Profile
Blog
Photos
Videos
Hi there!
Ik maakte een tijdje terug op FB de opmerking dat het avontuur hier maar blijft doorgaan en ook dit weekend bleek dat weer uit te komen. Een simpel tripje in de middag naar the dutch shop ('t winkeltje) werd al snel een avontuur op zich.
Het weekend begon met een 'guys night' (eat food, play videogames, watch movies and hang out with pretty girls) op vrijdag. Na dat de jongens uit school gekomen waren duurde het niet lang voor ze onder de douche waren geweest en ze in pyama een pizza zaten te eten en een film aan t kijken waren. Natuurlijk kunnen jullie begrijpen: er bestaan weinig betere manieren om je weekend te beginnen Toen ik zei uiteindelijk naar bed bracht (WAY past bedtime) was ook het eerste wat er gezegd werd: "aaahh Doreen! But we're not tired yet!" Het feit dat ze nog geen drie minuten nadat ik de slaapkamer uit gelopen was al sliepen bewees echter het tegendeel haha!
Voor de zaterdag had ik overdag vrij weinig plannen. Ik begon met een super gezellig Skype gesprek met Nadia wat me echt ontzettend goed deed, daarna ben ik bezig geweest met administratieve romslomp en gedoe met belastingdienst en de gemeente in Nederland (want ach... je hebt voor je vertrok gelukkig geen advies gevraagd hoe het op te lossen als je voor langere tijd naar het buitenland gaat en dan blijkt het toch allemaal heel anders te zijn enzo...) dus daar was ik al de halve dag aan kwijt, en ik zou smiddags een bezoekje brengen aan the Dutch shop en 's avonds drankjes doen met Annekee ter ere van haar laatste weekend Sydney. De tijd voor het bezoek aan de Dutchshop werd al wat verschoven door dat de auto van Rob kuren had. Er was iets mis, en de ANWB zou komen om te kijken wat er nou precies aan de hand was. Ze waren er sneller dan gedacht en de problemen leken na een korte inspectie van de auto ook over te zijn, dus we kregen groen licht van de ANWB meneer om weer op pad te gaan! Dus zo gezegd, zo gedaan! Met z'n allen de auto in en op naar de Nederlandse winkel.
Wat is dat leuk en gek! Het rook er naar het kelderportaal van oma Verhoef en vanzelfsprekend zover je kon zien Nederlandse producten. Koekjes, dropjes, potgroente van HAK, nasi kruiden, appelstroop, pannenkoeken en poffertjes mix.. Ga zo maar door! Geweldig! Achter in de winkel zat een klein café achtig stuk waar je kroketten en frikandellen, appeltaart kon eten en koppen Douwe Egberts koffie of Pickwick thee kon drinken en als je daar nog weer door liep kwam je het eiken houten meubel gedeelte van de winkel waar het voelde alsof je terug ging naar de tijd dat je opa en oma nog tieners waren Een en al nostalgie.
Na het kopen van kletskoppen, dubbelzoute drop en een pot appelstroop was ik uitermate tevreden en stonden we weer op het punt om naar huis te gaan. Niet lang daarna zaten we dus ook allemaal netjes in de gordels klaar om te vertrekken. Maar, je voelt hem al aankomen: de auto deed het niet! De ANWB werd weer gebeld en Judith, de jongens en ik zijn naar het cafeetje gegaan om de tijd te doden met een kop koffie, appeltaart en een kom erwtensoep om te delen met z'n viertjes. Nu had iedereen thuis al een grote lunch gehad en konden Elan en ik de kom soep delen Ik zat vanaf mijn stoel de winkel in te kijken en kreeg ineens onwijs zin in schuimblokken, want die dacht ik te zien. Na wat verder onderzoek bleek dat inderdaad het geval, heb ik een zak mini schuimblokken gekocht en hebben we daar met zn viertjes ook nog lekker van gesnoept!
Na een tijdje gezeten te hebben konden we met z'n allen richting de auto. We konden de gok wagen. Maar het feit de ANWB wagen ons bleef volgen was misschien een teken en inderdaad de auto stopte zo'n 200m verder er helaas weer mee. Het gevolg was iets wat ik niet had aan zien komen, maar wat uiteindelijk wel leidde tot een leuk avontuur haha! Rob en Judith wilde al langer een nieuwe auto kopen en het vooruitzicht dat de huidige auto stuk was en dus dat de plannen voor boodschappen en alles compleet de soep in draaide, was net de laatste duw in de richting van de knoop doorhakken, naar de dealer gaan en een auto uit te zoeken. Niet ideaal, maar wat ik nu toch ook steeds meer en meer kan begrijpen: hier best noodzakelijk met de afstanden die je hier moet rijden. Maar goed. Wij zaten dus nog steeds in de auto, in 'the pouring rain', in een kapotte auto. De auto wilde namelijk niet starten. Hij was voor het stoplicht uitgevallen en daar had al eerder op de dag ook het probleem gezeten, dus we legte ons er onmiddellijk bij neer toen hij uitviel: dit veranderd de plannen aanzienlijk.
