Profile
Blog
Photos
Videos
Duiken
Deze week was het dan eindelijk zo ver: ik zou leren duiken. Daar keek ik in Nederland al naar uit. Op internet had ik al wat rond gekeken voor duikscholen en er uiteindelijk eentje uitgezocht: Joe's gone diving. Het bleek de duikschool van een Nederlands stel en een goede keuze. Vorige week had ik al mijn boek opgehaald (zie mijn eerdere weblog over het scooterrijden) en in het weekend had ik al zoveel mogelijk gelezen en vragen gemaakt. De antwoorden moest ik tijdens de cursus inleveren, om te laten zien dat ik het snapte.
Maandagochtend werd ik om kwart voor zeven (!) opgehaald. De cursus begon met een video. De hele ochtend heb ik dezelfde leerstof uit het boek op video doorgenomen. Aan het eind van ieder deel moest ik opnieuw vragen maken. Die had ik bijna allemaal goed gelukkig. Dus 's middags gingen we meteen naar het zwembed. Omdat het seizoen nog niet echt begonnen is op Bali, waren er geen andere cursisten. Ik kreeg privéles van Mirjam, een van de eigenaren van de duikschool. Ze gaf op een fijne en rustige manier uitleg.
In het zwembad moest ik een aantal oefeningen doen. Duikset opzetten en in het zwembad springen, oren en masker klaren, communiceren onder water, uittrimmen en nog veel meer. Het is een vreemde ervaring om onder water te ademen. Ondanks de enorme fles perslucht op je rug, kun je je vrij in het water bewegen. Toen de oefeningen klaar waren, moest ik nog tien minuten watertrappen.
Dinsdagochtend werd ik iets later opgehaald. De vorige avond had ik de laatste vragen uit het boek gemaakt en die hebben we eerst besproken. Vervolgens moest ik het theorie-examen maken. Vijftig vragen over het duiken in open water. Aan het einde van de ochtend had ik het theoriegedeelte met succes afgerond en konden we écht gaan duiken.
Met de taxi reden we naar het strand en vervolgens met een traditioneel bootje het water op, naar het rif. Het water was ongeveer 27⁰ C. De eerste duik zou een funduik zijn, omdat ik waarschijnlijk door al het moois onder water toch niet mijn aandacht bij de les zou kunnen houden. Voor de eerste duik gingen we niet zo diep, 7 meter. Het is prachtig om alle vissen die je soms achter glas ziet zwemmen, nu in hun natuurlijke omgeving te zien. En wat een kleurenpracht! Werkelijk geweldig. We zagen wimpelvissen, koraalduivels, batfish, porcupinefish en zelfs een octopus!
Het rif is gedeeltelijk kunstmatig aangelegd, door metalen rekken op de zeebodem te plaatsen. Daar groeit dan vanzelf weer koraal op. Door El Nino zijn in het verleden grote stukken rif verdwenen en waarschijnlijk zijn er veel soorten definitief verloren gegaan.
Na een half uur zat mijn eerste duik erop. Op de boot hebben we wat gegeten en gewacht tot we opnieuw het water in konden. Tijdens het duiken bouw je een hoeveelheid stikstof in je lichaam op en als die hoeveelheid te groot wordt, is dat erg slecht voor je gezondheid. Hoe langer en dieper je duikt, hoe meer stikstof je opbouwt. Aan de hand van tabellen kun je uitrekenen hoe lang je dan moet wachten tot je opnieuw kunt duiken. Vaak is de stikstof dan nog niet volledig afgebroken, waardoor je de tweede duik minder lang onder water kunt blijven.
Tijdens de tweede duik moest ik een aantal oefeningen die ik in het zwembad had gedaan, nog een keer doen in zee. Het zwembad is leuk, maar lijkt natuurlijk nauwelijks op de situatie waarin je echt gaat duiken. Na de oefeningen was er nog tijd om nog een beetje rond te kijken onder water en dit keer zagen we ook nog murenen en een heremietkreeft.
Woensdag was alweer de laatste dag van mijn duikopleiding, wat is het snel gegaan! Samen met nog een stel duikers, gingen we naar Tulamben. Vlak voor de kust van Tulamben (in het noordoosten van Bali) ligt het wrak van de USAT Liberty. Dit is een Amerikaans schip dat tijdens de tweede wereldoorlog werd gebombardeerd door de Japanners. Door de uitbarsting van een vulkaan verdween het schip definitief onder water. Inmiddels is het wrak begroeid met de meest mooie koralen en leven er velen vissen. Onderweg werden we alvast voorbereid op wat ons te wachten staat: er leeft een grote school Jackfish bij het wrak, regelmatig zien ze barracuda's, af en toe een haai, zeepaardjes en leaffish.
Na een rit van twee uur, kwamen we aan bij het kiezelstrand. De spullen werden door Balinese vrouwen op hun hoofd naar het strand gebracht. Wel drie duikflessen tegelijk! Deze keer gingen we vanaf het strand het water in. De vissen zwemmen bijna tot aan de kust. Kleine blauwe en gele visjes zwemmen gewoon tussen je benen door als je nog maar voor de helft onder water staat. Ongelofelijk.
Er moesten natuurlijk ook tijdens deze duiken weer oefeningen gedaan worden, maar er was gelukkig ook alle tijd om het wrak te bekijken. Het moet een enorm schip geweest zijn en ik keek mijn ogen uit. Vergelijken met deze kleurenpracht was het rif van dinsdag eigenlijk maar saai. We doken precies tot 18 meter diepte en we zagen Gardeneels (grappig gezicht om een bos van deze slierten uit de grond te zien steken. Als je langszwemt, schieten ze allemaal terug in de grond), Leaffish, Porcupinefish, Sweetlips en een Tonijn.
In de pauze moest ik nog mijn zwemopdracht doen: 200 meter zwemmen of 300 meter snorkelen. Dat was natuurlijk geen probleem. Met de laatste duik zouden we naar Coral Garden zwemmen. Eerst de laatste oefeningen onder water gedaan en een Rog (bluespotted stingray) gezien. Onderweg naar Coral Garden zagen we een barracuda, wauw, wat een groot beest! Hij was kennelijk aan het jagen, dus we hebben hem maar kort gezien.
Gaandeweg lukte het steeds beter om mijn balans te vinden onder water. In het begin was het nog wat onhandig en gebruikte ik nog veel mijn armen om op de juiste hoogte en in de juiste richting te zwemmen. Maar het ging steeds beter om mijn hoogte met mijn ademhaling te bepalen en om vooral mijn benen te gebruiken. Op het rif zagen we verder een Ribboneel, een murene en een Blue en Yellow Grouper. Na veertig minuten zat het er weer op en waren we terug aan de oppervlakte.
Ik besefte het nog niet, nog vol van alle ervaringen onder water, maar ik had mijn PADI Open Water Diver-cursus afgerond.
Liefs, Nienke
- comments