Profile
Blog
Photos
Videos
Andalucía es la leche!
Hola mis compañeros y compañeras!
Tijd voor een update, want het is alweer even geleden dat jullie nog iets van ons hoorden (we hebben dan ook nog steeds geen vaste internetverbinding).
Ok, op vrijdag begon het weekend voor ons en gingen we met Carmén naar de bank, om een Spaans gsmnummer en onze werkvergunning in Huelva (op 30 km van ons huisje). Aangekomen in de bank stond er een serieuze wachtrij…hier zouden we onze zonnige (30 graden) middag kunnen doorbrengen..maar Carmén dacht er anders over: ze stak de hele rij voorbij (iedereen bekeek ons) en ging naar een bureel waar een Spaanse vrouw aan het werk was. Bleek dat ze haar vrij goed kende en we dus onmiddellijk geholpen werden. We hadden echter nog geen officiële verblijfsplaats (omdat we gaan verhuizen) en ook geen NIE (een nummer voor buitenlanders die in Spanje verblijven)..ze gaf dan maar willekeurige nummers in (dikke fraude als je het mij vraagt maar kom) en hopla: 2 Spaanse bankrekeningen, gratis dan nog.
Zo, op naar Huelva voor onze werkvergunning. Onderweg pikten we nog Javier en Victor op, 2 Spaanse collega's van Carmén (en ook van mij dus). Er wordt hier namelijk veel aan carpooling gedaan in Spanje. Javier is supervisor en Victor leraar Spaans; en geen van beide spreekt ook maar 1 woord Engels..je kan dus wel denken wat dat geeft als drie Spanjaarden in 1 auto zitten te converseren met elkaar. Onderweg vernam ik dat ik ook les aan hun zal moeten geven, dat wordt lachen! In plaats van dat ik hun Engels leerde onderweg, leerden zij mij echter Spaans, uitdrukkingen dan nog. Als je iets bijvoorbeeld ongelofelijk mooi of goed vind dan zeg je: eso es la leche, es la polla, bomba(!) of es de puta madre. Het tegenovergestelde is dan: es un coñasso.
Aangekomen in Huelva bleek echter dat het gebouw verhuisd was en dan ook nog gesloten; die werkvergunning ging dus voor een andere keer zijn.
's Avonds niet veel meer gedaan, meestal eten we wat en dan kijken we een film ofzo.
Zaterdag dan onze Spaanse gsmnummer gehaald en daarna naar een soort van carrefour gegaan met Carmén. Heel handig als je met een vrouw gaat winkelen; ze hielp ons met het kiezen van waspoeder, wasverzachter en andere dingen (iets waar wij duidelijk geen verstand van hadden). Ohja, mijn spaghetti is waarschijnlijk ook (mede) mislukt omdat ik maagzout gekocht had in plaats van gewoon keukenzout! Carmén moest er eens goed mee lachen.
In de winkel kwamen we ook nog de turnleraar, de bankbediende en een poetsvrouw van op school tegen, Lepe is precies toch niet zo groot als ik dacht..
Prachtig waren ook de grote Spaanse hammen die in overvloed aanwezig waren in de winkel. Ze komen van Jabugo (klein Spaans stadje, gaan we zeker eens bezoeken) en schijnen de beste hammen van de wereld te zijn! Ook de vis zag er overheerlijk uit: gamba's, inktvis, sardienen, enfin, alles wat je je maar kan indenken.
Wat hier ook vaak gedronken wordt in Spanje (behalve bier dan) is tinto verano; een soort van rode wijn gemixt met limonade, zeer lekker!
