Profile
Blog
Photos
Videos
Kon'nichiwa people, bedankt voor alle reacties!
Sinds het vorige is er inmiddels alweer veelsteveel gebeurd. Gisteren besloot ik maar even de stad in de duiken in plaats van te gaan slapen, dus ik ging weer proberen naar Ueno te komen met een übergoed te begrijpen metrosysteem. Ik imiteerde even wat die vrouw die me geholpen heeft deed en ben zo vlekkeloos op station Ueno beland. Op die reis viel het me op dat de Japanners je nooit aankijken en nooit hallo zeggen. Je ziet wel dat ze je stiekem checken uit hun ooghoeken, maar als je kijkt kijken ze snel weg. Dit is een belangrijk punt van de cultuur en tegelijk een belangrijke hindernis voor mij. Het is in Japan niet gebruikelijk (en beleefd) om elkaar lang in de ogen te kijken, ook niet tijdens een gesprek. Oftewel, ik ben hier één onbeleefde klootzak. Dit stelde me een beetje teleur, aangezien ik te blij ben met kon'nichiwa roepen, maarja i'm starting to get the hang of it en ik begrijp iets beter hoe de sociale verhoudingen liggen tegenover zowel andere Japanners en gai-jins (buitenlanders).
Toen ik gisteren door Ueno zwierf, viel me op dat Japanners de meesters zijn van levenloosheid. Omdat er zo veel inwoners zijn hier, zijn er super veel no-life baantjes, zoals de straat aanvegen zomaar en meerdere mensen die de hele dag de muren van de metro aan het schoonmaken zijn. Op zich werpt dit wel zijn vruchten af, want het is één super schoon land. Nergens ligt één peuk op straat (najah, k heb er een paar gezien in de afgelegen straatjes) en al helemaal geen andere rotzooi. Waar bij ons allemaal kauwgom ligt, ligt hier echt niks op straat. Ook is het één ziek discpline systeem, want zelfs al staan er vijftig mensen op het stoplicht te wachten en er komt geen auto aan... Niemand steekt over! Pas als het groen is! Dit ben ik niet echt gewend, maar ik probeer zo min mogelijk van de norm af te wijken, dus ik heb besloten ook maar braaf mee te doen. Nergens staan ook prullenbakken ofzo, dus als ik rotzooi maak, neem ik het mee in mijn tas.
Eigenlijk voelde ik me gisteren wel vrij lost in translation. Ik besloot twee meisjes aan te spreken, omdat ik geen idee had wat ik moest kiezen in een drinkautomaat, aangezien alles in het japans was (en ook omdat ze lekker waren en ik had een smoes nodig kind of), maar dat was een communicatiestoornis waar je U tegen zegt. Ik begon met mijn eerste woorden Japans en daarna over op Engels wat zij totaal niet spraken (of wilde spreken aangezien iedereen in dit land super verlegen is en zich schaamt voor zijn/haar slechte Engels) en dat werkte voor geen meter. Ik besloot mijn 'communicationbook' te pakken en zo maakte ik duidelijk wat ik wilde in het Japans, maar ze tripten 'm en wisten niet wat ze moesten, dus ik dacht ik vraag 't wel ff aan een dude die ook drinken aan het halen was. Hij raadde me koude thee aan die vloeibare volkoren boterhammen smaakte (echt waar).
Daarna sprak twee andere toeristen en zij raadden me aan om om de hoek te gaan verderop en daar bleek een huge park te zijn genaamd Ueno-koen. Dit was bizar mooi, want het was één sakura (kersenbloesem) festijn te zijn. Er zaten super veel Japanners te picknicken onder de bomen wat een big event is hier genaamd hanami. Hier heb ik rondgelopen en foto's gemaakt die jullie waarschijnlijk wel hebben gevonden, want had ze gisteren al geupload. 's Avonds besloot ik even een ramen (Japanse noodles) restaurantje op te zoeken waar ik een heerlijke kom op heb (foto ook al geupload). Wist niet direct wat ik moest doen, maar de baas wist me prima te helpen met gebarentaal en half Engels, half Japans.
