De eerste paar dagen op Bali zitten erop. Wat een waanzinnig land!
De vliegreis is prima verlopen. Het was natuurlijk wel een erg lange zit, maar daar staat ook zoveel moois tegenover dat je dat voor lief neemt.

In de auto onderweg naar het hotel keek ik al mijn ogen uit. Het verkeer in Bali is een chaos. Omdat er nauwelijks openbaar vervoer is verplaatsen de meeste Balinezen zich per scooter van A naar B. Hierbij zijn de verkeersregels zoals wij die in Nederland kennen ver te zoeken. Sanneke stond ons op te wachten op het vliegveld en reed ook per scooter achter onze taxi aan, met eenzelfde attitude als de plaatselijke bevolking. Stoer hoor!

De dingen die je hier zoal ziet zijn soms echt bizar. Zo reden we onderweg toevallig langs een crematie, gewoon openbaar aan de kant van de weg. De dode man kon ik zien liggen branden. Afschuwelijk, maar voor de Balinezen heel normaal. De doden worden pas na maanden gecremeerd, zodat de rouwtijd al voorbij is. Een crematie is eigenlijk een soort feest. In Bali geloven ze in reïncarnatie. Als je overlijdt betekent dat dat je leven hier klaar is, je taken volbracht zijn en dat je verder mag naar het volgende leven. Dat vind ik een heel mooie gedachte.

Het hotel was nog mooier dan wat ik me erbij voorgesteld had. Een gezellig voetpaadje langs allerlei tropische planten leidt ons naar onze slaapkamers, die op hun beurt ook een luxe-uitstraling hebben, met hemelbed en bad. Je waant je gewoon als prinsesje in een klein paleisje.
We zijn meteen even de winkelstraat ingelopen, waarbij de kleurrijke winkeltjes je vrolijk tegemoet lachen. Hier en daar de stank van riool, afgewisseld met de heerlijke wierookgeur.
De Balinezen zijn erg vriendelijk, maar voor Nederlandse begrippen ook erg opdringerig. Je kunt geen winkel voorbij lopen of ze staan al klaar met de vraag of je binnen wilt kijken of wat wilt kopen en met 'nee' nemen ze niet snel genoegen. Daarnaast heeft zowat iedere Balinese man zichzelf uitgeroepen tot taxichauffeur. Omdat wij veel te voet afleggen hoor je om de twee meter: "Taxi, yes?", waar ik nog steeds wel een beetje om blijf gniffelen.

Ik vind de Balinese geloofscultuur erg mooi, vooral de vele offertjes die de hele dag door gebracht worden. Overal waar je kijkt staan kleine offermandjes. Deze mandjes worden gevouwen van bladeren en gevuld met bloemen, voedsel, sigaretten en etc. Daar bovenop worden wierookstokjes gelegd. Deze offertjes dienen om de Goden te eren en om kwade geesten te verdrijven. Ze worden bij speciaal daarvoor bedoelde offerplaatsen gelegd, in tempeltjes, bij offerbeelden, maar ook voor de ingangen van winkels. Soms ga je er per ongeluk op staan, maar dat schijnt niets uit te maken. Zodra het geofferd is, maakt het niet uit wat ermee gebeurd en daar maken de plaatselijke zwerfhonden dan ook dankbaar gebruik van. De offerbeelden worden elke dag versierd met rode bloemen die daar speciaal voor gekweekt worden.

Ja, de zwerfdieren, dat is even wennen voor een dierenvriend als ik. De meeste honden zien er trouwens nog wel goed doorvoed uit, maar vaak wel wat schurftig/vlooïg. Ik wil ze vaak aanhalen en aaien, maar gelukkig heb ik familie die dat tegenhoudt. Het is i.v.m. rabius (hondsdolheid) gewoon niet verstandig. Van de week zat er ergens in de berm een kleine kitten onverdraaglijk te miauwen, helemaal alleen. Echt een noodkreet. Mijn ouders hebben me meegetrokken en ik liet even een traantje los. Zo'n klein hulpeloos diertje die om hulp roept gaat echt door merg en been en het is vreselijk om zo'n kleintje aan zijn afschuwelijke lot over te laten. Maar dat is ook het leven op Bali, je kunt er gewoon niets aan doen.

Verder is het gewoon één en al genieten. Altijd mooi warm weer, de altijd vriendelijke en behulpzame Balinezen, het lekkere eten, de rust en vooral geen stress. Nergens. Alles gaat op z'n dooie gemakje. Daar kunnen wij Nederlanders nog een voorbeeld aan nemen!

Dit was het even voor nu. Vanmiddag gaan we naar een tempel op een berghelling waar ons een prachtige zonsondergang wacht (als de wolken tenminste meewerken en straks verdwijnen).

Veel lieve groetjes uit het verre Bali!!

Wieteke