Over het appartement: we hebben nu eindelijk ook warm water na 1 week. Jose (de huisbaas) zei dat de boiler al lang niet meer gebruikt was en dat we hem moesten proberen aan te steken met lucifers. Ik vroeg nog of de gasfles niet leeg was, maar hij zei van niet. Op een morgen hoorden we buiten Spaanse flamencomuziek (gitaar), we dachten eerst dat er een cd opstond ergens, maar neen, het was een onvervalste Spanjaard die alles aan het geven was op zijn Spaanse gitaar! We vroegen of hij ons niet kon komen helpen met onze boiler en wat bleek..de fles leeg! Jose had ons dus gewoon achtergelaten met een lege gasfles..We hebben hem intussen nog een mail gestuurd dat we misschien niet blijven na deze mail en kregen een kwade mail terug waarin hij ons zowat verplicht om tot eind december te blijven. We hebben echter nog niks getekend en hopen dus dat hij ons niks kan maken. Zaterdag (morgen dus) komt hij met zijn vrouw (die Engels spreekt) en contracten om alles te regelen. Op school zijn ze echter niet onder de indruk en zeggen ze dat alles wel in orde komt. Ik heb de telefoonnummer van José al aan enkele leraars gegeven en waarschijnlijk komen er ook 2 leraars ons bijstaan als hij komt met zijn vrouw, wordt dus ongetwijfeld vervolgd…
Ondertussen heb ik op school ook mijn eerste lessen achter de rug; 1 conversatieles met Pepa (de vrouw van de directeur) en dan gisteren mijn eerste echte les voor een klas met 25 leerlingen van ongeveer 14-15 jaar. Toen ik binnenkwam werd het muisstil, maar dat duurde niet lang. De leraar moet dikwijls zeggen dat ze zich stil moeten houden, maar het zijn eigenlijk allemaal goede kinderen (tot nu toe toch). Ik stelde me voor in het Engels en gaf wat uitleg over België (pralines, frieten, manneke pis,…). Ze stelden mij ook een paar vragen (voor welke voetbalploeg ik supporterde, delicate vraag! En of ik van fight club en stierengevechten hield) maar waren toch wel allemaal nieuwsgierig. Ik heb hier ook al ondervonden dat het belangrijkste aspect van lesgeven hier de aandacht trekken is, anders is het onbegonnen werk. Ik zal dan ook veel (educatieve) spelletjes mogen voorbereiden denk ik! De leraar was alleszins heel tevreden met mijn eerste les. Op het einde van de les maakte ik nog snel een foto van ons alles en toen waren ze natuurlijk niet meer te houden..
Deze week zijn we opnieuw naar Huelva gegaan voor onze werkvergunning. Maar we hebben enkel een afspraak kunnen maken en zullen dus voor een derde keer terug moeten gaan.. De Spaanse cultuur begint toch langzaam maar zeker door te dringen. Ook de zoektocht naar ons nieuwe appartement is al driemaal uitgesteld; mañana, mañana, mañana…
Gisterenavond heb ik ook 2 uur les moeten geven aan volwassenen (leraars); 1 groep met gevorderden en 1 groep met beginners. Bij hun is de aandacht trekken geen probleem, want ze willen wel leren, maar hier is het probleem eerder de kennis. Ze kunnen namelijk echt geen Engelse woorden uitspreken, hoe hard ze ook proberen. Het lijkt wel alsof er iets in hun hersenpan weigert om alles wat ook maar Engels getint is uit te spreken. Nu, ze zijn ook al wat ouder en dan is het misschien wat moeilijker om nog dingen aan te leren (de studenten spreken beter Engels als hun). Ik kon dus dezelfde voorbereiding gebruiken voor hun, alleen begrepen ze er minder van en moest ik nog trager spreken en meer herhalen. Het woord "favourite" krijgen ze trouwens niet uitgesproken, zelfs niet nadat ik het minstens zes à zeven keer herhaal (per persoon!); uitspraken gaande van favorieeeeejt tot fawjori…I live in Spain wordt ook steevast uitgesproken als Ai laaaaive ien Speen. Het was ook wel nog maar een van de eerste lessen, dus ik hoop dat het de komende maanden nog (aanzienlijk) verbetert.
Zo, dat was het weer voor nu, we houden jullie nog wel op de hoogte!
Hasta luego!
Fede y Joris los profesores
- comments