Goedemiddag! Voor mij is het inmiddels dag 10 op het kasteel en inmiddels begint er al iets meer routine in mijn dagen te komen. Ik begin al aardig door te krijgen waar alles ligt, hoe iedereen heet en hoe het er hier aan toe gaat. De eerste dagen hier vond ik wennen, alles was nieuw en ik merk dat dit werk toch heel wat anders is dan bijvoorbeeld studeren in het buitenland. In een studentenstad heb je altijd veel verschillende mensen om je heen en kun je overal mensen leren kennen, daarnaast wordt er veel georganiseerd voor studenten en is er altijd wat te doen. Op dit kasteel zit ik hier echter drie maanden met maar een klein groepje mensen, en daar moet ik het mee doen. Bovendien zit je toch best wel afgezonderd midden in een bos en dan merk ik opeens dat ik toch wel een stadsmens ben. Ik begin het gevoel van de Engelse schrijfsters met hun kastelen op het platteland te begrijpen, de omgeving is hier één en al rust, je kijkt uit het raam en wacht op wie er langs zal komen.

Nadat de architectuurgroep weer naar huis was vertrokken waren er een aantal dagen geen gasten op het kasteel. In die tijd was het tijd voor klusjes in de tuin en om en rond het kasteel. Zo heb ik vorige week een hele middag hier op het kasteelpark in de tuin gewerkt, bomen en struiken snoeien, takken verslepen en snoeiafval verbranden op een groot kampvuur. Dingen ik normaal nooit doen maar eigenlijk vond ik het erg leuk. Het was die middag mooi weer en je bent lekker buiten aan het werk in de zon, het laat mij er wel bij stil staan dat ik dat soort dingen ook eens zou kunnen doen als ik weer in Nederland ben. Zonder gasten voelt het kasteel pas echt aan als een speeltuin, het geeft een bepaald gevoel van vrijheid. 's Avonds kijken we hier met de andere vrijwilligers dan films of gaan we internetten voor de openhaard beneden. Als er gasten zijn ga ik altijd internetten halverwege de grote wenteltrap, mijn kamer ligt namelijk helemaal op zolder en daar is geen internetverbinding, dus creëren we halverwege de trap een heus internetcafé. Op de dagen dat er geen gasten zijn is de vaste kok van het kasteel, Cyriel, vrij en mogen we zelf koken. Er is hier altijd genoeg eten in huis, dus we kunnen doen wat we willen, er blijft bijvoorbeeld vaak eten over van de gasten dat we onbeperkt uit de koelkast kunnen pakken. Zo staat hier overal taart en zijn er altijd toetjes in huis, en je kunt het altijd pakken, franse appeltaart, chocolademouse, tiramisu, bessentaart of kruimeltaart, de eerste dagen is het echt geweldig, maar nu is het al zo gewoon geworden (dat wordt nog wat als ik straks weer zelf moet gaan koken in NL), en op de langer termijn denk ik dat het zelfs gaat vervelen. Ook staat er bijvoorbeeld eend, heel veel soorten groenten, franse kaas en allerlei soorten vlees en vis in de koelkast, er is dus keuze genoeg om zelf een maaltijd samen te stellen. Maar deze week heb ik ook een paar keer met Jorieke (andere vrijwilliger) samen gekookt, gewoon simpel pasta met groenten want eigenlijk krijg je na al die vier-gangen diners ook behoefte aan gewoon normaal eten.

Zonder gasten in het kasteel kun je hier ook heerlijk ronddwalen in je vrije uurtjes, in principe zou je in ieder bed kunnen slapen, elke douche uit kunnen proberen en met grote kussen door de gang kunnen glijden. En je hebt het kasteel op die momenten dan ook letterlijk voor jezelf alleen, er logeren dan alleen de vrijwilligers, momenteel zijn dat er zes, en het is wel een apart gevoel met een klein groepje mensen in zo'n groot gebouw, echt eng is het hier niet, maar ik ben wel blij dat ik hier dan niet alleen zit.

Inmiddels heb ik ook de andere vrijwilligers wat beter mogen leren kennen, dus ik zal ze even aan je voorstellen:

Jorieke, 18 jaar, ziet er uit als een model, houdt van mode en fotografie en creatieve dingen.
Femke, 19 jaar, is heel impulsief, ze roept de ene dag dat ze een bed en breakfast wil beginnen, de volgende dag dat ze een wereldreis wil maken, daarna dat ze in de scheepvaart wil werken en daarna dat ze graag haar broertje wil zien in Nederland.
Leah, 22 jaar, is net klaar met haar bachelor kunstgeschiedenis, ik had haar toevallig als eens ontmoet met de introductiecursis van de opleidingscommissie in Nijmegen.
Clemente, 29 jaar, een Braziliaanse jongen die afwisselend in Nederland en Portugal heeft gewoond, in een kinderopvanghuis in Brazilië heeft gewerkt, nu waarschijnlijk weer naar Portugal
wil emigreren en hier heel veel spullen heeft opgestouwd in zijn kamer.
Tini, 60 jaar, heeft mij ingewerkt en dat heb ik geweten, ze komt hier vaker en werkt keihard.

Donderdag ben ik met Jorieke, Femke en Leah naar Parijs geweest, met de RER is het zo'n drie kwartier naar het centrum. Het is leuk dat je hier echt tijd hebt om de stad te zien, je hoeft niet even alle toeristische dingen snel te fotograferen maar kan rustig blijven hangen in een leuk wijkje. Wij bezochten in Parijs het museum voor moderne kunst en de Champs-Élysées. Ook hebben we gekeken bij Palace de Tokyo waar er op dat moment shows werden gelopen van de Paris Fashion week. We hebben nog geprobeerd binnen te komen maar dat lukte niet met al die bewakers, maar we zaten daar wel mooi tussen allemaal modellen en fotografen op het terras, en dat vond ik best interessant om eens te zien.
Het duurt trouwens nog wel best lang om vanaf het kasteel bij de halte van de RER te komen, eerst moet je een stuk lopen en klimmen door het bos, het kasteel ligt op een berg en het is dus een steile klim. Hierna liften we dan van Chevreuse naar Saint-Rémy de Chevreuse waar de RER halte gevestigd is. Zelf had ik hiervoor nog nooit gelift maar de mensen zijn hier erg vriendelijk en je wordt vrijwel meteen meegenomen.

Vrijdag was er een uitje voor de vrijwilligers georganiseerd naar Normandië. Hier maakten we een strandwandeling, picknickten langs de zee en bezochten we allerlei kleine dorpjes en stadjes zoals Honfleur. Het waren normaal gesproken toeristische plaatsjes maar nu buiten het seizoen was het er behoorlijk leeg. Ook zijn we aan het einde van de dag weer terug in Chevreuse nog naar een uitzichtpunt gereden, een ruïne aan de voet van Chevreuse waarvanuit je prachtig uitzicht had op Chevreuse en omgeving.

Verder heb ik dit weekend Chevreuse een beetje verkend, ik ben zaterdag met Jorieke gaan zwemmen in het tropische zwembad met glijbaan, en nu ga ik maar proberen het sporten hier vol te houden, al gaat dat zowieso wel hard als je op zolder woont. Het is namelijk 84 treden hoog naar mijn kamer en dan loop ik soms wel tien keer per dag op en neer.

Zometeen arriveren er weer nieuwe gasten, maar ik kan nog heerlijk blijven genieten van een rustige vrije dag op het kasteel, en rustig kijken hoe de rest de afwas doet. :)