Profile
Blog
Photos
Videos
Estoy en mi salsa!
Hola a todos!
Hier in het zonnige zuiden nog altijd alles in orde! En binnen een dikke twee weken komen we België weer onveilig maken (hoe zit dat feitelijk met die regering?)! Intussen heb ik ook kennisgemaakt met Liliana Pereira, de andere taalassistent op mijn school. Ze is Portugese en een echte workaholic, want ze geeft ook les op de hotelschool in Islantilla en 's avonds geeft ze nog les aan de universiteit in Huelva. Ik vroeg haar of ze nog wel tijd had voor andere dingen, maar ze zei dat ze enkel werkt, voorbereidingen maakt en slaapt, en dus ook geen vrienden heeft…Ze is ook redelijk perfectionistisch en een echt 'tuttebelleke' als je het mij vraagt: ze heeft op alles wel iets aan te merken (de computers op school, het Spaanse schoolsysteem, dat de Portugese studenten beter en rustiger zijn,…) en geeft niet graag les aan de Spaanse studenten denk ik, want na de eerste week was haar uurrooster al veranderd: in plaats van les te geven, bereidt ze nu studiemateriaal voor en begeleidt ze leraars. Nu, de Spaanse studenten hebben haar ook niet zo graag denk ik, want een van de eerste lessen had ze al naar haar voeten gekregen van de studenten; ze vroegen waar ik was en wilden les van mij krijgen! Ik was wel gevleid moet ik zeggen. De leerlingen beginnen wel stilaan door te krijgen dat ik ook wat Spaans spreek, en eigenlijk zou ik zoveel mogelijk met hun in het Engels moeten spreken, maar ja…ik ben al blij dat hun aandacht kan trekken en dat ze naar mij vragen.Begin november hebben we ook onze eerste cheque gekregen en kort daarop zijn we voor de eerste keer de huur gaan betalen, aan huis. De eigenares, een vrouwtje van rond de 70 liet ons binnen en we gaven haar het cash geld. Ze nam het aan en legde het aan de kant. Ik vroeg haar of ze het niet wou natellen om te kijken of het wel klopte, maar ze zei dat ze werkte volgens het principe van vertrouwen..Nu, zolang ze goed telt is dat ok voor mij. En tellen is niet echt het sterkste punt van de Spanjaarden heb ik de indruk, want we zijn al verschillende keren naar tapasbars in onze straat geweest, en we moesten telkens maar 3 euro betalen voor 3 borden, inclusief bier!'s Avonds schotelden we onze eerste gaste (Kelly) de verrukkelijke kip van 'Ven y Ven' voor (met het gebruikelijke gele goud) en daarna was het tijd om naar de opening van Pino's nieuwe bar te gaan, Shokola! Een ferme bar met alles op en aan (projector, lasers,…), design interieur en vooral veel volk…We hebben er onlangs ook film gekeken met enkele leraars van op school, 'Deconstructing Harry' (van Woody Allen).Na enkele bezoekjes hier raakten we aan de praat met Mami, de andere barman. Mami is een sympathieke kerel van rond de dertig die aan het strand een restaurant uitbaat en hij is ook nog eigenaar van een vis- en zeevruchtenwinkel; hij zit er dus vrij warmkes in denk ik. Hij vertelde ons dat hij maar drie maanden per jaar werkt (in de zomermaanden) en de rest van het jaar parttime in een bar of zo. Verder zingt hij ook nog in de plaatselijke zang/toneel- annex zuipclub (en meer het tweede dan als je het mij vraagt!). Waarschijnlijk gaat hij ook nog iets proberen te regelen om samen eens naar een voetbalmatch te gaan kijken (misschien Barcelona of Madrid!). Oh ja, nog iets belangrijks: ik ben hier intussen ook voor de eerste keer naar de kapper geweest, altijd een hachelijke onderneming natuurlijk! De meeste Petersen zullen nu wel denken "verraad!" (Sorry, Paul Pansaerts!), en ik moet zeggen dat het toch wel wennen was om niet in de vertrouwde stoel te zitten, maar mijn haar begon toch redelijke 'Eddy Planckaert-vormen' aan te nemen, en dan weet je dat het tijd wordt...Maar de kapper knipte er niet langs en 20 minuten later en 7 euro lichter kon ik er weer tegen! Ook Joris waagde zich enkele dagen later aan een fikse knipbeurt en keerde zeer tevreden terug.Verder ben ik nog op schooluitstap geweest naar een meteorologisch instituut in Huelva en een bezoek aan de 'marismas' (moerassen). Toen we 's middags pauze hadden, vluchtten een aantal leerlingen een supermarkt in en kwamen terug buiten met flessen bier, vies mannen! Raar dat zo'n dingen hier toegelaten worden, in mijn school zou het niet waar geweest zijn! Ik weet intussen ook waarom