Profile
Blog
Photos
Videos
Marruecos, muy curioso!
Geliefde lezers en lezeressen, het is weer een maand geleden dat jullie hier nog iets konden lezen en bekijken, bij deze dus een kleine update!We zijn intussen allebei een jaartje ouder, en dat werd op gepaste wijze gevierd: op school zongen de eerstejaars een verjaardagslied voor mij - in het Engels nota bene! - en ik kreeg een heleboel tekeningen toegestopt. In de namiddag opende ik mijn verjaardagskaarten (bedankt aan zij die iets gestuurd hebben!) en dronk me een ijskoude Jupiler op ons dakterras, het leven kan soms mooi zijn…Ik kreeg echter nog een onverwachts cadeau: een dag later stopte een bus Zweedse studenten (een twintigtal blondines, 1 jongen) aan onze school; een soort van uitwisseling. Ik werd opgegeven als 1 van de begeleiders naar de sierra in Aracena, waar we een oude moskee en prachtige grotten bezochten. De Zweden waren echter niet veel in cultuur geïnteresseerd en probeerden zoveel mogelijk van de zon te genieten, en dat is ook wat de volgende dagen gebeurde: zonnen en feesten. Enkele Spaanse studenten hadden zich al Don Juan-gewijs een Zweedse versierd, er vloeiden dan ook redelijk wat traantjes bij het afscheid een week later!
Ondertussen waren ook weer 2 nieuwe gasten gearriveerd, de ouders van Joris. Ze genoten een week lang van de Spaanse zon en gastronomie, meer moet dat niet zijn! De week erna was Kelly aan de beurt. Joris liet zijn verjaardag ook niet aan zich voorbij gaan en trakteerde in 'El lagar', waar we weer konden rekenen op heel wat lekkernijen (zie foto's). In dezelfde week bezocht ik met school nog Moguer, een dorpje dichtbij Huelva, vooral bekend wegens Juan Ramón Jiménez. Ik had er natuurlijk nog nooit van gehoord, maar hij is blijkbaar redelijk bekend, een van zijn bekendste werken is 'Platero y yo', een soort van proza over een ezel. Verder ging ik nog kijken naar een flamencovoorstelling door studenten van school en twee weekends geleden heb ik voor de eerste keer paardgereden! José, een student met Mexicaanse roots - ik noem hem altijd José Tequila - waaraan ik lesgeef heeft verschillende paarden thuis en zei dat ik maar eens moest langskomen. Zo gezegd, zo gedaan en een week later zat ik erop! Een hele fijne ervaring, zeker aan het strand met het zonnetje erbij! Nadat ik het paard een paar keer liet steigeren op zijn achterste benen en in onvervalste Rode Ridder-stijl in galop terugkeerde, werd ik uitgenodigd door José's ouders om te lunchen samen met hun buren. José's buurman heeft een grote bar in Madrid met internationale bieren waaronder een heleboel Belgische! Salmorejo, jamón, een stevige paella en achteraf een ijskoude daiquiri (cocktail) deden hun werk!
Vorig weekend ben ik dan voor de eerste keer naar een ander continent gereisd, namelijk Afrika! Op vrijdagmiddag vertrok ik met Carmen, Javi en Victor richting Tarifa, het zuidelijkste punt van Spanje en verder ook de surfplek bij uitstek. In Tarifa naman we de ferry en 35 minuten later stonden we aan Marokkaanse wal (14 km van Tarifa), in de havenstad Tánger. Aan de haven was het een echte hetze: overal mensen met tassen, bagage, familieleden die elkaar opwachten, douaniers, en minstens 100 taxi's. Er zijn twee soorten taxi's: de 'petit' taxi, meestal een peugeot 106 of een fiatje en de grotere taxi's, oude mercedessen (nu weet ik eindelijk waar ze naartoe gaan!). We namen een taxi en strandden in het midden van de stad, een echte mierenhoop: overal mensen - de een al wat gekker gekleed dan de ander - en marktjes, winkeltjes,…We trokken de medina (=oude stad) in en terwijl we voortdurend aangeklampt werden door allerlei ongure types die ons hasj wilden verkopen en kinderen die hetzelfde probeerden met kauwgom, kwamen we aan in hostal Palacio. Het was echter alles behalve een paleis - op de inkomhal na - maar voor 5 euro mag je ook niet klagen. We pakten uit, gingen 's avonds iets eten (de traditionele Marokkaanse kost zoals couscous, tajine, etc.) en wandelden door de straten met ontelbare winkeltjes. 