19-09-09 dag 3 Zaterdag

The ripp-off

De morgen begon goed door de zoveelste stroom storing was het ontbijt wat we normaal krijgen en in de koelkast ligt niet meer eetbaar.

Eindelijk hadden we ons redelijk Nederlands ontbijt de cornflakes met toast en jam.

We zijn op zoek geweest naar een zwembad, ons werd verteld dat er één in de golfclub zou zijn 1000 m vanaf het hotel, dikke prima.

Helaas is een maand kaart van de golfclub 32 euro die is noodzakelijk voordat je het zwembad in mag dat ook nog 1,5 euro kost. Dit klinkt misschien niet duur maar voor twee arme studentjes die goedkoop naar Afrika zouden gaan is het wel zo.

De zoek tocht verder voort gezet naar de luxe hotels, alleen daar is het ook niet mogelijk.

Helaas dan maar volgend weekend als Nico er is onze coördinator van Vitens naar Lake Malawi.

Op de terug tocht naar het hotel werden we aan gehouden door twee Malawiaanse jongens die hoorden dat we Nederlands spraken.

Ze hadden wat woordjes geleerd van een Nederlandse vriend die met hun in het weeshuis werkten. Voordat je het zelf door hebt noemen ze je al vriend en gaan ze samen met jou naar het hotel. Helaas hebben ze je dan al in de greep, want het gaat over van alles en nog wat; muziek, voelbal, school en nog steeds die goede vriendschap.

$@$%!?$ ik ken je net 10 minuten wat moet je van me. Helaas te laat de tas wordt al open gerist en daar komt de handel. Pols en halsbandjes, topkwaliteitzelf gemaakt echt hout bla bla.

Oke oke is al goed wat moet je er voor hebben, naar wat gepingel loop je toch met een wat onzeker gevoel het hotel binnen.

Hier vraagje wat onze hotel vrienden er voor zouden geven. Helaas we hebben 10 keer zoveel betaald als nodig, doen we dus ook nooit meer.

Rond 8 uur werden we opgehaald door Stayford voor het avond eten in een heel luxe traditioneel restaurant. Naar het eten hebben we nog wat gedronken en wat gepraat.

De volgende dag vroegen we aan onze ober (Webster) of het dorp Likuni leuk was om te zien. Jawel alleen dan moet er wel een begeleider mee.

Even later kwam hij terug dat hij met ons mee mag van de baas. Langs Likuniroad de enige weg naar Linuni, stopte een pickup truck die ons wel mee wilde nemen. Naar de ripoff van gister hebben we Webster alles laten betalen.

Achter op de pickup geklommen staand achterop, zoals het hoord.

Na een hele mooie route naar het dorp, zigzagend om geiten en de langzame minivan's klommen we van de pickup af. Ons gezicht bedenkt met een laag zand en tussen de tanden een familie vliegen, liepen we door het dorpje.

Voor het eerst vragen de mensen niet direct om geld maar vinden ze een aanraking of de ballonen die ik mee had genomen ook te gek.

Natuurlijk hier even op de markt gekeken ze verkopen hier echt alles groente, vis, bonen, kippen, geiten, suikerriet en een witte wortel. De laatste twee hebben we opaanraden van Webster gekocht. Bij aankomst in het hotel heeft hij ze voor ons klaar gemaakt.

De witte wortel is niet lekker, vol koolhydraten ''its for energie in the moning'' zij Webster nauw dan maar geen energie voor mij jak!

Het suikerriet is wel oke, is volgens mij net als suikerbiet alleen vol met draden en kan het niet door slikken. Alleen naar een stengel ligt voor het gevoel wel je hele tandvlees open.

Ik zit graag even aan het eind van de dag voor bij het hotel langs dag weg, kijken naar de mensen die langs komen.

Werd vandaag weer aan gesproken door mij eerder ontmoete rasta vriend die wilde wel dreads in mijn haar maken helaas vond ik het daar nog wat te vroeg in de stageperiode voor. We hebben de afspraak gemaakt voor dat ik weg ga mag hij het doen.

De maandag was vooral wachten we mochten niet de stad in van het hotel personeel omdat iedereen dronken is.

Het is namelijk de laatste dag van de ramadan en iedereen is dan vrij ook niet islamieten. Vandaag zou Nico aankomen we hadden geschat rond 2 uur.

Een lekker dagje in de tuin met een boek en wat muziek. Helaas kregen we pas rond 7 uur bericht van Nico dat wel eerder was verstuurd alleen niet was aangekomen door de drama verbinding.

Helaas was het al donker en konden we elkaar niet meer zien we hebben een afspraak gemaakt morgen bij de waterboard.

Eindelijk onze echte eerst stagedag, Nico was zoals we verwachten europees op tijd 7:30 net als ons, we hebben kennis met elkaar gemaakt.

Later werden mee genomen door Stayford. Hier werd ons een kantoor toe gewezen wat bij aankomst meer een archief bleek te zijn.

Gelukkig denkt Nico net zoals ons eerst een rustige werk omgeving voor dat er gewerkt kan worden.

We hebben daarom eerst 40% van de boeken verplaatst naar het kantoortje naast ons. Alles even grondig schoon gemaakt en voor dat we het door hadden was het al 5 uur einde werktijd. Rond de avond zijn we de stad in geweest om te gaan eten. Je raad het nooit ja wel bij de chinees zelfs die is in Malawi maar dan zonder de witte leeuwen bij de ingang.

Hoop dat jullie geen honger gekregen hebben na het lezen.

Riekus Bakker