sommige studenten in de klas totaal niet opletten of meewerken: je mag hier op 2 vakken compleet gebuisd zijn en toch nog naar het volgende jaar gaan. En aangezien Engels voor de meeste leerlingen moeilijker is dan het vormen van een regering in België, houden ze zich met andere vakken bezig tijdens de Engelse les. Ik heb ook nog een aantal keren Franse les mogen geven, de uiteenzetting over Belgische bieren en trappisten viel goed in de smaak! Vorige week heb ik ook voor het eerst een examen afgenomen in de avondles voor volwassenen. Het examen bestond uit een schriftelijk gedeelte en een luisterproef. En in die luisterproef moest ik mijn familienaam voorlezen en spellen en mijn burgerlijk staat. Dat dit niet van een leien dakje liep is een behoorlijke understatement. De mooiste varianten: Vanli, Bamlessen, Banlassen, Da…wem, Bi..Lessen, Vamlessen, Banssen, Vonlassen en in plaats van 'I am single' I am singer, I am senior…Er is dus nog redelijk wat werk aan de winkel!Het voorlaatste weekend van november zijn we met een deel leraars ook nog naar Corteconcepción gegaan, in de Sierra van Huelva. De sierra is een soort van berggebied met heel veel groen en natuur. Zoals wij in België naar de kust of Ardennen gaan, zo gaan de Spanjaarden naar de sierra. Een andere reden waarom we er naartoe gingen, is omdat er de beste jamón ter wereld geproduceerd wordt. Corteconcepción telt slechts 600 inwoners, maar toch zijn er 4 bedrijven die jamón maken, voor heel Spanje.Aangekomen in Corteconcepción werden we ontvangen door Rosa en haar man in bar Javier. Hier lesten we onze dorst met gerstenat en kregen we de eerste plakjes jamón voorgeschoteld, overheerlijk! Na een tijdje kwam er nog volk binnen, ex-leraars van op mijn school en vrienden uit Granada en Malaga. In totaal waren we nu met 8. We reden door naar ons huisje, pakten uit en gingen daarna op restaurant. Toen we terugkwamen werd de open haard aangemaakt en ineens kwamen er van overal flessen whisky, rum en andere lekkernijen tevoorschijn! Er werd aan een serieus tempo gelepeld maar ze vielen ook als vliegen; de ene na de andere ging slapen, behalve Joris en ik, wij hielden het samen met Rúben (zie ook foto) vol tot 4u30, en om 10u weer op om te gaan wandelen, vieskes! De wandeling was wel echt de moeite waard, hele mooie uitzichten, veel groen (waaronder kurkeiken), en natuurlijk het Ibérico varken, waarvan de lekkere jamón wordt gemaakt. Omstreeks 15u keerden we uitgeput en uitgehongerd terug. Maar lang duurde het niet, want ineens doken er nog 2 leraars van op school op, en die waren goed voorzien: een hele zak vol vlees van het Ibérico varken (ribben, worst, stoofvlees,…), een soort van grill om in de open haard te zetten, liters bier,...enfin, genoeg om een heel leger mee te voeden. Er werd fijne muziek opgezet en al snel stond de hele tafel vol met aardappelsla, gegrilde aubergines, brood, chorizo, kaas en heerlijk vlees. We hebben dan ook gegeten alsof ons leven er vanaf hing. Op een gegeven moment telde ik zelfs 16 mensen in het huisje, heel gezellig. Later op de avond vroeg Agustín of er iemand zin had om wat te pokeren. Dan zat hij bij ons natuurlijk aan het juiste adres. Ik vertelde hem dat hij wel moest oppassen met Joris omdat hij regerend Vlaams pokerkampioen was. En het geluk stond inderdaad aan zijn zijde, want Joris pluimde de hele tafel. De zware wandeling begon echter zijn tol te eisen, want na de gebruikelijke dosis alcohol ging iedereen rond 2u al slapen. Zondag vertrokken we nog naar Aracena, maar niet voordat we bij de plaatselijke 'matadero' (slachter) waren gepasseerd! Er werden in totaal 5 hammen gekocht, goed voor een kleine 300 euro. In Aracena bezochten we een oud kasteel annex kerk, ook weer met mooie uitzichten en daarna zijn we als afsluiter nog eens goed gaan eten. En toen was het al weer tijd om afscheid te nemen. We reden terug naar het huisje, pakten onze spullen en vertrokken voldaan terug naar huis.Deze week is weer een hele korte week; morgen en overmorgen les, en dan wordt de brug gemaakt (6 december is hier een feestdag). Daar moeten we natuurlijk gebruik van maken, en dus vertrekken we op donderdag naar Granada voor 4 dagen! Hoe dat verlopen is lezen jullie hier ongetwijfeld binnenkort!
Fede y Joris, los viajeros
- comments