Profile
Blog
Photos
Videos
Zo, ik zal nu mijn steentje bijdragen over ons avontuur op Bali.
Want zo voelt het wel. Alles is anders, de mensen, het verkeer, het eten en zelfs de loop van de zon!
Maar goed, jullie hebben van de anderen al wat kunnen lezen over hun ervaringen.
Ik werd overweldigd door het chaotische verkeer, auto's en scooters rijden even hard door elkaar, de scooters schieten de auto's zelfs aan beide kanten voorbij en het verkeer rijdt dus links. De trottoirs zijn heel ongelijk, dus een aanslag op je kuitspieren. We lopen hier heel wat af, al wordt er om de 5 mtr gevraagd of je een taxi wilt. Niet dus.
Van de warmte heb ik nog niet veel last gehad, ben ook nog niet verbrand, wrs door het steeds insmeren, insmeren, insmeren. Wel drinken we liters water.
Nu wil ik jullie iets vertellen over onze 1e excursie, ik zal proberen er niet een hel lang verhaal van te maken.
Deze excursie voert ons naar Uluwatu. Een van de belangrijke tempels op Bali en gelegen op een rots in het zuiden van Bali. We worden opgehaald door een busje met chauffeur en Nederlands talige gids. Onderweg zullen we Sanneke oppikken in Denpasar bij een groot winkelcentrum. Als we daar aankomen zien we Sanneke nergens en dus bellen we haar op. Nadat de gids heeft uitgelegd waar ze verwacht wordt komt ze na enkele minuten op haar dooie akkertje aanlopen. We hebben elkaar dus toch gevonden. Dan weer verder om onderweg nog 2 Nederlanders op te pikken. En verder gaat de reis weer. Onderweg vertelt onze gids nog enige wetenswaardigheden over Bali en het geloof op Bali, wat een mix is van het oude natuur geloof en het Hindoeïsme.
Rond half zes komen we aan in Uluwatu en hebben we nog net een half uurtje om de tempel te bekijken en van de zonsondergang te genieten. Bij de tempel zijn trouwens heel brutale apen en we worden door de gids gewaarschuwd dat we onze bril af moeten doen anders zijn we hem kwijt. Zelfs onze gewone bril moet af. De apen willen de spullen trouwens best weer afgeven aan de bewakers van de tempel in ruil voor voedsel of snoep. En die willen de spullen best wel weer ruilen voor geld.
Maar goed, om zes uur moeten we op onze plaatsen zitten voor de Ketcakdans of de Apendans. Dit is een dans zonder muziek, alleen de stemmen van een mannenkoor die steeds het geluid cak-cak (hetgeluid van de apen) maken. Gelukkig hebben we uitleg gekregen over de dans. In het kort komt het erop neer dat prins Rama met zijn vrouw Sita en zijn broer Laksamana naar het bos gaan, waar ze menen een gouden hert te zien. Prins Rama is een jager en schiet een pijl af op het hert maar deze vlucht weg en prins Rama gaat er achteraan, zijn vrouw en zijn broer achterlatend.
Even later horen die een harde schreeuw en Sita is er van overtuigd dat het prins Rama is en vraagt Laksamana te gaan kijken. Die weigert in 1e instantie, maar gaat na aandringen toch kijken en laat Sita alleen. Deze wordt dan ontvoert door de reuzenkoning die het allemaal zo gepland heeft.
Uiteindelijk komt alles toch weer goed door tussenkomst van Hannoman de witte apenkoning, die een gevecht aangaat met de reuzenkoning. Nienke heeft een stukje gefilmd en zal dit erbij doen.
De danseressen maken hele sierlijke bewegingen en ook de hele entourage is geweldig. We hebben er allemaal van genoten.
Na de voorstelling gaan we naar het Garuda Wisnupark, wat aangelegdis/wordt door de zoon van oud-president Soeharto, die als een heel rijk man wordt beschouwd.
In het park zullen we een diner krijgen maar eerst gaan we nog naar het beeld van de god Wisnu. Er staat nu nog alleen een hoofd, maar het is de bedoeling dat hij op Ganuda, een adelaar, komt te zitten. Het beeld zal dan groter zijn dan het vrijheidsbeeld in New York. Maar zover is het nog niet, want het geld is op. Het beeld wordt nl helemaal uit brons gemaakt op Java en dat is dus zeer kostbaar. Ook hier worden natuurlijk de nodige foto's gemaakt en dan gaan we het restauranr binnen voor een echt Indonesisch diner. Ook hier wordt gedanst door een enkele danser onder begeleiding van een gamelan orkest. Deze dans is ons niet duidelijk, maar we genieten er toch wel van. De danser komt op een gegeven moment ook de tafel langs om met ons op de foto te gaan.
Na het diner zit het er weer op en gaan we terug naar de hotels. Iedereen wordt afgezet bij de opstapplaats en om ongeveer 11 uur zijn we weer terug. We hebben allemaal erg genoten van deze avond en we genieten nog een na met een drankje.
Het is toch nog een heel verhaal geworden, maar zo kunnen jullie wel een beetje mee genieten.
Ria
- comments