Profile
Blog
Photos
Videos
Hi!
Daar was ik al weer, maar dit keer met het verhaal van de tweede week van de zomervakantie! Voor degene die de eerste blog niet helemaal uitgelezen: ik heb het hele vakantie verhaal opgedeeld in drie aparte posts, voor elke week één post. Dit omdat ik na het beschrijven van twee weken al op 5kantjes zat en toen nog niet alles beschreven had haha! Oeps...
Hier onder het vervolgverhaal dus van de vakantie
Op de ochtend van 28 december moesten we vroeg op om naar de Hillsong Church te rijden. Vanaf Bulls Camp Reserve, de rest area waar we hadden overnacht, moesten we ongeveer een uurtje rijden om bij de gemeente aan te komen. We kwamen mooi op tijd voor de dienst en hebben onze ogen uitgekeken. Wat een show jho! Het was allemaal erg goed in elkaar gezet, de muziek was van fantastische kwaliteit en omdat wij hadden gemeld dat we bezoekers waren werden we zelfs na afloop van de dienst netjes beleid naar een speciale ruimte waar er even gezellig een praatje met je gemaakt werd. Onder het genot van een kop koffie hebben we daar even gezeten en lekker gekletst met en vrouw die veel ontzag had voor mijn ouders, met name mijn moeder, dat ze "hun kleine meisje" hadden los durven laten, zodat ik mezelf kon leren kennen en aan de slag kon als au pair. Zij heeft zelf ook een dochter die meer en meer begint te praten over het worden van een au pair en te gaan reizen en zij had er wel wat moeite mee. Ze vond het fijn te zien dat het ook heel positief kon uitpakken. We werden ook uitgenodigd voor de avond dienst en we besloten ook daar heen te gaan. De avond dienst bleek wel anders te zijn dan we dachten, maar goed. Dat kan natuurlijk geen kwaad, het was alsnog erg leuk om er heen te gaan!
Omdat wij oud&nieuw in Sydney wilde vieren, hadden we gevraagd aan mijn hostfamily of ze het erg zouden vinden als we een paar dagen de camper zouden parkeren in de tuin, zodat wij vanuit hier met de trein naar de stad konden gaan. Dit was geen probleem, dus na ons avontuur bij de Hillsong Church hebben we de camper in de achtertuin gemanouvreerd. Of nja, papa heeft het rij en stuur werk gedaan. Ik de aanwijzingen en mam was er voor de zenuwen. Hahah! Pa had hem super strak geparkeerd, nogmaals chapeau baas.
Natuurlijk wilde ik mijn ouders een aantal hoogtepunten in Sydney laten zien, dus we zijn op 29 naar Manly gegaan met de ferry. Dat leek mij een goed beginpunt voor de dagen die we hadden, want om er komen moet je met trein en ferry. EN je hebt er van alles wat. Strand, barretjes, winkels en een natuurreservaat. We hebben een wandeling in North Head, het reservaat, gemaakt. Het was wederom een warme dag, dus we hebben rustig aan gedaan. We hebben onwijs genoten van het uitzicht dat de seacliff biedt en ook al was ik er al een keer geweest, kon ik ook nu weer geen genoeg krijgen. We zijn na de wandeling nog even een klein uurtje op het strand gaan liggen, na even afgekoeld te zijn hebben we de ferry terug naar de stad genomen om een drankje te doen bij Blackbird café in Darling Harbour. Dit café vind ik leuk, want het volledige interieur is geel en zwart haha! Waar het hart vol van is he Na een heerlijke verfrissend biertje (en een tweede "om het af te leren" voor mama en mij) zijn we voor een hapje gaan eten bij een restaurant verderop. Heerlijk! Maar na zo'n lange dag was het ook wel weer lekker om in de trein naar huis te zitten.
