Eindelijk even op internet kijken, voor het eerst sinds twee weken. Ik zit hier toch wel behoorlijk "in the middle of nowhere", op een boerderij op een momenteel half besneeuwde berg. Mijn reis naar Zwitserland begon al goed toen vanwege extreme weersomstandigheden in o.a Duitsland, mijn internale trein (die maar 1x per dag rechtstreeks naar Basel rijdt) helemaal niet reed. Dit betekende al meteen veel vertraging, eerst met een bus naar Duitsland, en daarna ongeveer 7 maal overstappen met bagage om vervolgens in Zwitserand aan te komen in Nyon. Vanuit hier moest ik nog drie kwartier met de bus, om in Longirod aan te komen. Een kronkelende stijgende weg, en ik had moeite om mijn bagage staande te houden.

Eerlijk gezegd had ik geen flauw idee hoe alles er uit zou zien in het licht, want vanwege de vertraging kwam ik pas laat aan. De boerderij was wel even wat anders dat ik gewend was, een authentieke boerderij met een grote familie met 4 kinderen en opa en oma die ook inwonen. Ik heb een kamer in het woongedeelte van oma en opa, en het huis ziet er gezellig ouderwets uit. De 4 zoontjes hier heten Jean-Marc (13 jaar), David (11 jaar), André (7 jaar) en Timotheé (5 jaar) zijn erg druk en bijdehant maar ook gezellig. Ik heb ze leren dammen, en nu willen ze dus constant dammen en schaken. Verder willen de jongste twee constant stoeien en spelen, en dan proberen ze me van mijn werk weg te sleuren voor een spelletje.

Met de rest van de familie klikt het wel goed, en ik vind het ook erg gezellig met opa en oma. Oma koopt bijv chocola voor me die ze dan in mijn kamer verstopt, wat super is naar het harde werken. Wat betreft het werk maar ik hier lange dagen, ik begin om 08:00 en ben dan vaak pas om 19:30 klaar, tussendoor heb ik wel wat pauze maar het blijven lange dagen met soms zwaar werk. Hooien, mest opruimen, hokken schoonmaken en helpen in huis en in de keuken. Omdat ik een meisje ben hoef ik bepaalde dingen niet per sé te doen, maar ik wil me toch bewijzen, en eerlijk gezegd vind ik het stoere werk het leukst.

Naast koeien fokt de familie ook cavia"s en konijnen, en ze hebben er hier iig minstens 45 van, waarvan altijd een paar nestjes jonge dieren. Ook rennen hier twee jonge katten rond, Ella en 8 uur waar de kinderen de hele tijd achter aanzitten. Wat wel erg anders is dan ik gewend ben is de familie. Ik ben behoorlijk vrij opgevoed, misschien soms te vrij, hier is het andersom, er is een stuk meer autoriteit en er wordt ook behoorlijk vaak geschreeuwd, opdrachten worden gegevel als een bevel. Daar heb ik best moeite mee, zeker met het geschreeuw. Aan de andere kant is er ook wel wat autoriteit nodig, want die kinderen hebben zeer veel energie en willen het liefst de tent afbreken.

Waar ik ook aan moet wennen is de kou en het vroege opstaan, ik lig hier eigenlijk altijd tussen 9 en 10 in bed, en na een lange dag werken slaap ik heerlijk. Het eten is hier simpel maar erg lekker en alles is zelfgemaakt. Oma bakt hier zelf brood, met zonne-energie wordt stroom opgewekt, er wordt water uit de grond opgepompt, groenten, fruit, melk en appelsap worden zelf gemaakt. Deze mensen leven zuining, werken hard en hebben veel respect voor natuur en milieu. De omgeving is hier prachtig, ik zit hier in de Jura (lager gebergte) en in de verte zie je de hoge toppen van de Alpen liggen. Ook heb ik al de steden Nyon en Geneve bezocht. Ik geniet er van om af en toe een dag vrij te hebben en even weg te kunnen uit dit systeem, want je werkt en woont conitinu samen met één familie, en ik zie verder weinig andere mensen.

Hier iets verder op als je afdaalt kom je aan bij het meer van Geneve, een zeer gewilde woon- en werklocatie. In de bus en trein wordt veel Engels gesproken want er zitten veel internationale instanties en bedrijven, veel rijke gezinnen met prachtige huizen. Geneve is leuk, heb al veel musea bezocht en rondgedwaald,is wel een erg dure en rijke stad. Maar het leukste hier vind ik juist om in een andere familie te leven onder andere leefomstandigheden dat ik gewend ben, steden kan ik altijd nog bezoeken, deze ervaring is uniek. Zo ben ik met Christian, Opa Otto en twee kinderen naar de andere kant van het land gereden om daar een grote landbouwbeurs in Thun te bezoeken. Bijna alleen maar mannen, veel machines, koeien en geiten, compleet met jodelmuziek en volksdansen, ik vond het geweldig. Daarna ging ik mee op bezoek naar allerlei boerderijtjes en kerkjes waar Christian mensen kende en gingen we bij iedereen thee drinken. Het gezin is gelovig en gaat elke zondag naar de kerk, maar die is gelukkig niet zo streng. Ik schrok eerst nogal van de behoorlijke collectie boeken over christendom en opvoeding, maar de kerk is dus eigenlijk vrij modern. Ik heb besloten om ook maar mee te gaan naar de dienst, want ik wil weten hoe die mensen hier leven en dan zie ook nog es andere mensen en wat jongeren. Vorige week was er een diner georganiseerd na de kerkdienst en het was gezellig.


