Het voelt heerlijk om je weekend in Parijs door te brengen, en Parijs verveelt nog lang niet. Hoe langer ik hier ben, hoe meer het lijkt alsof ik nog maar weinig gezien heb. Deze week heb ik woensdag, zaterdag, maandag en vandaag in Parijs doorgebracht. Dat klinkt idd als veel vrij maar het betekent tegelijkertijd ook dat ik volgende week een vrije dag moet inleveren vanwege de drukte. Vandaag hebben Leah, Jorieke en ik Femke uitgezwaaid op Gare du Nord waarvan uit ze weer met de Thalys naar Nederland vertrok. Best wel wennen en het voelt hier opeens een stuk leger nu we nog met z'n drieën zijn, toen ik hier aankwam waren we met zes vrijwilligers en nu is dat dus nog de helft. Het werk daarentegen is er niet rustiger op geworden en we zullen de komende week dan ook gewoon hard moeten werken. Vrijdag aanstaande arriveert er gelukkig een nieuwe vrijwilliger, Sander van 32 jaar, maar verder weet ik nog niets over hem. Maar ik denk dat we Femke hier wel blijven missen, want het was erg gezellig met ons vieren, je leeft en werkt hier intensief met elkaar samen waardoor er al snel een band ontstaat.

Ook ik heb deze week verassend nieuws ontvangen van Philip, ik mag binnenkort op vakantie naar Nederland. In december is er namelijk een groep geannuleerd en dat zou betekenen dat ik hier twee weken zonder groep zou moeten wonen. Bovendien zag Philip dit als een goed moment om de verwarmingsketel in het kasteel te vervangen en hij wilde mij hier heel sociaal niet achterlaten zonder verwarming. Dus nu betaalt hij mijn Thalys ticket naar Nederland en mag ik 7 december even naar huis, om vervolgens eind december nog een week terug te komen.

De tijd gaat hier snel en teruggaan naar Nederland komt opeens dichtbij, en dat betekend voor mij sneller dan verwacht komen met een plan,wat nu? Werken, stage lopen of gewoon verder reizen, eigenlijk zitten alle vrijwilligers hier met deze vragen in hun hoofd en is niemand nog zeker van wat hij gaat doen. Ik heb voor de gelegenheid een opschrijfboek gepakt en ben eindeloos lijstjes gaan maken, en dan zo concreet mogelijk. Wat zijn de mogelijkheden voor het komende half jaar? Voor na de zomer? Wat wil leren, wat wil ik anders doen dan ik de afgelopen jaren heb gedaan en wat wil ik juist zo houden? En vooral hoe ga ik mijn plannen concreet maken, en wat moet ik er voor regelen. Mijn opschrijfboek is inmiddels ingevult met pagina's vol ideeën, lijnen, pijlen en adressen (maar dat geeft een chaoot als ik structuur die ik nodig heb). Op de één of andere manier heb ik hier wel het gevoel dat ik anders naar huis zal gaan dan dat ik hier gekomen ben, al weet ik niet helemaal wat er nou veranderd is. Het feit dat je even geïsoleerd woont in een ander land met andere mensen laat je van een ander perspectief naar dingen kijken en dus ook naar jezelf. Waar ik zelf erg blij mee ben is dat ik hier juist werk heb gedaan wat me niet het meest ligt maar wat ik wel kan, en dat heeft me wel vertrouwen gegeven en ik heb het gevoel dat ik na Méridon betere keuzes ga maken. Zelf heb ik hier ontdekt dat ik het leuk vindt om met groepen te werken, te discussiëren, nieuwe mensen te leren kennen, met veel verschillende mensen te praten (het liefst met verschillende achtergronden en denkbeelden), te schrijven, te analyseren en te communiceren. In mijn boekje staan nog eindeloze lijstjes, maar ik heb zelf momenten van reflectie nodig om weer opnieuw verder te gaan.