's Avonds was ik vrij moe en ik dacht ik ga nog ff wat te drinken halen uit een automaat (waar er minstens tien van in elke straat staan), om vervolgens te gaan slapen. Maar voor ik daar was liep ik drie Amerikanen, twee fransen, een Zweed en iemand uit Sri Lanka (of hoe je ook schrijft) tegen het lijf. Heb een paar uurtjes met hun gepraat over elkaar bevindingen in Japan en wat random onderwerpen, wat super chill was, aangezien ik me wel enigszins verloren voelde in die Japanse krankzinnigheid die totaal anders is dan Europa. Het lijkt nu net of die Westerse mensen dezelfde cultuur hebben als Nederland, maar is natuurlijk ook niet zo.
Vanochtend werd ik wakker en besloot ik even naar de Seven Eleven (supermarkt) te lopen voor wat ontbijt. Weer één s***load aan Japanse crap waar ik geen raad mee wist, maar opeens zag ik warme bapao's en die had ik ooit weleens op. Dus de keuze was snel gemaakt en rekende af met mijn communicationbook en ik at 't op in hotel. Onder het eten raakte ik in gesprek met een Zweeds meisje en een Australische dude en Zweed van gisteren kwam ook aangelopen. We besloten met z'n vieren (niet de Australier, maar een vriend van het Zweedse meisje) de stad te gaan verkennen en we gingen een poging doen om in Harajuku te komen (een mode wijk waar ook gek verkleedde mensen lopen en met een enorm park ernaast). Blijkbaar bestaan er een metropas die me werd aangeraden en ik had er gelijk één gekocht. Nu own ik dat metrosysteem! Ik heb het nu helemaal door! Ik kan nu overal komen waar ik wil! Te mooi! Nu voel ik me niet meer zo radeloos. Je hebt gewoon een pas waar je geld op kan zetten als een chipknip zeg maar (Pasmo genaamd) en dan wordt er steeds geldafgeschreven als je met de metro gaat! Ideaal gewoon en zo kun je de kosten ook in de gaten houden.
Toen we op de metro richting Harajuku zaten, discussieerden die Zweedse dude (genaamd Eric) over allerlei dingen, zoals de gekke sociale omgang van de Japanners en ultiem veel beter alles hier geregeld is dan in Europa, gewoon niet normaal. Japan is in alle opzichten beter dan Europa, behalve in warmheid (qua bevolking). Dit meen ik echt (tot nu toe), niet alleen omdat ik Japanlover ben. Dit is niet normaal wat ik vandaag allemaal gezien heb.
Eenmaal aangekomen in Harajuku besloten we Harajuku street in te lopen en echt, wat ontiegelijk chill! Alle mensen, voornamelijk jongeren, liepen in de meest creatieve en stijlvolle kleding die je maar kan bedenken. De winkels hebben de ziekste kleding ooit en we zijn van plan om even te gaan kijken of we er zondag misschien kunnen shoppen (dus even al het geld uitrekenen). Overal waren jongeren met geblondeerd haar en echt meesterlijke kleding, ben niet echt een fashionboy, maar ik liep met m'n bek open. Nog nooit heb ik zoiets gezien. En er liepen zoveel chicks, je wil het niet weten! Echt niet normaal, dit land is gewoon de hemel qua chicks. Especially for me of course :P
In Harajuku stonden enorme rijen meisjes. Met enorme bedoel ik dus honderen meisjes. Dat was bizar en ik ging ze fotograferen, maarja ze durfden toch niet tegen me te praten, dus kon 't lekker ongestoord doen. De nieuwe plaatjes van een bepaalde boyband ofzo kwamen uit en daarvoor gingen ze met z'n allen uren in de rij staan, bizar! Echt wtf, maar wel chill dat alle chicks zich bij mekaar verzamelden.
Na dat te hebben bekeken besloten we richting het park in de buurt te gaan genaamd Yoyogi-koen (koen betekent park) en dat was echt niet normaal mooi. We stonden echt versteld. Een enorm park wat groter was dan de meeste bossen in Nederland en echt belachelijk mooi. De foto's spreken denk wel voor zich. Zal ze morgen of misschien later vandaag nog wel even uploaden. In dit park zijn we naar een enorme Shinto shrine gegaan waar we nog getuige waren van een traditionele shinto bruiloft. Het was echt leuk om met die Zweden op te trekken en ze praatten de hele tijd Engels, wat 't ook wel even chill maakt voor mij. Het was zo heerlijk om vandaag even al die what-the-f***-momenten te kunnen bespreken met iemand. Dit land is echt zo anders dan Nederland, het is nog tien keer zo erg als ik had voorgesteld (en ik stelde al veel voor ervan).
