Donderdag morgen om 03.00 was het dan zo ver Michiel en Martin na een paar uurtjes van slaappogingen gaan op reis. Om 4 uur vertrokken we, en hetjes om half 6 waren we op schiphol. Bij het inchecken van de bagage bleek het visum van Michiel niet geldig door een schrijffout van het visumbureau. Geen punt werd ons verteld, je moet alleen even een nieuwe gaan halen in terminal 2. (De horizontale roltrappen vond ik altijd maar raar maar nu weten we dat het handig is..)maar wij dus naar T2, visum halen en weer naar T3 voor een nieuwe check en de bagagelabels. Toen we dat alemaal hadden mochten we richting onze gate ... terminal 2. Na de douane gingen we eens lekker taxfree shoppen. Helaas zijn we na een flesje water van 3,- afgehaakt. Om 07.40 begon voor ons het avontuur pas echt, we kwamen er al snel achter dat vliegen gewoon een veredelde achtbaan is zonder baan maar leuk!... Tot je bent opgestegen dan .... Daarna is het net een bus die heel veel herrie maakt.

Om 10.25 kwamen we aan op Madrid en dachten we wel ff wat te gaan eten in de 7 uur overstaptijd.... Bleken de Spanjaarden aan het staken en was Madrid airport een verlaten stad waar alles dicht was. Na wat wachtijd, een speurtocht naar internet, een ritje met de interne metro en wat taxfree biertjes vertrok onze dikke airbus om 17.00. Deze vlucht zou 10 uur duren..... veel te lang in ieder geval. gelukkig kregen we lekkere kleffe gehaktballetjes te eten en konden we kleine flesjes cava onbeperkt bestellen :-). Na 1000 adam sandler films van wereld kwaliteit, 1000 piepjes waarvan niemand weet waar ze voor dienden, en eindeloos geochtendgym van duitse huisvrouwen, zijn we dan echt geland op Cuba. daar moesten we nog wat controle posten door. Toen op naar de frisse lucht, nouja... Buitenlucht. het is hier namelijk zo tropisch dat het net een vlindertuin lijkt. Al snel werden we in de watten gelegd door een taxi chauffeur die ons wel zou brengen naar ons adres. Het makkelijke van de overheid taxi is dat het bedrag vooraf vast staat. Wij dus om 22.00 (voor jullie 04.00) onze eerste ervaring op de weg tussen de meest vette oude amerikaanse auto's. Het leuke was dat de chauffeur niet wist waar we heen moesten en het moest gaan vragen aan de mensen op straat. Eenmaal bij het hostel liep de taximan nog met ons mee tot we waren ingecheckt. Wij waren moe omdat we ruim 27 uur wakker en aan het reizen waren. Slapen beviel ons wel alleen jammer dat het gewoon overal bloedheet is dus drijf je bijna uit je bed van het zweet ;-)

Binne kort weer even een update van onze belevingen in het land en stad zelf ... dan hopen we ook foto's te kunnen uploaden ... want wifi is hier niet ..(nog niet)