Ik heb bijna vakantie en tel af voor een bezoek aan Nederland. Het weer is koud hier en ik zit hier dan ook met een lekker kopje thee en een dikke sjaal achter mijn laptop, helemaal alleen thuis. Vanwege de naderende winter voel ik me hier steeds meer een huismuis, ik wil slapen en met dekens hangen op de bank voor de openhaard. Als er even geen gasten zijn wordt de verwarming uitgedraaid beneden en is het overal koud. Momenteel werk ik met een nieuw team vrijwilligers, want ook Leah en Jorieke zijn weer terug naar Nederland gegaan. Ik werk hier dus met piloot Sander en nog een nieuw meisje, Marlette. Sander heeft vandaag even een vliegtuig gehuurd om met een vriendin naar het zuiden te vliegen en vanavond ook weer terug te komen en Marlette zit vanmiddag in Parijs. Ik probeer mijn middag in te delen voor het schematisch ordenen van ideeën en plannen, en een planning te maken voor mijn korte vakantie in Nederland.

Vorige week was het de laatste keer werken met Leah en Jorieke en ik moet zeggen dat ik ze best mis. Na twee maanden met elkaar werken waren we goed op elkaar ingespeelt en konden we erg productief werken, en daarnaast veel lachen. Jorieke en ik besloten nog even gekke dingen te doen voor Jorieke naar Nederland vertrok. Zo sliepen we een nacht in een enorme berg kussens in kamer 5 met geweldig uitzicht op de tuin. 's Ochtends werd ik wakker en bleek ik helemaal naar beneden gezakt te zijn en zo'n beetje op de grond te liggen. Vorig weekend was hier een weekend met oudvrijwilligers en het bestuur van de vereniging van Méridon. Er was een gigantisch buffet georganiseerd in de grote zaal met lange gedekte tafels waarna later het feest begon. Philip had een projector geregelt en beide zelfgemaakte filmpjes van ons werden nu op een groot scherm vertoond aan de zaal vol mensen. Toch wel confronterend als je brakke hoofd opeens wel heel groot te zien is maar ook wel om te lachen en leuk om zoveel positieve reacties te krijgen. Jorieke heeft alvast een koffer van mij meegenomen naar Nederland, dat scheelt me iig de nodige bagage. Ook had haar zus die haar kwam ophalen een grote doos vol Nederlands eten meegenomen en eet ik nu weer lekker bruin brood. Voor de rest was hier een chocoladeproeverij op het kasteel en dat betekende ook voor mij veel chocolade om te proeven :).

Verder ben ik nog een dag in Parijs geweest om veel musea te zien, musée Quan Branly, musée Rodin en musée d'Orsay. Ik vertrok al vroeg van het kasteel om onderweg van place de Trocadéro naar het Louvre te wandelen langs de Seine en de musea te bezoeken. Leuk vond ik de een tenstoonstelling over Iraanse fotografie in musée Quan Branly en tentoonstellingen over Art-déco en James Ensor in musée d'Orsay. Ook had ik maandag in mijn eentje Franse les en besloot mijn docente om samen naar Versailles te gaan om daar in de tuin te wandelen, Frans te praten en een warme chocolademelk te drinken in de stad.

Deze week kregen we hier onverwacht te horen dat de Amsterdam-Dakar challenge hier zou komen eten, slapen en ontbijten. Leuk om te horen, want de gemiddelde leeftijd van de gasten ligt hier toch wel rond de 50 en dan gebeurt er hier nog es wat. Natuurlijk arriveerden de auto's een stuk later dan verwacht maar het was een leuk gezelschap, zo stapte uit de eerste auto Chris Zegers. Voor de rest was het leuk om 's avond wat rond te hangen met de gasten, al was het ook wel druk omdat ik Marlet ook nog moest inwerken. Ik heb nog even wat van het kasteel aan de gasten laten zien. Daarbij viel op het balkon op de tweede verdieping de deurklink uit het slot, en moest ik uiteindelijk door een gast op het dak getilt worden om daarna op het balkon op de derde etage te kunnen klimmen en de deur van binnnenuit te openen. Maar voor de rest was het interessant om rond te kunnen kijken tussen de auto's en bagage. De gasten waren wel onder de indruk van de lieveheersbeestjesplaag hier las ik via de site in hun smsjes (Parijs-Dakar site).De volgende ochtend vertrok iedereen al weer vroeg, behalve één team wat pas laat om 3 uur 's nachts was aangekomen. Ik en Marlet hebben nog een uur met ze aan tafel gezeten rond 11:00 en die gasten maakten geen enkele haast om snel te vertrekken. Als ik wilde kon ik zo met ze mee in de auto tot in Marokko, maar met een werkconctract voor mij zat dat er helaas niet in. Uiteindelijk kregen we nog een doos vol gesponserde aldi-spullen van de deelnemers en een heleboel stickers van de organisatie om te verspreiden. Verder veel stoere mensen, veel lege blikjes bier en een leuke ervaring.

Morgen komt hier weer een nieuwe groep, maar voor mij is het aftellen ook begonnen hier. Binnenkort weer even naar Nederland, leuk om mensen te zien en uit te gaan maar vast ook wel wennen in vergelijking met mijn kasteelleven hier. Al met al vermaak ik me prima nu, ook met de vrijwilligers op dit moment. We hebben al een keer schreeuwende ruzie gehad maar uiteindelijk kunnen daarna wel weer lachen. Gisteren heb ik met Marlet Bridget Jones gekeken en toen hebben we hem daarna voor de 2e keer als achtergrondgeluid opgezet. Maar ja, maakt niet uit..