15-11-09dag 60Zondag

The Church.

Hoiii. Undersea land.

Er waren weer wat collega's aangekomen. Nieuw vlees noemen wij het! Dit is altijd heel verkwikkend, zij geven je weer nieuwe energie en motivatie.

Uit reacties die we krijgen blijkt dat mensen denken dat het een grote vakantie is. Het is en blijft natuurlijk stage, doordeweeks beginnen we om 7:30 en we werken tot 5.30 uur. De verhalen die we schrijven beleven we in de weekenden, dit is het leukste om te vertellen, doordeweeks is het ook gewoon sleur net als bij jullie.

Zoals afgelopen weekend zijn we met collega Jan, beter bekent als Peut, op stap geweest. Dit was heel grappig hij ziet de dingen die wij in het begin ook gek en mooi vonden maar waar we nu aan gewend zijn.

We hebben hem zaterdag meegesleurd naar de grootste warenmarkt van Lilongwe. Rond 8 uur stonden we dan ook voor de markt vol goede moed, wat vroege dealtjes te sluiten.

Als eerste over de stoffenafdeling, waar ze de traditionele kleden verkopen en de kledingmakers zitten, die ze direct in jurkjes vormen.

Vervolgens kriskras door de markt; de groenteafdeling, gedroogde en gerookte visafdeling, deze is gescheiden van de verse vis afdeling. Hoewel je het begrip vers met een korreltje zout moet nemen, het ligt natuurlijk de hele dag vol in de zon zonder ijs of verkoeling en het enige wat ze doen is er wat water over heen gooien om ze glimmend en vers te laten uitzien. Dan hebben we het nog niet eens over de honderden vliegen. Dit geeft een mooi bruggetje naar het voer.

Soms zie je namelijk wel eens vrachtwagens of bussen rijden waar de hele gril vol hangt met vis. Zij komen dan vanaf Lake Malawi, als je dan vraagt waarom ze het doen beantwoorden ze terug hoe moet ik ze dan koel houden. Tja, goed punt. Alleen als je dan bijna geen vis kan onderscheiden doordat het onder de dode vliegen zit, denk je ook, wat is slimmer?

Door een smalle steeg gekropen waar Peut zijwaarts door moest, kwamen we bij de motoronderdelenafdeling terecht. Ze hadden hier werkelijk alles, van complete motoren tot aan de kleinste schroefjes. Misschien was dit wel de locatie geweest voor Betsy's spruitstuk. ;-D

Het laatste was de dierenafdeling, hier verkopen ze de kippen die in houtenkooien zitten, die nog kleiner zijn dan bio-industrie. Als ze dan verkocht zijn worden ze aan het stuur van een fiets gebonden met de kop omlaag. Dit houd ze wat koest, vind je het gek met al je bloed in je kop! Na de kippen komen de geiten, hier zijn ook tientallen van achterop fietsen vast gebonden. Helaas wordt foto's nemen totaal niet op prijs gesteld.

We hebben geluncht bij de meest afgeragde golfclub die er bestaat maar ze hebben er wel één. Hier zit dan ook de crème de la crème van Lilongwe. Daarna de toeristische dingen van Lilongwe bekeken.

De zondag was de dag hoe god het bedacht had.

Die zaterdag hadden we een afspraak gemaakt met een dame die ons graag naar de kerk wilde nemen. We stonden om half acht op de afgesproken plaats, natuurlijk is zij in geen velden of wegen te bekennen. We wisten ongeveer waar de kerk zou zitten dus we raceten die kant op. Want het was al bijna 8 uur, dan zou het beginnen.

Onderweg zagen we mensen met de bijbel onder de hand en zijn we gestopt en hebben gevraagd of we met ze mee konden omdat we graag een Afrikaanse kerk willen zien, geen probleem, ze vonden het zelfs leuk of spannend.

Eenmaal aangekomen ik de kerk waren er misschien 10 personen. Natuurlijk veel te vroeg, zelfs hier kan je te laat komen. Er zaten al wel wat mensen te zingen ze leken compleet in trance.

Het begon met veel zang op de maat van een elektrische gitaar, keyboards en een drumstel direct swingend tot en met!

De kerk was toen toch al gauw tot de helft gevuld. We werden toch ook vriendelijk verzocht om op de tweede rij te gaan zitten. Ook al vonden we de achterste al meer dan prima. Na enkele gebeden en sprekers werd er weer gezongen. De nieuwe gasten werden verzocht om op te staan en zich voor te stellen. Eigenlijk wilden wij niet maar Peut stond al recht op dus moesten wij ook. Met veel applaus werden we onthaald, waarna teveel handen geschud.

De priester had er die dag erg veel zin in. Hij verklaarde wanneer de bijbel eigenlijk al over Jezus sprak. Dit blijkt vanaf het begin te zijn, dus in het oude testament. Daarna werd grondig uit gelegd hoe je tot god kan reiken met voorbeelden uit het publiek.

Tussentijds riep hij constant dat het powerfull was en natuurlijk halleluja en amen.

Wat een kracht en overtuiging! Ik snap nu ook wel dat iedereen hier naar de kerk gaat. Ben al bijna bekeerd, wat een kracht. De leadzanger van het koor had blijkbaar voetbal gekeken want god werd bedankt dat Malawi naar de Afrika cup gaat. Dit gebeurd dan met veel zang en dans; de hele kerk ging uit zijn bol, iedereen danste voor het podium. Wat zijn wij Muzungu's dan eigenlijk ook stijve harken.

Dat was dan gelukkig ook het einde want we zaten er al een dikke drie uur. Bij het naar buiten lopen weer teveel handen geschud en excuses. We snapten niet goed waarom maar buiten kwam een collega van de water board langs en die zij het ook excuses, dat het zo lang duurde ohhh dus normaal is het niet zo? Hahahahha

Zelfs de priesters kwamen ons nog speciaal een hand geven en excuseren. Een van ze wil ons opzoeken in Raza, we zijn nog steeds aan het bedenken hoe we hier onderuit kunnen komen.

Even gevraagd welke kerk het nu eigenlijk was een Malawiaanse Gospel kerk. Kijk dan val je ook nog eens met je neus in de boter. Zo'n kerk wil je bezoeken als je in Afrika bent.

Enige minpunt wat over bleef is dat ze zeiden als je in god gelooft niet jong sterft ook al heb je aids. Jammer, zoiets is maar een heel klein zinnetje en toch onthoud je het aan het eind.

Groeten van jullie tot gospel bekeerde,

Riekus.