Goedemiddag!

Eindelijk die blog die ik al een hele tijd moest schrijven, over december in Méridon en het al bijna twee weken terug zijn in Nederland.Inmiddels is sneeuw normaal geworden in mijn leven, in Frankrijk en nu al weer in Nederland. Gelukkig is het hier thuis tenminste écht warm en dat kon ik niet altijd zeggen van leven op een kasteel…

Half december begon het net als in Nederland flink te sneeuwen, en lag er al snel twintig centimeter, en een paar dagen later begon het ook nog te ijzelen. Nu pas merkte ik hoe geïsoleerd je woont op een heuvel met een bos en sneeuw. Maar december was ook prachtig in Frankrijk, met Marlette en Sander bezocht ik bijv. de locale kerstmarkt in Saint-Rémy de Chevreuse, wat weer erg aan het Gooi deed denken, met delicatessen, wijn, pony-rijden voor de kinderen en een kerstman.Natuurlijk raakten we weer met een Nederlander aan de praat, en het is ongelooflijk maar ik kom ook in Parijs bijna wekelijks wel een Nederlander tegen en op de één of andere manier zijn die gewoon meteen te herkennen (dan hoop ik altijd maar dat ze mij niet als Nederlander herkennen :P). Maar ook die man op de kerstmarkt was weer een zakenman die inderdaad uit het Gooi kwam en Nederland inmiddels was ontgroeid.

Na een week vakantie in Nederland, waar ik niet zo goed raad mee wist, zaten ik en Marlette samen in de TGV terug naar het kasteel.De TGV kwam bijna een uur te laat maar toch waren er zo, want met de versnelde TGV duurt Rotterdam-Parijs nog maar 2,5 uur. Bij aankomst konden we eenmalig thee komen drinken bij Philippe die ons overigens al weer snel liet weten dat we weer naar het kasteel terug konden. Daar aangekomen was het vooral erg koud, en zelfs met 4 dekens op bed bleef ik koud. De twee daaropvolgende dagen besteden Marlette en ik voornamelijk met het proberen aan te houden van de openhaard. Twee dagen zonder gasten, op een kasteel met 2 meisjes die constant vuurtje aan het stoken zijn en op de bank liggen met films en dekens. In dat opzicht misten we een man die hout ging hakken en vuur ging stoken. Wij maar wachten, maar van Sander geen spoor, niet telefonisch bereikbaar, helemaal niets, geen 'cowboys en indianen' meer. Ik besloot nog naar Parijs te gaan, maar ook dat was niet ideaal, Parijs in sneeuwstorm en bovendien moest ik al weer vroeg naar huis in verband met de sneeuw. Fietsen was onmogelijk, en ik wilde die 40 minuten lopen in de sneeuw liever voor het donker doen.

Franse les was overigens weer erg gezellig, bij Francoise thuis op de bank met thee en chocola. Inmiddels is mijn Frans toch wel behoorlijk verbeterd en dat komt met name door de gezelligheid met de les, zo bleven we de laatste keer drie uur lang aan één stuk doorpraten.

De laatste groep arriveerde, een mode en warenhuizenreis die met name veel gezellige oude dames met zich meebracht en nog wat jongere modeliefhebbers. Daarnaast was ik erg blij dat Leah meekwam, die een paar dagen zou komen meewerken en die ik natuurlijk goed kende.

Door de aanhoudende ijzel was de weg naar het kasteel echter onbegaan geworden en waren diverse auto's in de berm terecht gekomen. Voor de bus van de reis was het onmogelijk om 's ochtends op excursie te gaan, en toen leefden de gasten zich dus maar uit in de sneeuw en kwamen ze mij in de keuken vragen voor wortels voor de sneeuwpoppen. Het was iig wel een groep om mee te lachen, zo bedachten ze nog een 'zingende kerstman-act' en kregen we een geweldige fooi.

Daarna volgden nog een aantal dagen hard werken met vervelende klussen, en begon voor mij het aftellen op het kasteel.

Inmiddels kijk ik terug op een mooie en inspirerende tijd in Frankrijk, ik heb in een leuk team gewerkt en mijn Frans een stuk verbeterd. Het leukste vond ik om zoveel verschillende mensen te ontmoeten in een paar maanden tijd, journalisten, architecten, gezellige oude dames, muzikanten, promovendi, een acrobaat, zweverige Fransen,een F16-piloot die bij de skihut werkt, mensen uit de gemeenteraad van Amsterdam, sociologen, criminologen, stedenbouwkundigen, scholieren uit de Banlieus, stoere mensen van de Amsterdam-Dakar race, een tv-presentator, Marokkanen met kinderen en tatoeages.

Zelf was ik bang om in Nederland in een gat te vallen en hoewel het leuk is om iedereen weer te zien merk ik dat het al snel weer tegen valt. Wat ik vooral mis is het avontuur, altijd en overal nieuwe mensen ontmoeten, elke dag met iemand anders aan tafel zitten. De communicatie, interactie met andere mensen ontbreekt momenteel. Zelf ben ik inmiddels actief op zoek naar die bijbaan, maar die is niet gemakkelijk te vinden. Daarom heb ik besloten om weer snel op zoek te gaan naar een nieuw avontuur en heb ik mijn volgende reis voor februari al gepland. Eerst ga ik nog tien dagen op het internationale filmfestival in Rotterdam werken en in januari de rest van het jaar invullen.

Wat mij boeit is 'the other side', alles wat anders is dan ik ben of ken. Nieuwe mensen, nieuwe ideeën, nieuwe plekken.In Frankrijk ging ik zonder gelovig te zijn naar een Amerikaanse kerk, luisterde ik ski-hut en Hazes tijdens de afwas. Werd ik verast door gasten en nieuwe mensen die ik leerde kennen. Sliep ik op geweldige locaties, zoals in bergen kussens met de mooiste uitzichten. Verveelde ik me nooit en leerde ik leven zonder tv en met minder laptoppen. Werkte ik in de horeca waar ik mezelf helemaal niet in vond passen, maar ik deed het tóch. Moest ik flink afzien met werkdagen van vaak 12 uur, maar daar heb ik inmiddels flinke (zichtbare) spieren van gekregen. Kreeg ik altijd het meest luxe eten, en kan ik geen gerookte zalm en taart meer zien momenteel. En ik ging anders naar mezelf kijken, deze drie maanden leerden me meer dan een jaar studeren merci iedereen!

Een gezond, gelukkig, avontuurlijk en geweldig 2010!

*Op zoek naar een nieuw avontuur*