's Anderendaags aten we allerlei Marokkaans gebak als ontbijt (sesamkoekjes met honing en dergelijke) met een muntthee erbij. Daarna naar het Casbah, een Marokkaanse vesting met allerlei overblijfselen uit de tijd van de Portugese bezetting in Marokko zoals harnassen, mozaïeken, vazen, etc. Later dronken we enkele tasjes muntthee in bar Hafa, een van de bekendste en oudste bars in Tánger, waar je een prachtig uitzicht hebt op de oceaan. We speelden er enkele spelletjes 'mens erger je niet' en trokken terug richting medina. De winkeltjes en zoco (markt) zijn echt ongelofelijk mooi: er worden de gewone groente en fruit verkocht maar ook dadels, vijgen, etherische oliën, enorm veel kruiden, en een soort van vet waarmee je je huid kan reinigen (zag er maar vettig uit).In Tánger huurden we een auto en trokken verder naar Xauen - beter bekend onder de naam Chefchouan - een prachtig stadje in de bergen (bijna 700m hoogte). De wegen in Marokko zijn vrij goed maar wat je er onderweg allemaal tegenkomt hou je niet voor mogelijk: mensen die autostop doen op de autostrade of er aardappelen verkopen, vrachtwagens die in hun laadruimte mensen vervoeren,…Soms kwamen we ook op godvergeten wegen waar je dan ineens mensen ziet die gewoon wandelen langs de weg, soms op hun blote voeten, of een winkeltje met keramiek langs de weg. Verder ook veel schaapsherders, ezels en honden op de weg. Het is moeilijk te beschrijven hoe mensen daar leven, maar voor mij leek het soms of de tijd er is blijven stilstaan, taferelen die bij ons echt ondenkbaar zijn…Douchen met warm water is ook niet vanzelfsprekend; tijdens de 5 dagen dat we daar waren heb ik 2 keer met koud water gedoucht (waarvan er 1 keer zelfs geen douchekop was), een keer met afwisselend koud en warm en 1 keer heb ik gewoonweg niet gedoucht omdat het te smerig was. In de avond kwamen we aan in Xauen, installeerden ons in een mooi hostal en aten overheerlijk (tajine, couscous, köfte en pastela, een soort gebak met bladerdeeg en kaneel en binnenin kip of rundsvlees). De volgende dag bezochten we de 'pueblos azules' (blauwe dorpen) en oude wasbassins die overigens nog steeds gebruikt worden! Je ziet hier ook nog veel echte ambacht: wevers die tapijten maken, schrijnwerkers die houtsnijwerk vervaardigen, pottenbakkers, schoenpoetsers, broodbakkers,…Aan de wasbassins maakten we trouwens iets bijzonders mee: Carmen en Javi gaven elkaar op een gegeven moment een kleine kus (op de wang!) in het bijzijn van een Marokkaans vrouwtje die net haar was aan het doen was. Ze begon ons uit te schelden en we maakten ons dus maar snel uit de voeten. Kussen in het openbaar is dus blijkbaar nog redelijk taboe.In de namiddag trokken we van Xauen naar Assilah. Onderweg kregen we verschillende wegcontroles, met spijkerbanden en al op de weg! Zo snel als we in Assilah geparkeerd hadden, werden we aangesproken door een jonge Marokkaan die ons vertelde dat hij huizen verhuurde in het centrum. We gingen met hem en mee en inderdaad, een vrij groot huis met verschillende kamers, functionerende badkamer en daar bovenop twee terrassen (30 euro per nacht)! We verkenden het stadje, aten wat en gingen op zoek naar wat bier, wat in Marokko zo goed als onvindbaar is. Na een heuse zoektocht vonden we een soort nachtwinkel die bier verkocht; het probleem was echter dat het bier niet koel was omdat de frigo's niet instaken! Alcohol drinken wordt hier trouwens bijna echt als een delict beschouwd: als er al alcohol te verkrijgen is, moet je die ofwel onder de tafel zetten zodat niemand het ziet, of ze wikkelen de flesjes in papieren servetten (echt waar!). Het valt ook op dat er in de café's - die zowel in het weekend als door de week tijdens de werkuren - enkel mannen zitten, geen enkele vrouw!'s Maandags maakten we een uitstapje naar Larache en Moulay- Bousselham. We aten er heerlijke vis en schaaldieren, met een bijbehorend wijntje en pintje…in een servet gewikkeld! 's Avonds nog wat souvenirs kopen in de winkeltjes (overal vind je lederen poefs, katoenen stoffen, tapijten, sjaals en een heleboel nepkledij).Dinsdag was het tijd om terug huiswaarts te keren. We dronken nog een laatste muntthee en keerden terug naar Europa.Gisteren waren we weer bij de gelukkigen want we waren uitgenodigd op het afscheidsfeestje van Adolfo, een leraar van mijn school. Het feestje vond plaats in zijn schildersstudio in de natuur, ver van autowegen en ander lawaai. De gebruikelijke jamón, queso, etc. waren weer aanwezig en daarna nog een stevige bbq, een welgekomen afwisseling na 5 dagen couscous en lamsvlees!'s Avonds trokken we nog iets verder met Agustín en Ana, naar de romería van Aljaraque. Oorspronkelijk waren romería's een soort pelgrimstocht, maar tegenwoordig is het een soort familie/-volksfeest in de bossen, met paard en kar, hutten, kampvuren, en dergelijke. En tussen het eten en drinken door wordt ook dank betuigd aan de heilige maagd.
Morgen staat een voetbalwedstrijd van Sevilla op het programma (de laatste van het seizoen) en volgende week gaat het richting Barcelona. Daarna valt hier weer meer te lezen en zo niet, dan zal ik het jullie in levende lijve vertellen want het begint serieus te korten (12 dagen om precies te zijn)!
Saludos, Fede el morro
- comments