Profile
Blog
Photos
Videos
Scooter rijden
Voor mijn duikcursus volgende week, had ik afgesproken om deze week mijn boek op te halen. De eerste dag van de PADI-cursus bestaat uit theorieles en tijdens de cursus moet ik een examen doen. Ik had bedacht dat Sanneke het boek wel een keer op weg hierheen had kunnen meenemen, maar in verband met haar laatste week school kwam dat niet goed uit. Dus leek het ons (mijn vader en mij) een goed idee om twee scooters te huren en zelf het boek op te halen. Zo gezegd zo gedaan.
's Morgens zijn we na het ontbijt richting Ubud gegaan en daar in een winkeltje over de prijs van twee scooters onderhandeld. Dat was vrij snel geregeld dus zijn wij op de scooter gestapt en weg gereden. Al snel hadden we door dat we ons niet erg goed hadden voorbereid, we hadden ons niet ingesmeerd met zonnebrand en we waren de kaart vergeten mee te nemen. Gelukkig hadden we wel gps bij ons. Wat overigens niet betekende dat we niet zijn verdwaald. Een paar keer moesten we rechtsomkeerd maken. Twee keer ben ik gevallen met de scooter, wat zijn die dingen zwaar! Een flinke blauwe bult op mijn scheenbeen en een schaafwond op mijn andere been, herinneren mij hier nog iedere keer aan. En ook de scooter had behoorlijke lakschade.
Toen we de duikschool bijna bereikt hadden, stonden we voor een kruising te wachten op het verkeerslicht. Het verkeer rijdt links hier en dat is voor ons best wennen. Voor de bochten naar rechts kozen we ervoor om linksaf te slaan en verderop in de straat te keren, zodat we terug bij de kruising rechtdoor konden gaan. Verder gelden er weinig verkeersregels. Je mag zo hard rijden als je kunt of wilt (scooters kunnen hier tot 100 km/u rijden) en auto's worden links en rechts ingehaald door de scooters. Dat maakt het verkeer behoorlijk chaotisch.
Bij deze laatste kruising stonden we voorgesorteerd voor linksaf, maar we bedachten dat we toch rechtdoor wilden (dat gaf de gps aan). Dus we zetten onze richtingaanwijzers aan om, zodra het licht op groen zou gaan, ons bij de juiste rijstrook te voegen. Helaas was dit een politieagent aan de kant van de weg opgevallen, die ons vervolgens van de weg af dirigeerde. We moesten meteen onze papieren afgeven en we werden meegenomen naar een geïmproviseerd kantoortje. Daar werd ons even haarfijn uitgelegd wat we verkeerd hadden gedaan. Kosten 500.000 Roepiah per persoon. Maar hij was ons goed gezind en zou ons voor 100.000 Roepiah per persoon laten gaan. We probeerden nog te onderhandelen over de prijs, Sanneke had ons namelijk al uitgelegd dat ze de boetes helemaal niet echt uitschrijven, maar het geld gewoon in hun zak steken en dat er dus te onderhandelen is over de prijs. Maar gehaaid als ze zijn zagen ze natuurlijk dat wij maar naïeve, brave toeristen zijn, dus de agent was niet te vermurwen om de boete te verlagen. Het geld kon ik wel pinnen in de ATM naast het kantoortje.
Nadat de boete eenmaal betaald was, kregen we onze papieren terug en mochten we verder rijden. Ze werden opeens heel vriendelijk en behulpzaam. Ze hielpen ons met de weg (rechtdoor de kruising over en dan na 100m). De kruising konden we oversteken, door vanaf de rijstrook voor linksaf de kruising recht over te steken. Kennelijk mag het wel als je er voor betaald hebt. Voor het laatste stukje kregen we zelfs politie escorte, die ons tot aan onze bestemming bracht.
Eenmaal aangekomen bij de duikschool (Joe's gone diving), werden we hartelijk ontvangen door de eigenaar. Er werd gefrustreerd gereageerd op de actie van de politieagenten. Jan, die sinds een jaar met zijn vrouw op Bali woont, vertelde dat je ze gewoon meteen moet uitschelden, hun papieren vragen en voorstellen om mee te rijden naar het politiekantoor in Denpassar. Door dezelfde overompelingstechniek toe te passen, kun je kennelijk makkelijk een hoge boete voorkomen. Na een korte kennismaking en uitleg over de duikcursus, zijn we met het boek weer teruggereden. De terugweg ging een stuk beter dan de heenweg. Rond een uur of vier waren we eindelijk weer terug in Ubud. Roodverbrand en gehavend, maar wel weer een hele ervaring rijker.
Liefs, Nienke
PS: we zijn vergeten foto's te maken van onze scootertocht Daarom een foto van Sanneke op de scooter ;-)
- comments
Monique Heerlijk om over jullie avontueren te lezen; jullie maken genoeg mee. Hadden Ria en Wieteke geen zin in een scooterdagje? Ik ga oma voorstellen dat ik maandag bij haar kom eten en dat we dan proberen verbinding via skype te maken. Jullie horen nog van me. Veel plezier!