Voor de tweede dag in Sydney zijn we met de rivercat (een ferrydienst die, je raad het al, over de rivier gaat) van Parramatta naar de stad gegaan. Het was prachtig weer en het briesje maakte het aangenaam om op het water in de zon te zijn. Pap en mam waren zichtbaar aan het genieten en ik kreeg het besef weer, dat het voor mij al zo normaal is, terwijl het eigenlijk best bijzonder is natuurlijk! We zagen vanaf het water dat er al behoorlijk wat mensen met tentjes de stad in trokken om zeker te zijn van hun plekje voor het nieuwjaars spektakel. Dit maakte de beslissing om de volgende dag vroeg naar de stad te gaan wat makkelijker. Maar we hadden eerst vandaag natuurlijk. Via Circulair Quay, waar we hebben gekeken naar een streetartist die een geweldige show gaf, zijn we naar the Opera House gegaan voor wat touristen foto's. Zo als 't heurt!
Daarna zijn we door de Royal Botanical Gardens gelopen en vanaf daar besloten we weer huiswaarts te gaan om boodschappen te doen voor oudjaarsdag. Het klinkt of we niet zo veel gedaan hebben, maar de afstanden die je hier maakt zijn aanzienlijk! Het is bijvoorbeeld vanaf Pendle hill naar het centrum van Sydney is het een uur met de trein. Maar goed, we waren redelijk op tijd weer terug. Die avond hebben we alles klaargezet zodat we de volgende ochtend met de tweede trein naar de stad konden afreizen. De koelbox was gevuld, we hadden een tas vol met kleedjes, warme kleren voor de avond, een tent en twee matjes, muggenspray, drinken etc.
Het vroege opstaan werd beloond met een fantastische plek in het Blues Point Reserve. Hier hebben we de hele dag gezeten. Met de hele dag bedoel ik dan ook echt de HELE dag... We kwamen om kwart over zes aan in het parkje haha. We hebben de hele dag mensen gekeken, gelezen, genoten van het prachtige weer, rond gehangen en zijn we even naar de kroeg verderop in de straat voor een koud biertje gelopen. Jasper, een Nederlandse jongen die ik op Defqon had leren kennen, was ook in Sydney. Hij zou alleen zijn, dus ik heb hem uitgenodigd om bij ons aan te haken en dit was erg gezellig. Papa had er ook nog baat bij, want Jasper houdt van fotograferen en hij kon pap wat tips geven over instellingen. Boys and their toys!
Je kan wel stellen dat we hebben genoten van het hele gebeuren! Om 21uur was de eerste grote vuurwerkshow. Kids firework. Onder begeleiding van muziek werd er een hele hoop vuurwerk afgestoken vanaf verschillende plekken op het water en natuurlijk de Harbour Bridge. Fantastisch! Daarna ging de tijd wel wat traag naar mijn idee. De artiesten die aan het optreden waren bij the Opera House (en waar wij de radio verbinding van hoorde) waren niet heel fantastisch en bovenal klonk het heel vals vaak. Om 22.20 werd er nog wat vuurwerk afgestoken om de tijd wat op te breken. Toen het bijna twaalf uur was begon het park nog voller te stromen. Mensen die voor kwamen dringen, en zonder pardon de boel kwamen overnemen, terwijl wij daar vanaf kwart over zes 's ochtends al zaten om die plek te bemachtigen. Schaamteloos banjerden ze zelfs over een picknickkleed van de buren heen en trapte ze op een klein kindje wat daar lag te slapen. Ze kwamen allemaal voor mij staan en voor ik het wist kreeg ruzie