De taal is hier nog best lastig al kan ik me wel redden. Oorspronkelijk komen opa en oma uit het Duitstalig deel van Zwitserland en praten ze dus Duits, daarnaast wordt er Frans gepraat en ook nog ZwitserDuits. Dat betekent dus vaak alle talen door elkaar waar ik nu wel wat aan begin te wennen. Het ZwitserDuits is lastig te verstaan maar er zitten dan weer wel enkele Nederlandse woorden in (NL lijkt meer op zwitserduits dan op normaal hoogduits). Zoals goud, wat in NL koud betekent, in het ZwitserDuits praat men grappig genoeg ook met een harde G.

Ik heb hier soms wel moeite met het systeem, overal zijn regels voor en precies op de manier van het huis. Zo zijn er zelfs regels voor het ophangen van een sok en het snijden van de ui, het wassen van de prei was ook een nieuwe ervaring. Alles moet en zal gebeuren op één manier en niet anders, vaak is dat niet effectief vind ik dan . Maar ik doe maar wat er gezegd wordt al is het naar als er steeds op je vingers wordt gekeken. Zo effecient als het Zwitsers spoorsysteem is, zo onlogisch vind ik soms de regels in huis. Bij het thee zetten moet je extreem zuinig zijn met water, maar met de afwas laat je het juist doorlopen. Ik merk dat ik moeite heb met dat autoritaire, en dat ik me dus inhoud. ik denk dat als ik in dit gezin was opgegroeid ik stukken rebelser was, omdat ik hier enorme behoefte krijg om uit het systeem te breken. En ik vind het soms jammer dat er bij de kinderen meer aandacht wordt besteed aan fouten dat aan goede dingen.

Voor de rest heb ik hier weinig te klagen, want het klikt wel, de kinderen zijn lief en ik heb het naar mijn zin. Al denk ik wel dat ik na twee maanden blij ben om weer terug te gaan naar Nederland. Hier in de buurt ben ik een beetje een attractie, Christian is naast boer ook melkcontroleur en ik ging deze week mee melk controleren, al voor 6 uur "s ochtends, dan ga ik als vrouw mee naar andere boerderijen, en is het oh, une Hollandaise. Mocht ik na deze ervaring besluiten om me hier te vestigen dan is hier genoeg aanbod om te trouwen (zeker niet mijn plan). Op een boerderij is altijd werk te doen, en je bent constant bezig met alles organiseren, best leuk voor mij tijdelijk maar op de langertermijn betekend dat voor mij te weinig vrijheid.

Leuk is dat oma Malgritte juist modern is, van reizen houdt en veel interesse heeft, terwijl moeder Monika juist van het platteland houdt en helemaal niet weg hoeft, leeftijd zegt lang niet alles. Ik vind het heerlijk om na het werk gezellig met Oma Malgritte bij te praten, dat klikt erg goed. Ik geniet eerlijk gezegd wel van de grote familie, het is gezellig, druk en ook solide. Mijn eigen omgeving in NL is vergeleken met hier behoorlijk individualisch, dan vraag ik me wel eens af, wie ben je nog waard zonder je status, als je bijv werk verliest, succes wordt gerelateerd aan prestaties en daar doe ik zelf ook deels aan mee. Maar hier groeit het besef dat een solide hechte familie en nabije kenissen ook een sociaal vangnet bieden, het is hard werken, maar als er iets is staat men ook echt voor elkaar klaar. En met dat gegeven en deze omgeving kun je hier op die manier dan ook een enorm rijk leven lijden..

In de tussentijd ligt de Nederlandse politiek overhoop, en heb ik laatst enkel nog twee minuten Geert Wilders op het Zwitsers journaal gezien. Maar eigenlijk mis ik het internet en de tv niet eens zo, het gaat allemaal gewoon door, en mijn moeder stuurt de belangrijkste krantenartikelen, zodat ik de politiek nog wat kan volgen..

Maar voor nu...Zwitserland is mooi, absoluut, prachtige landschappen, het is schoon en georganiseerd, de mensen zijn vriendelijk (maar niet altijd hartijk). Maar met mijn volgende reis wil ik naar een warm land, hierna heb ik genoeg sneeuw gezien