Ik ben erg blij met het prachtige uitzicht wat ik sinds een paar weken heb als ik wakker wordt. Nadat Clemente naar Portugal is geëmigreerd kwam zijn kamer vrij en kon ik weg uit de 'bunker' (mijn voormalige twee-kamer appartement met helaas nauwelijks ramen). De 'Bunker' voelde een beetje claustrofobisch, je zit er in de top van het kasteel maar kunt niet naar buiten kijken en dat benauwd. Daarom schuiven de meeste vrijwilligers naar een paar weken door naar een mooiere kamer. Maar de kamer die ik nu heb is echt te gek en is absoluut de mooiste kamer die ik ooit gehad heb. Er is een klein balkon met prachig uitzicht over de kasteeltuin en de beboste vallei, een hoog plafond en het heeft een bepaalde ouderwetse charme. Clemente had helaas niet alles netjes achtergelaten, hij heeft zelfs een tafel en een grote stapel handdoeken van het kasteel meegenomen met verhuizen naar Portugal. Dit maakte Philip en Clement dan ook flink boos natuurlijk, maar volgens mij was het voor Clemente zoiets van, jullie sturen me hier weg dan doe ik lekker waar ik zin in heb.
Ook had hij twee bedden boven op elkaar gestapeld waar bovenop hij dan sliep, waarvan ik één bed heb overgenomen en het andere bed heb gedumpt in de 'Bunker'. Helaas bleek dit niet het goede bed te zijn, want het bed waar ik momenteel in slaap is gisteren helemaal in elkaar gezakt (ik ben nog net niet door het bed heengezakt)'. Maar ja de hele constructie heeft het begeven en ik werd wakker in een gigantisch kuil waardoor ik gisteravond maar bij Jorieke in bed kroop.

Voor de rest heb ik dus genoten van Parijs de afgelopen week. Een grote verassing was dat de vriend van Leah uit Keulen was overgekomen om Leah op te gaan zoeken met haar verjaardag, wij schrokken nogal toen hij aankwam. Want als er opeens een vreemde man op het raam staat te kloppen en te schreeuwen en het is donker en je bent bijna alleen thuis in je kasteel, tjah.. In Parijs heb ik verder met Jorieke nog een lange wandeling gemaakt, we liepen eerst van Jardin du Luxumbourg naar Jardin des Plantes. Onderweg bezochten we het Panthéon, een kerk waarin allerlei beroemde mensen begraven liggen. Er is beneden een groot gangenstelsel waar ik de graven van Voltaire en Rousseau heb bezocht (remember politicologie, het gevoel dat ik iig wat geleerd heb daar). En ook heb ik de graven van het echtpaar Curie, Louis Braille, Victor Hugo en de oprichter van de Europese gemeenschap (hoe heete die ook al weer :(.....) bezocht. Zelf ben ik dan altijd weer blij als ik weer veilig boven de grond ben. In het Panthéon is trouwens ook de slinger van Foucault te zien, welke het bewijs leverde dat de aarde om de zon draait.