met iemand die over mijn tent heen begon te trappen (want, ja ik moest zonodig hard op denken wat ik vond), voor mij kwam staan en werd van onder tot boven afgekafferd dat ik ontzettend onbeschoft was dat ik mijn tent had laten staan. In het engels. Toen mama, die vooraan en een stuk van onze tent af stond, naar mij riep dat ik bij haar kon staan, schreeuwde ik in het Nederlands dat ik bleef staan waar ik stond want ik anders mensen zou gaan slaan. Ik was boos, om het zwak uit te drukken. Het bleek dat het zestal wat zo ontzettend onbeschoft over onze spullen heen was gestapt ook Nederlands waren en ik kreeg in het Nederlands nog even een donderpreek van de bejaarde tang die er bij was. Ik zei tegen ze dat ik ze echt ontzettend onbeschoft vond, dat zij om 10 voor 12 nog even het beste plekje kwamen inpikken terwijl wij er al vanaf 6 uur die ochtend zaten. Het antwoord dat ik terug kreeg was dat IK onbeschoft was dat ik mijn tent had laten staan, en dat zij hier wonen en daarom dat konden maken. Het was niet helemaal het einde van de discussie die los barste, maar ik zal jullie niet vervelen met het hele verhaal. Ik stond trillend op mijn benen en was echt zo ontzettend kwaad. Dit bracht voor mij helaas een nare smaak mee toen het aftellen begon. Ik was moe, ontzettend boos, verdrietig en ik miste Anne en Nederland in het algemeen meer dan tevoren. Ik heb mijn GoPro op filmen gezet en stond om twaalf uur te vechten tegen mijn tranen. Bijzonder het nieuwe jaar in... De show was werkelijk adembenemend en ik voel me bevoorrecht dat ik dit mee mocht maken. Ik kan je wel zeggen: 1x, nooit weer. Na 12 minuten niet meer weten waar je kijken moest, oorverdovende knallen trotseren, knuffelen met mama die ondertussen bij mij was komen staan en (voor mij) vechten tegen tranen was het spektakel ten einde en konden we de spullen gaan opruimen om met de ruim anderhalf miljoen mensen die zich in en om de haven verzameld hadden, naar het station gaan. Gelukkig hoefde die anderhalf miljoen niet vanaf ons station mee, al was der een behoorlijk stampede ontstaan. Er reden heel veel extra treinen, maar het heeft ons toch meer dan een uur gekost (denk ik) om uberhaupt in het station te komen! Voor we thuis waren was het al tegen half vier. Je kan zeggen dat we een beetje moe waren. Ik was al ruim 24 uur wakker toen ik eindelijk mijn bed weer in kroop!
De volgende ochtend heb ik niet echt uitgeslapen, want ik zou ook deel uit maken van de Nederlandse jaarwisseling. Met mijn knappe en ontzettend lieve vriendje in beeld en de lieve vrienden en vriendinnetjes op de achtergrond telde ik met ze af en kon ik ze gelukkig nieuwjaar wensen Heel bijzonder en fijn! Was ik er toch een beetje bij
We zijn 's middags de trein in gestapt om mama's grote wens in vervulling te laten gaan. Zwemmen bij Bondi Beach. Daar werden pap en mam geïntroduceerd met de sterke stromingen die de Australische zee te bieden heeft. Het leverde een hoop leuke momenten op! Het was vooral heerlijk om te bedenken dat we op 1 januari naar het strand gingen om 17uur aankwamen, twee uur zijn blijven hangen en daarna een heerlijke, grote hamburger ergens hebben gescoord en om daarna weer de weg naar huis weer te maken.
