Het campusleven blijft me fascineren. Het engagement onder de studenten is enorm. Zowel het communisme als het feminisme vieren hier hoogtij, en dat is duidelijk te zien. In het gebouw van geschiedenis hangt een groot spandoek: "Long live marxism, leninism and socialism!" Maar echt consensus is er ook niet; op het ene gebouw hangt een poster voor Hindutva (India voor de hindoes, zeg maar), op het gebouw er tegenover "Down with the politics of Hindutva!" En opde muur van de bibliotheek wordt het communisme prachtig afgemaakt ("the cashless society"). Alle slogans, muurschilderingen en posters komen van de studentenpartijen, en het zijn er meer dan gewoonlijk, want de verkiezingen voor de Student Union komen eraan. En dat is iets anders dan in Leiden - hier geen beloftes dat men zich sterk zal maken voor betere koffieautomaten of versoepeling van de BA/MA cesuur, maar lange ideologische pamfletten die niets met onderwijs te maken hebben. Er komen citaten langs uit de Bhagavat Gita en de Koran, en vervolgens verschijnen er anti-pamfletten dat de desbetreffende partij die citaten verkeerd uitlegt, haat zaait, et cetera. In het foto album staan wat plaatjes van de mooiste posters. Mijn favoriete anti-pamflet (helaas niet te fotograferen) stelde beschuldigend: "we are all academics here, so next time give us a proper reference for your quotes!"

Opvallend is ook, dat dit allemaal heel gemoedelijk gaat. Professoren lopen langs zonder er een blik op te werpen, en je ziet geen spoor van antagonisme onder de studenten. Af en toe vraagt een meisje of ik op haar wil stemmen, dus wat dat betreft is het net mei in Leiden. De verkiezingen zijn begin november; ik ben benieuwd of dit alles intenser wordt volgende week. Ik volg hier ook geen college, dus ik kan niet zien hoe het er daar aan toe gaat, maar mijn vermoeden is dat de docenten zich hier verder buiten houden en dat de ideologische strijd niet in college wordt uitgevochten. Ik heb inmiddels met een paar professoren over mijn onderzoek gepraat, en daar bespeurde ik geen enkele gekleurde bril. Nou ja, bij eentje - maar hij was zich er zelf bewust van; die was vroeger Naxaliet en heeft dat achter zich gelaten toen hij naar Delhi kwam. De campussfeer, die wij waarschijnlijk geneigd zijn meer met de jaren zestig en zeventig te associeren, wordt ook niet gereflecteerd in de output van onderzoek hier; iedereen is volledig op de hoogte van de meest recente (vooral anglo-amerikaanse) inzichten - ook als dat betekent dat ze tegen die richting in schrijven.

De communistische partij (of vakbond) heeft wel een stevige grip op het personeel: de honderden tuinmannen, kantinemedewerkers, onderhoudsmedewerkers en bewakers. Er wordt ook niets geautomatiseerd; per kopieerautomaat zijn er twee mannetjes die de kopieën voor je maken; stel je voor dat je het zelf doet! Volgens Hussein, een Zuid-Afrikaanse kennis die hier een semester doceert, leidt dit ertoe dat je helemaal niets meer gedaan kan krijgen; er moest iets aan zijn huis op campus verbeterd worden, maar hij heeft uiteindelijk private contractors ingehuurd omdat er anders niets gebeurde. Vastgelopen in de administratie (net als mijn JNU account). Er wordt nog nader vergaderd of het wel tot het takenpakket van de desbetreffende medewerkers behoort. Aanstaande woensdag en donderdag gaan ze bovendien allemaal staken, ook het bibliotheekpersoneel, dus ik ben benieuwd hoeveel werk ik dan kan doen! De bibliotheek zelf is overigens op een hele andere manier interessant; het klimaat is hier niet goed voor boeken. Zelfs boeken uit de jaren negentig trek je in eerste instantie niet uit de kast, omdat ze eruit zien alsof ze minstens vijftig jaar oud zijn. Alles vergeelt, raakt beschimmeld, en sommige boeken zijn van kaft tot kaft doorboord door boekenwurmen. Het is grappig hoe je boeken toch beoordeelt op hun uiterlijk; dit is ongeveer jaren zeventig, dus dat sla ik maar over. Daar moet je hier heel erg mee oppassen! Het is gewoon te warm en vochtig binnen, en dat is leuk voor de beestjes: toen ik een paar dagen geleden zat te lezen, scharrelde voor mijn neus een dikke rat rond op de archiefkasten van het secretariaat... mmm!