Omdat we niet meer naar Baracoa konden moesten we ergens anders natuur gaan zoeken. Op zo'n 25 km van Santiago ligt de hoogste berg van de regio, met aan het eind van de weg het hoogste hotel van Cuba. Tja hoog en berg klinkt wel goed en aangezien we wel in zijn voor zo af en toen een avontuurtje, besloten we de tassen in te pakken en er heen te gaan. Maar er komen bleek niet zo makkelijk. Er gingen namelijk geen bussen en de meeste taxi chauffeurs huiveren bij d...

Met nog maar een week te gaan op cuba zijn we aangekomen in Santiago de Cuba, helaas onze laatste bestemming van onze bedevaartstocht, maar gelukkig wel een hele goeie. Het was ooit de hoofdstad van Cuba, nu is het gewoon een vrij grote stad, maar wel een hele gezellige, misschien is het stiekem zelfs wel iets beter dan Havana. Afgezien van wat gedoe met de aankomst op donderdag avond dan. Het was namelijk laat, en brak van een busreis van bijna acht uur en de sl...

Over het reizen met de bus kunnen we onderhand een boek gaan schrijven, ditmaal moesten we 45 min pauze houden omdat de chauffeurs even een bordje rijst moesten weghappen, en na nog twee porties extra in de koffer te hebben gestoken konden we weer verder. Maar eenmaal back on the road kregen we vrijwel direct een lekke band! En tja die cubanen vinden het makkelijker om een reserveband mee te nemen dan een reservewiel. Dus het op de velg pielen kostte de beste ma...

Aan al het moois komt een einde! En zo kwam het ook dat we zondag 22 april in de bus stapte richting Santa Clara. De busreis was wederom weer een momentje om bij te komen en te rehydrateren van een leuke avond in trinidad. Ditmaal met deense vrienden, aangezien je hier overspoeld word met dames uit scandinavie. (heel vervelend) Wel naar dat ze altijd weer nieuwe kaartspelletjes kennen, waar wij hollanders uitmuntend goed in zijn. Maar zolang we palmboombier drink...

Zo de eerste drie weken op het malle vakantie eiland cuba zitten erop. Dat betekent nog maar twee weken cubaanse gekkigheid voordat we het tropische klimaatje, de palmbomen en ananasverkopers langs de snelwegen gedag moeten zeggen, om het vervolgens in te wisselen voor peru. Dat wordt vast leuk maar ik vrees een beetje voor de kou, het is daar tenslotte toch winter, en slechts vijf graden snachts en hier hebben deze badgasten het al koud met de airco op 25. Maarj...