Profile
Blog
Photos
Videos
Hi there Dutchies!
Weer een weekend achter de rug, dus weer een verhaaltje te tikken! Het weer is helaas nog steeds niet heel denderend hier. Zondag en maandag (on the first day of spring!) was het wel echt heerlijk weer dat was ook wel echt even nodig, want alles is hier grijs niet zo heel mooi Helaas is het nu niet zo geweldig meer, met regen en koude wind.
Zaterdag was het weer ook niet heel erg mooi, maar ik heb me niet tegen laten houden. Ik had op FB op een oproep gereageerd van een Duitse au-pair die de spit bridge to manly scenic walk wilde gaan doen. Aangezien ik mijn Nederlandse au-pair wandelmaatje 'verloren' was, moest ik de gok maar gaan wagen vond ik en ik ben gegaan.
Het avontuur begon al met een halve wereld reis om überhaupt te komen op de genoemde verzamelplek. Wederom trackworks moest ik een bus pakken vanaf Pendle Hill naar Parramatta. Nou is dit niet zo'n ramp en zou het hooguit een halfuurtje kosten om vanuit hier naar Parramatta te komen en daar verder te gaan met de trein. Natuurlijk moest ik de verkeerde bus instappen! Toen we bij Toongabbie station stonden (één station verder) besloot ik toch maar even de buschauffeur te vragen of ik wel in de goede bus zat. Hij begon vriendelijk te lachen en vertelde mij wat ik eigenlijk al wist: ik moest de andere kant op. ZUCHT! Bus uit, straat over gestoken en..... een half uur staan wachten op drie bussen die niet kwamen opdagen op de aangegeven tijden. Natuurlijk. Gelukkig had ik wat extra tijd in gecalculeerd. Deze extra tijd was echter compleet verdwenen door mijn handige actie. Toen eindelijk de bus kwam, zat die al tot de nok toe vol. Ik ben lekker brutaal geweest om redelijk voor aan in de rij te gaan staan, ookal was ik van alle mensen die er waren als een van de laatste aangekomen. Dit bleek een goede beslissing, want hij reed daarna rechtstreeks door naar Parramatta en stopte alleen voor mensen die er uit moesten. Was mijn domme actie, toch nog mijn redding. Ik stapte op Parramatta op de trein naar Wynyard en daar moest ik overstappen op een bus die mijn naar de Spit bridge zou brengen. Ik had wel ongeveer gezien waar ik zijn moest, maar als je dan eenmaal in een bus zit en je ziet haltes langs de bus flitsen waarvan je geen idee hebt of je er daar uit moet of bij de volgende word het toch een ander verhaal. Dus ik ben naar voren gelopen en heb aan de buschauffeur gevraagd of hij mij wilde waarschuwen als we bij 'Parrawi' er uit kon zetten. Niet beseffende dat Parrawi een stadsdeel is, net als Pendle Hill en ik Parrawi road had moeten zeggen. "You are just in time, because the next stop is closest to Parrawi!" was het antwoord, maar toen ik toevoegde dat ik zo dicht bij de Spit bridge als mogelijk moest komen, moest ik nog iets van zeven haltes wachten. Het mooiste was nog wel dat de halve bus advies begon te geven over waar ik het beste kon uitstappen als ik in Parrawi wilde zijn. Shortcuts, omwegen en toeristische routes werden allemaal beschreven. Behulpzame mensen die Ozzies. Uiteindelijk bij de goede halte uitgestapt, en toen kwam de vraag. Sta ik aan de goede kant van de brug? Ik had op FB gelezen dat de meiden aan de Manly kant van de brug wilde afspreken, dus ik moest de brug over. Ik was van mijn kant van de weg overgestoken, had een van de meiden gebeld om te vragen waar ze stonden (het meisje wat ik aan de telefoon had was er alleen ook nog niet) en richting de brug gelopen, waarna het niet geheel duidelijk was of er een voetpad op de brug was of niet. Maar goed, met de rotsmoes: "Oh het spijt me heel erg! Ik wist niet dat dit niet mocht! Ik ben een Nederlander die hier op working holiday is!" in mijn achterhoofd de brug opgelopen waar al vrij snel bleek dat het gewoon een voetpad was. Halverwege de brug moest ik mezelf ook nog tot de orde roepen om niet hysterisch verder te rennen. De brug was sowieso erg druk met verkeer, maar dat het gedeelte wat open kan voor het varend verkeer een soort gaas achtige structuur zou hebben en je dus naar beneden kon kijken, had ik niet verwacht en mijn hartslag ging van 60 tot 180 binnen twee tellen. Maar omdat ik niet als een complete debiel bij die andere meiden aan wilde komen heb ik mn kin geheven en ben al hijgend en puffend met een stevige pas door gelopen