Op 2 januari hebben we de camper uit de tuin gemanouvreerd en zijn we weer op pad gegaan. We zou den nu aan het stukje ten zuiden van Sydney beginnen. Het orginele plan was om helemaal naar Melbourne te rijden, maar we hebben gezegd dat we het wel gingen zien hoever we zouden komen. We wilde niet hele dagen in de camper zitten, gewoon rustig aan doen en vooral mama en ik wilde niet meer van natuurpark naar natuurpark hupsen. Zo gezegd, zo gedaan! We reden door het Royal National Park, maar kwamen al vrij snel tot de conclusie dat het echt te warm was om een wandeling te doen, we hebben een kleine wandeling gemaakt langs een riviertje om daarna al vrij snel weer door te rijden. We reden langs de kust en hebben een hoop prachtige lookouts gezien. We zijn gestopt bij een Visitor Centre, want dit bleek voor ons de makkelijkste manier te zijn om informatie te winnen voor gratis plekken om te overnachten. Dit bezoekerscentrum zat echt op een fenomenale plek met uitzicht over zee en een aantal dorpjes beneden in het dal. We zijn even gaan zitten om een kop koffie te drinken en toen ontdekte we een walibi onder ons! Hij zat in het stukje natuur wat onder het restaurant zat. Onverstoorbaar werd er voedsel gezocht, aan plantjes geknabbeld en geposseerd voor de camera
We waren in het bezoekerscentrum door een meisje geholpen die in eerste instantie geen rest area wist voor ons, maar toen we even gingen googlen kwamen we er achter dat er een map te downloaden was van de provincie New South Wales (NSW) en daarop stonden alle rest area's, overnachtingsplekken en driver reviver plekken op. Ideaal!Na die gedownload te hebben, zijn we richting Mittagong gereden. Zo'n 50kilometer land inwaarts van waar we zaten aan de kust. Daar vonden we een schattig parkeerplekje in een totaal ander landschap dan wat we hiervoor allemaal gezien hadden. Na alle regenwouden, Euchaliptusbossen, zeekliffen en bergen was het nu tijd voor weilanden! Papa is op ontdekkingstocht gegaan, gewapend met zijn camera en mam en ik zijn rond de camper blijven plakken om eten te maken.
Na het ontwaken en het ontbijt hebben we de koers gezet naar Jervis Bay. Hier zouden we ons geluk weer beproeven bij een camping. Ik wilde erg graag naar Jervis Bay want hier heb je 's werelds witste zand! Het was zeker niet teleurstellend! Azuurblauwe zee en witte stranden.. Het enige wat echt ontbrak was een goede cocktail haha alhoewel het biertje ook best voldeed. We kwamen in een dorpje genaamd Huskisson en bij de eerste camping konden we niet aankloppen omdat het vol zat, maar we hadden geluk bij de tweede! Het waaide wel erg hard, maar na wat boodschapjes te hebben gedaan in het dorp ben ik toch op het strand gegaan. Na een snelle afkoelende plons in het water ben ik met mijn boek op het strand gaan liggen. Daardoor meteen wat souvenirzand tussen de pagina's van Inge haar boek en een zandstraa-lbehandeling gehad. Maar dat mocht de pret niet drukken. We zouden twee dagen verblijven en op de tweede dag in Jervis Bay zijn we een Dolphin Watch Tour gaan doen. Op een boot lekker een stukje varen, altijd goed. Na een enorme afstand gevaren te hebben was het prachtige moment daar! Dolfijnen! We zagen er een aantal waarvan ook een moeder een baby. Zo ontzettend mooi! Ze waren alleen helaas snel weer verdwenen en we maakte al snel de terugkeer naar het vaste land. Toen we bijna de haven weer in vaarde bleek er een dolfijn vlak naast de boot te zitten! Hij maakte een rondje om de boot en liet zich even heel erg goed zien. Fantastisch! We gingen met een goed gevoel van de boot af en zijn via het strand terug gelopen naar de camping. De lucht betrok meer en meer, de donderslagen kwamen steeds dichterbij en toen we in de camper aan kwamen begon het weer echt om te slaan. Ik hoopte dat mijn ouders een echt goede Australische storm zouden meemaken. Al ging het niet zo hard los als dat ik het in Pendle Hill of Umina heb gezien, ging het er toch best op. Zo goed, dat het insloeg en alle elektriciteit er af sloeg. Dit werkte in het voordeel van mam en mij. We hadden al eerder willen gaan douchen maar toen was het hartstikke druk in het douchehuis. Toen de stroom der af sloeg, was er helemaal niemand! En aangezien het water verwarmd wordt met een gas boiler, hadden we gewoon lekker warm water. Gratis lichtshowtje, wat applaus van de wolken en wij waren weer heerlijk opgefrist.
Dat was de tweede week!
Tot morgen voor de laatste week vakantie pret!
- comments