Daarna ben ik nog geweldige Parijse straatjes ingeweest met marktkramen, antiekmarkten en toen begon het helaas keihard te regenen, waarna Jorieke en ik werken verleid door gratis thee van een aardige ararbier in een piepklein falafel-tentje waarop we ook maar een broodje falafel bestelde. Volgens Jorieke bestaat er toch echt een groot verschil tussen de Joodse en Arabische falafel, gelukkig zijn er in Parijs hier overal falafel-afhaaltentjes en voor vegetariërs is dat geweldig (er bestaat volgens mij geen betere vegetarisch snack).
Verder schuilden we voor de regen in een Japanse supermarkt met geweldig raar eten en in tentjes met goedkope Chinese namaakschoenen en soevenirs. Hierna gingen we naar het Chinatown van Parijs gelegen in een wijk vol flats waar de Fransen niet wilden wonen en er nu vooral aziaten zitten. Erg uitbindig als ik me had voorgesteld was het niet, eerder grijze, hoge flats waar ik absoluut niet zou willen wonen (nog somberder door de harde windstoten en het slechte weer) met wat aziatische winkels. Maar een Chinees winkelcentrum onder een aantal flatgebouwen maakte het nodige goed, ook vonden we een supermarkt met het meest aparte eten, en heb ik daar noedels en gelukskoekjes gekocht. 's Avonds hadden Jorieke en ik met Leah en Femke afgesproken in de Moskee van Parijs, waarin een hip, exotisch restaurant is gevestigd waar we thee dronken (thee is hier 2 euro ipv normaal 4 euro in Parijs) en couscous bestelden. Omdat het de laatste avond van Femke was zijn we nog even naar de Eifeltoren gegaan om lichtjes te kijken en langs de Seine wafels te eten. Helaas moesten we nu laat naar huis en we zaten dan ook superduf in de RER naar Saint-Rémy de Chevreuse, waar vervolgens nauwelijks auto's langs kwamen en we dus lang moesten wachten op een lift (uiteindelijk wel gelukt :)!).
Verder heb ik zondag hier een beetje in Chevreuse rond gekeken met Jorieke. De inwoners zien hier vrijwel meteen dat we buitenlanders zijn en we worden dan ook nogal aangestaard. De wekelijkse rugby-wedstrijd op zondag is hier een hoogtepunt in het dorp en is een behoorlijk publiek op de been om het lokale team aan te moedigen. Wij wilden ook weleens rugby zien en dat hebben we geweten, iedereen staarde ons aan en de jongens hier roepen allemaal (overstaanbare) dingen naar ons. Op zondag zie je Chevreuse op zijn best, het perfecte park met het netjes gemaaide gras, de te dure elitaire winkels, alle mensen die het lokale sportteam aanmoedigen. Het voelt alsof je in een film zit waarbij alles nog wat ouderwets is, en waar ik als buitenstaander even binnenloop in het dorp.

Maandag heb ik met Leah en Jorieke ook een flink stuk gewandeld in Parijs, van Parc Buttes Chaumond naar Parc Belleville. Deze parken liggen in de wijk Belleville die oosterlijk van het centrum ligt, waar een stuk minder toeristen komen en waar je nog echt het oude Parijs kan ervaren, in Belleville is bijv ook Edith Piaf opgegroeid. Buttes Chaumond is een sprookjesachtig park met hangbruggen, grote rotspartijen, zuilen en een gigantische waterval, het voelt net als Disneyland-Parijs maar dan avontuurlijker en het is wel leuk om hier rond te dwalen. In belleville heb ik nog een mooie schoudertas gekocht waarna ik al lang op zoek was (yeah gelukt!). Vandaag ben ik met Leah en Jorieke nog een gigantisch tweede hands winkel ingegaan, waar alles ongeveer 3 euro kosten. Zelf weet ik nooit helemaal waar ik moet zoeken tussen al die bergen kleding. Opvallend was dat in deze winkel ook echt mensen kleren kwamen kopen die geen geld hadden terwijl in de andere tweedehands winkels ik vooral modemeisjes zag die vintage kleding zochten. 'S middags heb ik met Jorieke 'Parc de la Vilette' bezocht, een gigantisch park waarbij alles in het teken staat van de wetenschap. Het was modern en futuristisch opgezet speciaal voor kinderen, maar vandaag waren er veel graafmachines en was het er ongezellig tussen al die grijze betonnen gebouwen. Hier hebben we het muziekmuseum bezocht wat ik zelf echt een aanrader vindt. Met een audiotour kon je veel luisteren en allerlei bizarre instrumenten bekijken.

Hmm, ik vind het nu wel genoeg. Ik ga trouwens proberen om vaker te schrijven, vaker en korter.......(goed voornemen) :)