Aan al het moois komt een einde! En zo kwam het ook dat we zondag 22 april in de bus stapte richting Santa Clara. De busreis was wederom weer een momentje om bij te komen en te rehydrateren van een leuke avond in trinidad. Ditmaal met deense vrienden, aangezien je hier overspoeld word met dames uit scandinavie. (heel vervelend) Wel naar dat ze altijd weer nieuwe kaartspelletjes kennen, waar wij hollanders uitmuntend goed in zijn. Maar zolang we palmboombier drinken ipv rum redden wij ons nog wel! En wat is er nou beter als uitbrakken in een bus die excelent gekoeld word. Maar sowieso is het reizen met de bus hier een feest, zo stopte we vorige keer even langs de snelweg, omdat de chauffeur een ananas wilde kopen. En deze keer reden we met de volle bus naar een restaurantje toe, waar de twee chauffeurs met hun tupperware brooddoosje onder de arm verdwenen. En ja hoor na enkele minuten kwamen ze weer naar buiten met een lekker bakkie rijst! Wie heeft daar nou geen trek in als je hard aan het werk bent. Maar ook het meenemen van lifters, welliswaar toevallig alleen de mooie dames ;-) en het geven van een sleepje is geen uitzondering hier. Tja pap zelfs in dit land, het land waar de brakste auto op de weg blijft, delft renault het onderspit. Gelukkig was er een buschauffeur met een sleepkabel..

Na een wederom geslaagde busreis kwamen we aan in Santa Clara. En zoals altijd werden we weer ontvangen door een meute schreeuwende casa eigenaren. Ontzettend vervelend aangezien die mensen altijd net iets te dichtbij komen, je weet wel iedereen heeft een soort prive gebied. Maar hier in cuba kent men dat niet dus staan er 7 oude vrouwtjes tegen je aangedrukt, te vechten om een kamer. Terwijl iets verderop 12 mannen in koor "taxi amigo?" roepen. Afijn!, dat is cuba! Het mooie aan dit alles is dat de mensen zelf al afdingen voor dat we iets kunnen zeggen. Zo kwamen we in cienfuegos bij een restaurant binnen waar we op de kaart keken en weer weg liepen. Vervolgens kwam de chef ons achterna, het menu van 12 cuc kregen we voor 10, no gracias!.... Amigo , voor jou voor 8, NO gracias! Oke voor 6 dan ?! NO!!!! De arme chef was redelijk wanhopig maar wij hadden het vertrouwen in zijn zaak al verloren! Zo! Nu weer terug naar Santa Clara, een studenten stad... maar tja je kan volgens ons beter in groningen of utrecht gaan studeren. Maar er is een heel groot voordeel aan deze stad, namelijk geen (of alleen momenteel) touristen. Dat houd in: geen straatverkopers, mannen met zonnnebrillen, en overal alles te koop voor cuban pesos. Zo kwamen we een echt restaurant tegen waar je voor 30 pesos kon eten! En kost de entree van een club of bar geen 10 cuc (250 pesos) maar slechts 5 pesos! Dat was ook de reden dat wij zondag avond maar weer de stad in gingen. En al snel kwamen we een soort dance party tegen op een plein. Hier hadden ze in tegenstelling tot viñales wel verlichting aangebracht maar een bar waren ze vergeten. Daar waren we dan, op een plein met heel veel dansende cubanen maar al snel met een dorstige mond. De sfeer was wel echt goed en als cubaan zal het wel heel leuk zijn, maar toch snappen wij niet dat er niks werd gedronken, zelfs geen fris of water. Zo kwam het dat we al snel verder gingen op naar de studenten nachtclub! Toen de portier door had dat we geen cubanen waren vroeg hij of wij wel 10 pesos hadden voor de entree. En aangezien de entree niet in cuc voldaan kon worden besloten we te ruilen. Gelukkig kon dat bij de portier alleen gaf deze man ons in eerste instantie 10 ipv 250, een kleine 240 pesos te weinig. Haha grapjas lik us de beule moar! We zijn dan wel buitenlands maar niet achterlijk!! Uiteindelijk lukte het ons om onopgelicht binnen te komen in de vette club in een ruïne van een oud gebouw. In het midden was er een grote tuin, al met al leek het een beetje op clouso, en toen er ook nog een fijn punkbandje begon te spelen voelden wij ons helemaal thuis! Maar zoals ik dit verhaal ook al begon.... Aan al het moois komt een einde, en zo kwam er na de punkband een dragshow. En daarna kwamen er dichters en een soort cubaanse frans bauers! Mooi was het zeker niet!! Maar de sfeer was goed dus we hebben ons ondanks de transgender show uitmuntend vermaakt.

Maandag was het tijd om wat cultuur te gaan snuiven, dus wij liepen de sigaren fabriek binnen en konden voor 4 cuc een rondleiding krijgen. In de hal waren heel veel mensen in lange rijen naast elkaar sigaren aan het rollen, jaja allemaal nog hand werk. Na het eerste rol proces worden alle sigaren stuk voor stuk getest op luchtdoorlatendheid. Ook dit is weer allemaal hand werk... Als ze goed zijn gekeurd worden ze afgewerkt met een mooi buitenblad, en worden ze naar de verpakkingskamer gebracht. Toen we in de verpakkings kamer waren kregen we al snel sigaren aangeboden ... Psst good price real cohiba only 1 cuc!! Jaja zelfs in de fabriek, waar je zeker weet dat het echte zijn worden ze stiekem verkocht. De beste man verkocht zo dertig sigaartjes aan de touristen die snel in hun zakken verdwenen voor de patrouillerende bewaker langs kwam ... Haha wat een land is dit toch, een echte cohiba esplendito, winkel waarde 17,95 pstk nu voor 2 en nog vers ook! Na ons sigaren avontuur besloten we een kijkje te gaan nemen bij het Che Guevarra monument. De plek waar de che pelgrims naar toe bidden. Op deze plek ligt de beste man begraven... Maar volgens ons niet helemaal diep genoeg want het stonk er nog al. Maar tja wij kunnen zeggen dat we bij Che zijn geweest en hem hebben kunnen ruiken! Ja echt goed was het niet want de volgende morgen was ik aan de vinkentering, en vast geroest aan het toilet, best naar. Nu moest die arme martin maar alleen op avontuur in santa clara. Dat ging hem gelukkig goed af, en naast een fijn boek van de cubaanse ronald giphart, kwam die jongen ook nog thuis met een cubaanse vriendin. Nouja bijna dan, hij heeft 'r gelukkig kunnen afwimpelen voordat ie moest betalen, dat past tenslotte niet in het bugdet. De volgende ochtend was ik dankzij de ananastheetjes en sapjes van ons casa omaatje weer iets hersteld. En durfde ik het met wat pilletjes in mn donder, en nog een laatste kopje ananasthee aan om weer verder te gaan naar de volgende stad.… Wat we daar allemaal gaan beleven lezen jullie de volgende keer. Hopen dat ik dan weer helemaal chapeau ben, maar met de nodige rummetjes en colaatjes moet dat helemaal goed komen lijkt me.