemaal na een avond bier en rum cola drinken
Ik heb me in ieder geval echt zo onwijs goed vermaakt. De Nederlanders waar we mee rond het terrein liepen waren echt onwijs gezellig en sowieso stonden "Wij Nederlanders" als een groot oranje leger voor mainstage te rocken. De outfits van Ary en Henk waren dé van het en we zeiden later tegen mekaar: we hadden moeten bijhouden hoevaak ze op de foto zijn geweest. Iedereen wilde wel een foto van de Orange Suits. Geniaal!
Er was ook nog wel een bijzonder momentje op de dag bij de hardcore stage. Ik zag een gozer helemaal uit zn plaat gaan en genieten van de muziek. Maar op zijn rug, zag ik iets lelijks. Ik liep naar em toe, tikte hem op zn rug en zei: 'wat is dat op je rug?' hij bevestigde mijn vermoeden door te zeggen; 'dat is het stadswapen van Nijmegen!' Ik keek hem aan en zei; 'ja.. bah.. Ik ben een Arnhemmer ' en de wantrouwende blikken werden gewisseld. De gedachten die door beide onze hoofden schoten waren zichtbaar: "Zij zal toch niet voor Vitesse zijn/ Hij zal toch geen Nekker zijn". Het werd snel beantwoord want ik zei vol trots dat ik een Vitessenaar ben waarop ik een vieze blik kreeg en het clublied van nek te oren werd gebracht. We moesten er allebei wel om lachen, want het feestje waar we waren oversteeg op dat moment onze rivaliteit. Als ooit de derby terugkomt schelden we elkaar wel weer uit, maar voor nu was het gezellig. Natuurlijk blijft het heen en weer sarren wel door gaan, al heb je met Vitesse natuurlijk meer om trots op te zijn. Ik vond het wel mooi dat je aan de andere kant van de wereld zoiets tegenkomt.
Het feestje kwam 's avonds om 11uur ten einde, we gingen terug naar de camping, hebben nog heel even rond gehangen in de community tent, maar besloten al vrij vroeg naar de tent te gaan, want zo leuk was het niet: plus onze benen hadden genoeg gestampt.
Zondag ochtend was het tijd om de tent op te ruimen, in te pakken en naar huis te gaan. We zijn nog even blijven plakken op de camping, wat resulteerde voor mij in het mee naar huis nemen van een Defqon tentje, twee slaapmatjes en een extra slaapzak. We zijn naar Penrith gebracht met de pendel bus (na eerst in de verkeerde te hebben gezeten) en daar hebben we nog met z'n drieën gegeten en wat biertjes gedronken. Daar kwamen de serieuze gesprekken ook op gang en konden we alle drie wel lachen om het feit dat we elkaar wel van naam en gezicht kende, maar veel verder dan een dansje op Qlimax met Henk en een drankje op het paasvuur met Ary zijn we nooit gekomen en ineens kon ik met hun mee de camping van Defqon op en een episch weekend met ze beleven. Ik kan ook geen ander woord dan dankbaar bedenken om dit alles te omschrijven.
Toen was het weekend helaas om. Tijd om de spullen te pakken en weer terug naar huis te gaan. Op tijd slapen om de eerste week van de schoolvakantie met frisse moed te beginnen.
Nu is het alweer vrijdag! Niet te geloven hoe hard het allemaal is gegaan, maar ja; 'time flies when you're having fun!'
Ik heb nu lekker een ochtendje vrij omdat Judith Elan mee heeft naar het werk voor een speciale dag en Rob heeft een dagje met Mica. Ik ga zo Elan ophalen in de stad en dan is het gewoon alweer bijna weekend. Niet veel op de planning though. Ik wil morgen lekker een dagje aanrommelen om zondag met Fabienne op stap te gaan. Volgende week is het ook nog schoolvakantie, dus kunnen jullie de blog wederom wat later verwachten, maar hopelijk krijgen jullie een notificatie in de mail zodra ik em online zet (sta je nog niet in de mailing list stuur mij even een berichtje met je mailadres dan zet ik je er in!)
Ik wil ook nog even een special thanks doen aan de mensen die kaartjes en brieven sturen. Ik vind het echt zo onwijs leuk post te ontvangen en mijn postmuur begint ook zeker ergens op te lijken! Echt heel leuk, lief en gezellig!
Sowieso vind ik elke vorm van communicatie met thuis erg fijn en leuk: dus ik zou zeggen : Keep it coming!!
Dikke kus uit Sydney
- comments
Jessica leuk zo"n feesje maar niks voor mij haha
Roy Aan de reacties te zien ben ik de 2e persoon die het verhaal helemaal uitgelezen heeft! Een hele klus, de zaterdagochtend is alweer bijna voorbij... ha..ha.. Conclusie: weer een leuk verhaal! Het is duidelijk: het was weer een heftig weekje. Hier doe je het voor, toch? Ik denk dat het Tower Eye voor ons ook een hoogtepunt gaat worden. Hou nog even vol zonder ons, we komen eraan... Groetjes