04-10-09 dag 16 zondag

The Market

Nou mensen thuis, ook al ben je in Malawi, zelfs hier kan de sleur er behoorlijk in slaan.

De dagen beginnen al behoorlijk op elkaar te lijken, helemaal door de weeks.

Half acht op het kantoor, rond 5 uur weer in het hotel douchen en rond 7 uur staat Nico weer voor de deur voor het avond eten.

Het avond eten doen we nu hij en de auto er nog zijn, kriskras door de stad. Elke avond proberen we wat anders te eten. Alleen zoveel restaurants zijn er niet in Lilongwe.

Op het kantoor begint iedereen aan ons bestaan te wennen. Ze komen elke dag even binnen lopen hoe het gaat of ze ergens mee kunnen helpen. Helaas zijn de mensen die dit doen niet de managers. Zij blijven nog steeds op hun eilandje, zo min mogelijk te helpen. Bang dat ze hun eilandje, functie of zelfs hun baan kwijt raken.

Een mooi voorbeeld hiervan is een manager die over de het noordelijke gebied gaat.

We hadden met hem een afspraak gemaakt rond 9 uur op zijn kantoor. Natuurlijk is hij er dan niet. Een kwartier later bleek het dezelfde man te zijn die buiten had gestaan.

Hoe belangrijker ze zijn des te langer ze je laten wachten.

We gingen zijn kantoor binnen. Hij keurig in driedelig pak, bureau minimaal bezaait met een 10 cm dikke laag papier.

De vragen die we hem stelden moet hij steeds navragen. Tussentijds zo veel mogelijk handtekeningen zetten. Laten zien dat je echt onmisbaar bent.

Dit zijn wel de typische verschijnselen van een Malawiaanse manager.

Na dit een paar keer ondervonden te hebben vraag je direct naar de namen en telefoon nummers van de mensen onder hem.

Zij zijn een stuk behulpzamer en zien het nut ook in van het werk.

De doordeweekse dagen vliegen voorbij.

Helaas is Nico, onze opstarter en stage begeleider voor de eerste twee weken, vrijdag weer vertrokken naar Nederland. Vanaf nu staan we er alleen voor tot het einde van de maand.

Voordat Nico weer vertok zijn we nog over de houtsnij markt gelopen.

Dit is heel mooi om te zien, het is een 200m lange markt met alleen maar houtsnij werkjes.

Het domme is wel dat bijna iedereen het zelfde maakt. Ze hebben blijkbaar niet het benul als je buurman al houten olifantjes maakt jij iets anders moet doen. Dit is niet alleen op deze markt zo, maar overal.

Langs de weg staan alle mensen met bananen naast elkaar daarna volgen de aardbeien, suikerriet, brandhout, houtskool enzo.

Op de markt komt de opgedane rommelmarkt ervaring in Nederland goed van pas. Samen met de eerdere ripoff van het polsbandje. Zijn we niet meer de domme toerist die je af kunt zetten.

(6000 kwacha). Eerst direct de helft er maar eens of (3000), dan rekenen hoeveel euro het eigenlijk is.

Een handige trukje is naar twee dingen vragen en dan voor de prijs van een willen hebben. Snappen ze er al niks van. Vervolgens door lopen dan is het al 2000. Het mooie is ze blijven constant volgen. Voordat je de auto in stapt roep je nog even 1500, nee. Uiteindelijk is het 1700 kwacha geworden. top deal!!!

Het weekend hebben rustig aan gedaan, de stad in geweest opzoek naar nieuwe spelletjes.

We spelen in het hotel nu al drie weken het kaartspel pesten, ze vinden de andere spellen eenendertigen en rummikub niet leuk genoeg. Er zit te weinig actie in en het is te ingewikkeld.

Alleen worden wij elke avond na het eten opgewacht om minimaal 6 keer te gaan pesten.

Sigrun en ik hebben het zo gehad dat we nieuwe spellen wilden kopen. Alleen zijn ze hier heel schaars, duur en van dramatisch slechte kwaliteit dat we nog niks gekocht hebben. De rest van de dag vol gemaakt in de zon met een boekie.

Zondag avond hebben we wat gedronken in een ''blanken'' kroeg.

We kwamen in gesprek met 2 Zuid Afrikaanse mannen die nu door Afrika reizen om wegen aan te leggen. Het zijn van origine nakomelingen van de Nederlandse kolonisten als je de stamboom moet geloven.

Gaandeweg het gesprek kwam hun persoonlijke denkwijze over de afrikanen sterk boven drijven.

Hier hebben we het met Nico ook al overgehad.

Hij vond het logisch dat de afrikanen niet meer voor henzelf kunnen denken of handelen doordat dit jaren lang is onderdrukt en neergeslagen. Hierover zijn we het met hen eens.

Alleen de Zuid Afrikanen hadden werkelijk nog de ouderwetse denkwijze. Waar ons gesprek totaal neersloeg en we zijn vertrokken. Het grappige is dat ze de volgende morgen nog even langs ons hotel kwamen en ons succes wensten met ons verblijf hier. Zo blijkt maar weer dat je totale andere denkwijze kunt hebben en elkaar toch kan waarderen.

The working Manager

Riekus