Aan de overkant van brug zag ik de meiden. AAN DE ANDERE KANT VAN DE WEG! Zucht.. Een superdrukke 6 banen brede weg stond tussen ons in. Ik zwaaide vrolijk naar de meiden, liep via het voetpad naar beneden, maar ik zag geen optie om onder de brug door te lopen om vervolgens bij hun kant weer naar boven te komen, dus ik rende weer naar boven. Stak mijn armen hopeloos in de lucht en begon te kijken of het een optie was de zesbaans weg over te steken. Dit was gelukkig niet nodig, want de meiden gebaarde naar mij dat zij naar mij zouden komen. Ik liep weer naar beneden en zag toen dat er blijkbaar wél een voetpad onder de brug zat. Haha oeps! Het maakte niet zoveel uit, want ik stond bij het begin van de wandeling. Ik stelde mij voor aan de vier andere meisje die er op dat moment al waren. Een Duits, Italiaans, Japans en Zweeds meisje. Na ongeveer vijf minuutjes kwam het tweede Duitse meisje (die ik ook aan de telefoon had gehad) aanlopen en konden we op pad. Alle meiden waren hier nog niet zo heel lang. Allemaal tussen de twee en vier weken, op het Japanse meisje na, die was hier al vier maanden.
Vergeleken met de andere wandelingen die ik tot nu toe gedaan had, viel deze echt heel erg mee. Het was een route van ongeveer 10kilometer en het was voor Australische begrippen behoorlijk vlak. Tijdens het wandelen hebben we lekker gekletst en leer je elkaar stukje bij beetje beter kennen. Erg gezellig en fijn om wat meiden te leren kennen die ook kunnen genieten van een goede wandeling en mooie natuur! We zijn in drie uur naar Manly gelopen en daar hebben we gezellig met z'n allen een biertje gedronken en een pizza gegeten.
Ik ben daarna met het Italiaanse meisje Alice, die ook au-pair in Haarlem was geweest, op de ferry gestapt om naar het vuurwerk in Darling Harbour te gaan kijken. Ik weet dat het stuk vanaf Manly wharf langs de opening naar zee altijd wel een ruig stukje varen is, maar dit keer sloeg het echt alles. Het schip was aan het stuiteren en rollen. Niks nieuws, maar dit keer was het zo erg dat ik het toch wel even warm kreeg. Het was al donker buiten, dus het enige wat je zag was de lampen van de kust langs de ramen flitsen. Van onder naar boven, tot we voor mijn gevoel praktisch op onze zij in het water lagen. Ik heb op dat moment nog meer respect gekregen voor onze dappere marine mannen en vrouwen die dit wel vaker mee maken tijdens hun missies haha! Gelukkig duurde het voor ons niet zo lang voor we weer beschutting hadden van de kust en het water dus ook weer rustiger werd.
Het vuurwerk in Darling Harbour was zoals altijd weer erg gaaf om te zien. We zijn snel nog een drankje gaan doen in een cafeetje met live muziek en daarna zijn we naar huis gegaan.
Zondags heb ik een luie dag thuis gehad. Ik ben bezig geweest met vluchten zoeken, vakantie bestemmingen en backpacker tours voor Inge en mij. Verschrikkelijk deprimerend als je ziet wat dat allemaal gaat kosten, blij dat ik nog even wat tijd heb voor het ook daadwerkelijk zo is!
Gisteren ben ik samen met Carly, een moeder van school, mee geweest naar haar huis voor een kop koffie en wat gezelligheid. We hebben heerlijk gekletst en ik vond het erg leuk te leren dat zij over best veel dingen hetzelfde denkt, waardoor we elkaar advies konden geven voor verschillende dingen (klinkt heel interessant nu natuurlijk, maar ik ga niet alles in de blog zetten haha). Ze heeft ook nog mijn benen geharst, waar ik erg blij mee ben natuurlijk! Silky smooth legs, wie wil dat nou niet!
Aankomend weekend zijn de plannen voor vrijdag een beautyparty bij Carly thuis en zaterdag is het plan dat ik met het Zweedse meisje, Julia naar the Argyl ga voor een drankje Ik hoop op mooi weer zondag, want dan wil ik nog wel een wandeling maken bij Manly North Head.
Tot schrijfs!
- comments
Jessica Leuk dat je contact hebt met al die meiden van verschillende nationaliteiten!! Allemaal ver van huis in den Vreemden. Das iets wat toch samen bindt of niet.