Yeap! je leest het goed!

De lente is hier nu echt begonnen. Deze week was het weer lekker wispelturig, met daarin:

* een heftige storm die goed huis heeft gehouden in Sydney. Hier viel het allemaal redelijk mee, op de meest bizarre onweersbui (die ik ooit heb meegemaakt) na. Andere delen van Sydney hadden last van omgewaaide bomen, onder gelopen tunnels en treinstations. Er was een hoop windschade en zelfs was er voor het eerst sinds 100 jaar (voor wat ik begreep van iemand) weer sneeuw gevallen in de Blue Mountains! Maar liefst 15 centimeter! Daar waar vorig jaar alles nog in de fik stond door de heftigste bushfire sinds tijden, lag nu 15 centimeter sneeuw. Global warming at it's finest zullen we maar zeggen.
* de volgende dag een hele koude dag (ja... 19graden en zonder zon is koud als je verwend bent met temperaturen boven de 30)
* de dag daarna heerlijk zonnig weer met weer dragelijke temperaturen boven de 20

Ik maakte helaas geen grapje over het kruipende gedeelte van de lente. De lente brengt hier niet alleen wispelturig weer met zich mee, maar ook alles wat je liever niet tegenkomt. Aan spinnen, kakkerlakken, vliegen, mieren en ander kruipend of vliegend spul met meer dan vier poten geen gebrek! Gelukkig ben ik er niet zo bang voor. Er is tot nu toe nog niets geweest wat een dosis insectenspray en een paar slippers niet heeft kunnen oplossen. Hoe hysterisch ik thuis werd van een spin, zo facinerend vind ik ze hier (omgekeerde wereld heeft blijkbaar ook daar effect op!). Het is gewoon raar dat je zoveel beesten tegen komt op de weg naar school, die vele malen kleiner zijn dan jij, maar die je met een beet je kunnen doden. Maar goed, zoals ik zei: er is niets dat insectenspray en een paar slippers niet kan oplossen, dus ik voel me een stuk machtiger dan the creepy crawlies hier. Ik kan zeggen dat ik inmiddels een volleerde Redback spotter ben en heb er hier thuis ook al een aantal hun lampje voor goed heb uitgedaan.

De lente brengt ook leuke insecten met zich mee. Overal vliegen vlinders rond en ik had vorige week er zelfs eentje die gezellig een rustpauze nam op mijn hand. Natuurlijk was ik te laat om een foto te maken, maar dat nam mijn enthousiamse niet weg . We hadden niet lang daarna een enorme nachtvlinder die (blijkbaar) een rustpauze had genomen op de was die we buiten hadden hangen en die, toen ik de was binnen op de tafel zette, zijn prachtig gestreepte lijf liet zien.

Ook de bloemen die dit seizoen weer gaan bloeien zijn jaloersmakend. Daar waar wij in Nederland zoveel moeite doen voor Engelentrompetten, orchideeën, rozenstruiken en Amaryllissen, groeien ze hier bij mensen in de tuin! Ik kan op de weg naar school al menig familie lid bedenken van bovengenoemde planten die onder de indruk zouden zijn (ik noem geen namen, maar Oma Kosters: de engelentrompetten zijn hier echt enorme struiken, gewoonweg prachtig!
Mam: die orchideeën zijn echt onwerkelijk! Zo helemaal vol met bloemen! Gewoon buiten op de stoep bij mensen thuis!
&Tante Esther: als ik het voor mekaar krijg neem ik een Australische Amaryllis mee, want ze groeien hier als onkruid! )

Voordeel van al die heerlijke bloemen is natuurlijk de heerlijke geurtjes die ze verspreiden! Genieten!!

Al zal ik eerlijk bekennen dat ik deze week moeite had om echt te genieten. Ik had "a bad case of homesickness" en daardoor was alles wat minder mooi, leuk en bijzonder. Ik wilde maar op één plek zijn en dat was thuis, opgekruld onder een dekentje, tegen Anne aan.

Het was (kwam ik later achter na mezelf een aantal keer goed tegenkomen) een opstapeling van dingen. Ik was sinds de schoolvakantie best wel uit mijn ritme. Ik had een aantal dingen laten verslonzen en dat begon ook in mijn hoofd op te stapelen. De mensen die mij van thuis goed kennen zullen daarin ook wel herkennen dat zodra ik dingen in mijn koppie laat verslonzen ik al snel verdwaal in mijn eigen gedachten en daar door de dingen om mij heen ook niet zo netjes meer bijhoud, ik wat stiller en terug getrokken word en het sneller een zooitje wordt.

Deze week ben ik dus meer bezig geweest om de rommel in mijn hoofd (en mijn kamer haha) op te ruimen, zodat ik niet constant het overweldigende gevoel van "ik wil liever thuis zijn" zou ervaren. Gelukkig heb ik daarbij een heel geduldige liefde, die mij daar waar kan mij steunt, lieve dingen zegt om mijn gedachten van het negatieve af te halen en het positieve te zien en advies geeft.

Ik ben boven alles vastbesloten mijn avontuur af te maken en het is voor mijn persoonlijke groei denk ik goed om door de spreekwoordelijke zure appel heen te bijten. Te vechten tegen 'dagelijkse sleur' en mij te richten op de leuke dingen die ik allemaal nog wil gaan doen. Het is menselijk om je soms niet op je plek te voelen en ik vind het persoonlijk helemaal niet raar dat ik me zo voel omdat ik, sinds deze reis me nog meer besef dat het gezegde: "home is where the heart is" voor mij sowieso de waarheid is. Mijn echte thuis is daar waar mijn vrienden en familie zijn. Dat is waar mijn hart ligt
Begrijp me niet verkeerd! Ik voel me hier welkom en ik mag mezelf zijn, mens zijn. Dus daar ligt het niet aan gelukkig. Het is meer mijn hoofd, mijn gedachten en emoties die soms niet stil staan.

Al gaat het vandaag, op de verjaardag van mijn paps, al een stuk beter dan dat het de rest van de week ging. Overigens ben ik vandaag al 131 dagen op Australische bodem en vertrek ik over 131 dagen dit prachtige land weer. Ik ben halverwege! Ik leef nog steeds. Ik heb enorm veel geleerd, ongelovelijk veel angsten onder ogen gezien en overwonnen. Ik zie de mooiste dingen in een wereldstad en de tijd vliegt nog steeds! Ik heb meer reden het leven, zoals het is, te vieren dan om verdrietig te zijn. Dus ik ga mijn best doen de zonnige kant te blijven zien

en ach.. zonder downs zouden mijn ups ook minder leuk zijn toch!?

Het is hier inmiddels weekend en de plannen zijn niet groots. Morgen ontmoet ik iemand van Defqon om foto's en video's uit te wisselen en zondag hoop ik met Fabienne samen een heerlijke plek op het strand te bemachtigen om dan EINDELIJK(!!!!) mijn eerste duik in de Tasman Sea te nemen.

Ik mis jullie!
Dikke kus uit Sydney