De dealer was gebeld, een towtruck en een taxi naar de dealership waren ook onderweg. Dit bracht echter wel een dillema met zich mee: wie blijft er bij de auto, wie gaan er naar de dealer? Ze vroegen aan mij of ik het heel erg zou vinden om bij de auto te blijven tot de sleepwagen er zou zijn en dat de familie alvast met de taxi naar de dealership zou gaan om naar auto's te kijken. Vanzelfsprekend vond ik dit geen punt! Ik zag de humor ook wel van het hele gedoe in. Mijn weekend plannen vielen hier door niet in het water, want ik had namelijk besloten géén hostel te boeken (want ze waren allemaal of duur, vol of ver uit de stad) ookal zou ik drankjes gaan doen in de stad. Maar... Annekee had mij intussen een appje gestuurd waarin ze me vertelde dat ze het niet zou gaan redden, want ze was tijdens de wandeling die ze die dag ging maken met haar host familie ziek geworden, dus hoe ik het zag: het moest zo zijn! Alles liep precies zoals het had moeten lopen
De taxi kwam opdagen, de familie ging en ik ging in de drivers seat zitten, tot de sleepwagen er zou zijn. Ik had mijn Nederlandse lekkernijen, en de sleutels van de auto en dus muziek, dus ach wat kon mij het schelen! Weer een onwaarschijnlijk, maar stiekem toch erg grappig avontuur. Ik was ver in gedachte verzonken. Zuigend op een schuimblok in gedachten terug naar 'kamp in de ruimte' en het kampwinkeltje waar we elke dag trekdrop en schuimblokken konden kopen (en waar we ook basicly al ons geld aan uitgaven). Ik was zo ver in gedachten en ik had de muziek aan dat ik niet door had dat er iemand op t raam stond te kloppen. Toen ik het wél door had zag ik een jonge gozer naast de auto staan die heel vriendelijk kwam vragen of t wel goed met me ging en pas toen besefte ik me dat ik als jonge meid alleen in een auto met knipperende alarm lichten op een redelijk afgelegen terrein zat. Ik had de deuren allemaal wel op slot en het was niet dat ik er van in paniek raaktte, maar het zonk toen pas echt in. Ik stak mijn duim op, gaf een vriendelijke glimlach zijn kant uit en niet lang daarna zag ik een sleepwagen. VEEL eerder dan ik überhaupt had kunnen bedenken (het was nog geen 10 minuten nadat de familie weg was gegaan) en toen hij door reed, dacht ik ook dat ik te vroeg gejuicht had, maar gelukkig draaide hij bij de rotonde weer mijn kant uit en kwam hij voor mij staan. Ik stapte uit en begroette de chauffeur die mij vriendelijk begroette en daarna heel vriendelijk vroeg of de auto nog wilde starten. Ik wist dat hier het probleem lag, maar ik wist ook dat eerder (NA dat iedereen gebeld was en de 'reddingsoperatie' in gang was gezet natuurlijk) de auto een paar keer wél startte, wat natuurlijk behoorlijk wat gelach mee bracht. Dus op goed geluk heb ik de sleutels in het contact omgedraaid en tot mijn opluchting: hij deed het! De auto werd achter op de truck geladen en ik kroop voor in de wagen. Na dat alles dubbel verzekerd, vast gegespt en gecheckt was konden we gaan.
Ik heb heerlijk zitten kletsen met de beste man en ik kon het niet laten om hem de Nederlandse lekkernijen ook even te laten proeven, dus ik zat daar als een of andere feeder die man vol te proppen met de kletskoppen en schuimblokken haha! Het gesprek ging, zoals eigenlijk altijd wel zodra mensen er achter komen dat je op een working holiday bent, waarom ik hier ben. Ook tegen hem kon ik vertellen wat voorn geweldige relatie ik heb, want het blijft toch voor iedereen een bijzonder iets dat ik, ondanks dat ik een vriend heb, toch er voor heb gekozen om te gaan reizen. Maar hij vond het indrukwekkend en uiteindelijk kwam het er op neer dat ik maar een gezegend mens was met zo'n lieve vriend en de kansen die ik kreeg nu
Gelukkig is dat iets wat ik me dag in dag uit besef!
