6 November 2009 dag 50 donderdag

Fruit and Beer.

Het gezonde afgewisseld met het ongezonde.

Het is ons dan toch gelukt om deze twee voor het oog niet combineerbare dingen te combineren en dan wel in dit verhaal. Het gaat over het Malawiaanse fruit en bier.

Webster heeft laatst fruit gekocht ter dank. het waren phoza, masuku en appels. Oké, natuurlijk kent iedereen het laatste, daar gaat het dan ook niet om. De phoza en masuku zijn traditionele vruchten, hier is dan ook geen Engelse naam voor. De phoza lijkt aan de buitenkant op verrotte oranje paprika, die je kan fijnknijpen. Dan denk je dat het niet veel erger kan totdat je hem opensnijd en begint te eten. Het is een slappe drab met veel pitten die je niet kan eten en het smaakt naar garnaal, jullie denken natuurlijk; die is nog steeds onder invloed van het ongezonde. Maar helaas, het smaakt er echt naar. Niet te eten!! Sigrun is dan ook afgehaakt, ik heb het uit beleefdheid toch genuttigd. Gelukkig konden we het afwisselen met appels en de masuku. Dit lijkt en smaakt naar de Europese peer alleen de schil is minder hard en doet een beetje denken aan een mango. De smaak is bijna identiek, alleen zit er een grote pit in het midden.

We hebben zelf ook nog een poging gedaan; 500 gram aardbeien voor een euro, jammer genoeg waren deze veel te rijp. Webster heeft blijkbaar zo genoten, dat hij de week erna weer met een zak aan kwam.Dat krijg je als je je groot houd! We hadden ons op het ergste voorbereid, maar gelukkig viel het mee. Deze keer waren het 3 mango's; de beste die ik ooit gehad heb, en een tros zwarte bananen. Als ik thuis van zulke zwarte bananen had, had ik ze al twee weken eerder weggegooid. Omdat ze dan net zo bruin zijn aan de binnenkant. Gelukkig hebben zwarte bananen hier niet van deze verschijnselen en zijn ze dan ook super lekker en vol van smaak.

De prijzen zijn ook nog eens heel mooi. Een tros van 20 bananen = 200 kw = 1 euro, mango's, de beste die er zijn, 10 KW

Aan vitaminen geen gebrek want we zitten nog tot januari in het mango seizoen hier zijn de ananassen, perzikjes, watermeloenen en papaja's bijgekomen.

We zijn niet echt fan van de papaja ze zijn nog al Weeïg en muf, verder kan je niet goed zien hoe rijp ze al zijn, dus kopen we ze vaak te rijp. De perzikjes zijn nogal hard, klein en niet zo zoet als je ze verwacht. Jammer genoeg heb je ze eerder op dan je er erg in hebt. De watermeloenen zijn natuurlijk altijd lekker maar ze zitten hier nogal vol pitten.

De ananassen samen met de mango's zijn echt de beste. Het nadeel alleen is dat je ze niet direct kan opeten. Je moet eerst de harde schil weg snijden bij de ananas en bij de mango krijg je allemaal draden tussen je tanden. Die moet je dan ook niet eten voor een vergadering want je zit dan constant tussen je tanden te pulken!

Oké, dat zijn weer genoeg viezemientjes; tijd voor het bier!

Het bier dat in Malawi gedronken wordt is Carlsberg van de Deense bier gigant. Het lokale bier is Kuche Kuche, het is verkrijgbaar in 500 ml flessen en is het goedkoopste. Ook al wordt het door dezelfde brouwerij gebrouwen en moet je voor het drinken altijd even ruiken en een klein slokje nemen ter controle of het nog wel goed is. De kwaliteit varieert nogal per fles. Het staat bekent als the 'womanbeer' dankzij het lage alcoholpercentage. Als dit je meerdere malen is verteld wil je ook niet onderdoen, dus ga je over op de Green of Special.

Dit zijn twee van de andere 4 biersmaken van Carlsberg. De Green en de Special brew zijn de normale bieren, dit wordt dan ook het meest gedronken in de kroegen. Verder heb je nog de Stout; een oud, zoet biertje. Dit wordt dan ook veel gedronken door de vrouwen. Met de naam kan je nogal leuke gespreken beginnen. Nu dwaal ik weer af.

De laatste is Elephant dit moet je zien als de duvel van Malawi; lekker zwaar, alleen wordt niet veel gedronken omdat het te duur is.

Er blijft nu nog 1 bier over. The international beer Chibuku. Malawi's really beer. Eigenlijk moet je het niet zien als bier. Meer als een drinkontbijt dat smaakt naar bier. Volgens mij mag het niet officieel verkocht worden in kroegen. Daarom zie je langs de straat verschillende hutjes waar ze het verkopen. Na het weekend liggen de straten ook vol met lege pakken. Pakken? Ja pakken! Het zit namelijk in 1 liter pakken die wij gebruiken voor de melk. Als je in de morgen twee pakken leeg drink heb je de rest van de dag geen honger meer. Het is dan ook gemaakt van maïs en elke andere vezels die je maar kan bedenken.

Voor het gebruik moet je het schudden zodat alles goed verdeeld wordt. Dit moet je eigenlijk blijven doen tijdens het drinken want anders is het laatste pure drab. Het grappige is ook als het direct uit de fabriek komt zit er nog geen promillage in. Het rijpt / gist na in het pak en hoe ouder het pak des te sterker het bier. Als je het koopt kijk je naar de bolling van het pak; hoe boller hoe beter. Maar als het ouder is dan 5 dagen is het niet meer vertrouwd. Jammer genoeg kost het ook nog niks; rond de 80 Kw. Dus zitten wij elke weekend als we in Lilongwe zijn aan de Chibuku. De eerste keer ben ik samen met de ober weggeweest. We hebben het bij een kraampje gekocht en genuttigd. Het grappige is dat als je niks doet en rustig blijft zitten is er helemaal niks loos. Helaas moet je ook weer terug naar het hotel lopen en dan hakt hij er in. Als je begint te bewegen, schud je het en begint het te werken en in je lichaam te gisten. Help, wat een gevoel! De mannelijkheid wordt hier gemeten met het aantal pakken Chibuku dat je aankan. Helaas ben ik maar een mietje met mijn 3. (toch al wel 3 liter!) Onze ober zit op 5 en vrienden van hem en ons op 7. Help wat een aantal. Sigrun heeft het ook geprobeerd; ze noemde direct dat het naar compost ruikt. Als beginner kan je het aanlengen met melk. Elke shorttermer heten we dan ook hartelijk welkom met een pak heerlijke Chibuku! Helaas wil niemand er aan!

Ik zal een paar pakken mee proberen te nemen. Kijken of er echte mannen / vrouwen zijn in Nederland!

Groeten jullie laffe fruit en bier kenner

Riekus