08 november 2009 dag Vrijdag

The Zomba Plateau.

Het heeft afgelopen week !@#$%^&* voor de eerste keer geregend.

Hey M. griep landje,

De dagen vliegen ons echt voorbij, vandaar hebben we ons voorgenomen om ook echt de toeristische plaatsjes van Malawi te bezoeken Zomba plateau was bestemming nummer 1.

We hadden twee opties; Cape maclear of Zomba, die de uiteindelijke bestemming zouden worden. We zouden pas kiezen bij de minibus halte. Dit is makkelijker gedacht dan gedaan, ze willen je echt overal wel heenbrengen als ik Amsterdam had gezegd was ik er voor mijn gevoel nog gekomen. Wat later bleek dat we voor Cape maclear aan de ander kant van de stad moeten zijn, zodoende is het Zomba geworden. Naar de voorste punt van de rij gelopen, want je wil niet eerst 2 uur wachten voordat het busje vol is; je moet een pakken die bijna weg gaat. Voordat we goed en aardig op weg waren moesten we er al weer uit want er werd getankt, dit is blijkbaar te gevaarlijk als je er in blijft zitten. We vervolgen onze reis net als al de andere, lekker vol, 20 volwassenen en 4 kinderen. De lege plekken worden opgevuld met personen, vis of een zak houtskool. De chauffeur wist goed waar het gas pedaal zat, racend door de dorpjes en slingerend voor het vermijden van de gaten, vervolgen we onze weg. Wat een drama trouwens, de weg Lilongwe - Blantyre, gaten zo groot als het maanlandschap. Echt overal met de weg bezig, komt toch even de civiele interesse kijken , de weg bestaat eigenlijk uit een laag puin waar ze een laagje bitumen overheen sproeien gevolgd door een steenlaag. 5 km verderop doemen ineens weer een paar wegwerkbordjes op, zonder enige vaart te minderen rij je langs een groepje mensen die midden op de weg strepen staat te trekken langs een touwtje, het ploegje bestaat uit 5 personen; 2 verschuiven het touwtje waar langs de strepen worden getrokken 1 geeft het begin en eind van de streep aan, de volgende omlijnd het en de laatste vult het in. Kijk Nederland, zo kan het ook; wat nou files door wegwerkzaamheden!

Na verschillende dorpjes gehad te hebben, komen we gehinderd aan in Luzulu. de doorgaande weg is compleet in beslag genomen door de lokale markt. De auto's en busjes die toch al moeten stoppen, worden overspoeld met verkopers. Na de raampjes dicht te hebben gedaan als teken van; we willen niks, laten ze je pas met rust. Denk hierbij wel aan de armen en vingers die er nog tussen kunnen zitten. Eindelijk vervolgen we onze reis met nog een stop in Liwonde, ook nog een bestemming van ons, en de afslag naar Cape maclear, arriveren we dan eindelijk in Zomba. Tijdens het uitladen van enkele dakplaten stopt er een andere minibus vlak achter ons met tot gevolg dat de platen er niet meer uit willen, er ontstaat spontaan een behoorlijke ruzie.Nog even wat geld pinnen natuurlijk zijn de pinautomaten van 12 tot 2 gesloten, wat ons 30 min wachttijd opleverde.Na wat taxi's van ons af te hebben geslagen, beginnen we onze beklimming van het plateau. Wat een hitte, wat een end, wat een uitzichten en wat een natuur!

Alleen over de helft hadden we er toch al behoorlijk genoeg van, ik zat wat te schelden dat de auto's ons niet mee namen naar boven. Had het nog maar net uitgesproken of de eerst volgende auto deed het, een minister in een te luxe auto die twee stinkende en zwetende studentjes meeneemt. Boven aangekomen, nog maar net uit de auto, staan de gidsen en fruit verkopers om ons heen. Wij kwamen een paar Muzungu's tegen, jammer genoeg. Nederlanders en die weten ons te vertellen dat alles vol zit, het vlaggenschip hotel van Malawi, Sunbird, wat hier staat, heeft nog wel een kamer a 110 dollar. Oké, laat maar, we zoeken wel iets anders. We wisten van het bestaan van een kleine lodge genaamd de forellen boer. Hier aangekomen werden we ontvangen met een probleem; ze zijn twee maanden geleden afgekeurd door het ministerie van toerisme, ze voldeden niet (meer) aan de eisen.