Na het park besloten we weer terug te gaan naar Harajuku, maar we stuitten onderweg op een ander park. En dit was anders, maar net zo mooi! Maar daarnaast ook nog tien keer leuker om te zijn! Want het was één groot grasveld vol met sakurabomen en met werkelijk een super sh*tload aan Japanners! Alsof heel Gouda gaat chillen op één grasveld. Dit was een adembenemend gezegd, want die bomen waren super mooi en de Japanners super blij en ja... super dronken! Dit was bizar en deze ervaring liet me gelijk heel anders over Japanners denken. Leken het eerst nog kille ontoegankelijke mensen, nu kwamen ze knetterwasted met rode hoofden op ons af en super veel mensen wilden met ons lullen, steeds meer! We hebben hele gesprekken gehad met een paar dudes die twee woorden Engels spraken, maar het was wel lollig met onze Japanboekjes en hun paar woorden Engels, plus dat ze ook nog echt super blij waren. Zelfs zakenmannen in pakken zaten in het park en sommige gingen staan en grappen maken en schreeuwen, echt een bizar en grappig gezicht. Het was daar super gezellig en we voelden ons niet meer van die outsiders. We hebben besloten morgen zelf ook wasted in dat park te gaan zitten, heb er nu al zin in! Beter is het morgen mooi weer, want vandaag was het beestenwarm en ik zweette me kapot met m'n jas aan en af en toe ook zonder jas.
Na het park gingen we wat eten en we hebben echt heerlijk gegeten. Het is bizar hoe anders mensen daar doen, zo een verademing met de kilheid van Nederland, want ook al lijken de Japanners op straat zo kil (ook al is het blijkbaar meer verlegenheid), als ze hun werk doen zijn ze super gastvrij en beleefd. We liepen een restaurantje binnen en het personeel begon gelijk vrolijk te roepen in het Japans met iets wat wel welkom zou hebben betekend. We kregen een glas water en een kan om het bij te vullen (gratis, schijnt daar standaard te zijn) en als de ober niks te doen had, kwam die zelfs af en toe onze glaasjes bijvullen met die kan! Ze besteden echt aandacht aan je, iets waar Nederland absoluut iets van kan leren.
Na het eten gingen we terug naar het hotel en gingen we weer door Tokio cruisen met de metro. Dit keer zaten we in een überdrukke metro (nog zo'n stampvolle metro met reizende zakenlui, maar wel super druk alsnog) en het schijnt niet gebruikelijk te zijn om in de metro te praten ofzo. Eric en ik gingen echter los om te de lompste dingen, zoals een poster waarop duidelijk werd gemaakt dat je niet mocht bellen in de metro. Maar het was zo afgebeeld dat de beller ezelsoren had en er stond een kapper die kijk van 'wtf houd je bek'. We gingen helemaal stuk om die kapper, dat hij er zomaar random opstond, we snapten niet waarom het per se een kapper was. De mensen in de trein schenen somehwat geirriteerd te zijn door ons, maar dat kunnen we verkeerd opvatten, want kan niet echt peilen wat de Japanners nou echt denken. We gingen in ieder geval wel stuk en het maakte het nog grappiger dat 't zo stil was en wij super hard Engels zaten te lullen en random Japanse s*** erdoorheen.
Toen we aankwamen op Minowa (ons station) liepen we verkeerd en kwamen we een winkel tegen. Dit was een tweedehands shop en Eric en ik waren helemaal gefascineerd door de random spullen die ze daar verkochten. De andere twee wat minder, die gingen buiten staan, maar Eric en ik gingen helemaal los. Er waren PSX's, Nintendo 64's, gameboy's, een sh*tload aan Japanse porno, klokken, kleren, nutteloze s*** en echt nog veel meer te koop. En nu... ja ja... heb ik gewoon een akoestische gitaar op de kop getikt voor minder dan vijf euro! En hij klinkt nog beter dan m'n gitaar thuis! f***ing goed! Heb 'm net gestemd en ga d'r zo eventjes goed op spelen. We hebben besloten zometeen iets van dronken karaoke ofzo te doen, dus ik moet maar eens eventjes gaan. Ik hou jullie op de hoogte!
- comments