Na een tijdje kwamen we bij de dealer aan waar Rob en Judith al druk bezig waren met auto's bekijken en waar de jongens binnen in een gang heel druk aan het spelen waren met twee gekregen helium ballonnen. Ik was grapjes met ze aan het maken dat ik heel erg jaloers op hun ballon en dat ik ze heeeeeel graag wilde hebben. Het spelletje werd toen voor de jongens dat ze deden alsof ze hem aan mij gaven en vlak voor ik het touwtje kon pakken werd ie weg gegrist waarna ik deed alsof ik heel hard moest huilen. Wat een lol! De verkoper waar ze de ballonnen van hadden gekregen, was al een aantal keer langs gelopen, en ineens besloten de jongens naar hem toe te rennen toen hij voor de zoveelste keer langs kwam. Ze vertelde aan hem dat ik ook heel erg graag een ballon wilde hebben, maar dat zij zelf geen van tweeën die van hun wilde afstaan. Ik moest lachen, de verkoper zei (met een knipoog naar mij): "how about we get her a pink balloon!?" Dus niet lang daarna liep ik met een roze helium ballon aan een roze touwtje aan mijn pols. Hahaha! Mijn dag kon niet meer stuk
Na Rob en Judith een auto gekozen hadden, de administratie op orde te hebben gemaakt en er een leen auto voor ons geregeld was, konden we eindelijk echt huiswaarts. Het was inmiddels kwart voor zeven 's avonds dus daar waren we allemaal wel erg blij mee. Maar goed, er moest ook nog gegeten worden! En wat nou beter te doen na zo'n gekke dag dan langs de MacDonalds rijden? Een leuke ervaring wel! Met twee super enthousiaste, oververmoeide en sugarhyped (ze hadden een zak snoepjes gehad van de verkoper) jongetjes een Mac in en ze een happy meal cadeautje uit te laten pakken hahah! We hebben lekker gegeten daar, zijn weer naar de auto gegaan en toen we thuis kwamen zijn de jongens snel door de douche gegaan en hup! naar bed.
Zondag voelde Annekee zich gelukkig al weer een stuk beter, dus we zijn samen gaan lunchen in de stad bij the Opera Bar. Dit zit bij the Opera House (had je vast niet gedacht met die naam) en geeft prachtig uitzicht op de Harbour Bridge. Vooral als het zonnetje schijnt zit je hier fantastisch. Liet nou net de zon doorbreken op het moment dat Annekee en ik hadden afgesproken. Het moest echt zo zijn. Heerlijk in het zonnetje, wat fingerfood, beide een drankje en de laatste toast op de leuke tijd die we samen hadden gehad de afgelopen weekenden. Even goed genieten voor de laatste keer in Sydney met zn tweetjes!
Na een vermoeiende reis terug naar huis (door trackworks op weg van Pendle Hill naar de stad, reden er geen treinen op dat traject. Dus ik moest met de trein van Pendle Hill naar Blacktown en vanaf daar met een bus naar de stad en op de terugreis natuurlijk andersom) was t weekend weer om.
Deze week zijn de weersverwachtingen weer dramatisch. Het regent momenteel ook echt weer kei en kei hard. Ik zal straks kijken (als het nog regent) of ik een filmpje kan maken hoe hard het er hier opgaat steeds, want dat is echt surreal! Gister was ik met een moeder van school mee gegaan naar huis voor een kop koffie en dat was zo gezellig dat voor we het wisten het al weer bijna tijd was op de kids op te halen op school haha! Vandaag ben ik naar het winkelcentrum op Parramatta geweest. Even wat noodzakelijke dingetjes gekocht: waaronder een paar regenlaarzen en ik kon het ook niet laten om nog een super leuk paar laarsjes mee te nemen (mijn schoenen collectie groeit ook hier gestaagd door haha. "Je kan een vrouw weghalen bij haar schoenen verslaving, maar de schoen verslaving niet uit de vrouw" of zo iets hahah).
Het is weer bijna tijd om de jongens uit school te halen dus ik ga er een einde aan breien!
Liefs!!
Oh! Ik denk dat het handiger is om elke woensdag aan te houden voor een nieuw verhaal omdat ik vaak geen idee heb waar ik de tijd vandaan moet halen op dinsdag!
- comments
Jessica de schuimblokken en kampwinkel in de ruimte..... Weinig mensen zullen weten wat dat betekent maar ik wel!! heerlijk. Geniet er van meis en koop niet TE VEEL schoenen want ze moeten ook mee terug naar Nederland haha (je kunt er vast geen afscheid van nemen)
Esther Grob Hoi Dorine, Ik weet precies welk winkeltje jij bedoelt met het 'kampwinkeltje in de ruimte'. Ik stond ook altijd met mijn neus vooraan en kon niet kiezen. Je hoeft geen zuurstof voor mij mee te nemen hoor. Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Nog dagelijks leef ik met je mee.