Na een zielig verhaal; alles is vol of te duur, mochten we dan toch in het afgekeurde guest house, met het papier van het ministerie op de deur. Ach wat heb je nodig; twee bedden en wat water, helaas was het laatste afgesloten. Onze dorst toen maar gelest in Sunbird, maar 1 ding is zeker; het is wel echt heel mooi en ook nog eens super aangelegd. We hadden die avond een eet uitnodiging van een Amerikaan en een Poolse. Een super leuk stel, we hadden veel gemeen en begrepen elkaar. Een afspraak gemaakt om die morgen het gebied te verkennen met de gids en ze lekker gemaakt met het South Luangwa safari park.

De nacht was echt een drama; op de een of andere manier voelde ik me niet op mijn gemak, geluiden die je niet kent een vreemd huisje en een zeer vreemde omgeving.Nee, heel gespannen geslapen. Maar als je die ochtend de deur uitstapt en het eerste wat je ziet is een gekleurde man met een brede witte lach, die vraagt hoe de nacht was, denk je echt bij je zelf f*** waarom was ik zo gespannen. We hadden de gids opgepikt en toen we bij ons gezelschap aankwamen vertelden ze ons dat ze na de tocht op pad gingen naar South Luangwa we konden wel met ze meerijden. In de uber vette Afrika landrover auto. Voor de wandeltocht had ik Afrika nog niet zo groen gezien, hier is het echt net een oerwoud. De beekjes, vergezichten en flora (veel naaldbomen en varens ) doen je niet direct aan Afrika denken, het had ook zo Oost Europa of Canada kunnen zijn, alleen de temperatuur blijft onaangetast. Na een 4 uur durende wandeltocht hadden we alles wat zomba te bieden heeft gezien. We hebben ons passend gemaakt voor de landrover officieel is er maar plek voor twee. Sigrun heeft plaats genomen tussen de twee voorstoelen en ik had een plekje gevonden boven op de spullen achter in de laadbak; wat een hel! Dit verliest het zelfs van de minibus qua comfort en we rijden maar 70 km/p, denk je dat het niet erger kan ,ja hoor, er heerst een brandstof tekort. Hierdoor stoppen we bij elk tankstation om te vragen of er nog diesel is; helaas nergens. Dit komt doordat de kloot van een president een privejet gekocht heeft van zoveel miljoen dollar, wat resulteert dat het land geen geld meer heeft en dus niet kan betalen voor de brandstof wat de levering stopt.

Een klein uitstapje over de ergernissen van de president, zijn huis is net zo groot als het wittehuis van Amerika, als hij wordt vervoerd worden hele straten afgezet door de politie, voor een stoet van 10 dikke jeeps waarvan 4 Hummers. Dit alles in één van de armste landen. Als je het mij vraagt wordt het steeds meer een dictatuur, alleen durven de mensen het hier niet zo te noemen.

Maar goed dat voor het uitstapje, de terug reis was echt en hel/avontuur. Onderweg kwamen we ook nog regendans mensen tegen, in vreemde kleren, midden op de weg. Gelukkig zijn we heelhuids aangekomen, terug in ons hotelletje, terwijl we eigenlijk niks hebben uitgegeven; alleen de heenreis en het hotel de rest allemaal gebietst, je bent student of je bent het niet! hahahaha. Alleen dit was wel genoeg gereis voor 2 weken.

De foto's maken het verhaal duidelijker.

Graag tot de volgende keer en voor nu.

Dirt is good, OMO (mede mogelijk gemaakt door Unilever)

Vorige week was de eerste van de leuke spreuken die je hier veel ziet, dit is de tweede.

Groeten aan jullie allen,

Riekus