Profile
Blog
Photos
Videos
Sjow, dat was me eventjes een beestenreis! Het is zover, ik ben veilig in Tokio aangekomen. Heb inmiddels ook al de hele stad doorkruist enzo, maar ik zal het even chronologisch vertellen, want heb wel een aantal dingetjes meegemaakt in de afgelopen uren (of dagen, weet ik veel, er was geen tijd, want we bleven steeds door nieuwe tijdzones vliegen).
Na dat laatste berichtje van Schiphol liep ik naar mijn gate en daar stond dat ik een half uur vertraging had. Nou leuk, want ik moest al meer dan een uur wachten, maar het werd nog leuker (ja sarcastisch)! Het vliegtuig kwam maar niet en de gate begon vol te stromen, dus ik dacht klote, straks mis ik nog m'n aansluitende vlucht in Zurich. Uiteindelijk was het al 10:40 uur en om 13:00 uur vertrok het vliegtuig naar Tokio Narita. Om 11:00 uur zat iedereen er in enzo en we gingen de baan op, maar daar bleef die tot maar liefst 11:30 stilstaan! Ik werd helemaal gek! Want er gaat één vlucht per dag van Zurich naar Tokio! Dus dat betekende dus dat ik in een hotel in Zwitserland moest gaan zitten eerst nog! Ik heb niks tegen Zwitserland, maar wel als ik op weg ben naar het vetste land op aarde! Uiteindelijk zat ik met zo'n dude te overleggen of ik het nog zou redden enzo en hij schatte de kans klein. Toen ik op Zurich aankwam ging ik rennen voor m'n leven en met die twee beestenrugzakken had ik het idee dat ik een astma aanval kreeg. Gingen ze ook nog bij die douane super sloom doen, ik wou d'r gewoon doorheen bashen. Maar enfin, ik had het vliegtuig op tijd gered.
Het vliegtuig naar Tokio was gelijk vijf keer zo groot, als die van Amsterdam naar Zurich, wat zeer chill was. Het zat helemaal vol met Japanners en er zat schuin tegenover me een opa die zo'n 100 origami figuurtjes had gecreeërd. Naast me zat een Zwitsers meisje Nadia, waar ik de hele reis zo'n beetje mee heb geluld en zij was ook in haar eentje op reis. Die vliegreis duurde zo ontiegelijk lang, maar gelukkig hadden we een tv'tje waar we op konden gamen (Tetris, Space Invaders, etc.) en films en series konden kijken en nog wat dingen. Hier vermaakte we ons wel een beetje mee, maar ik had het ook wel gehad met dat ding na 12 uur. Het eten in het vliegtuig was ik super tevreden over (ook bij die van Amsterdam naar Zurich). We kregen warm avondeten ('vegetarische' lasagna en 'japanse' kip, dusjah dat was voor mij wel een makkelijke keuze, want ik hou van Japanners en niet van vegetariers) en de hele tijd door drinken en snacks. Ook kregen we wel een lekker ontbijtje, met een croissantje, broodje, jam, kaas, yoghurt, sinaasappelsap en koffie of thee (of in mijn geval koffie èn thee).
Uiteindelijk kwamen we om 07:00 uur Japanse tijd (dus 0:00 uur jullie tijd) aan in Tokio en het was echt super kut weer. Dikke stortregen en overal lagen plassen. De weg vinden op Tokio Narita, was eigenlijk vrij makkelijk. Alles was wel in het Engels weergegeven. Alleen tsja, toen gebeurde 't. Wéér de douane. Die dude zag dat ik uit Nederland kwam en hij vroeg of ik wiet bij me had! En ik zo neuj, i'm not stupid. En hij zo "can i check it", dus ik "of course, if you want to repack my backpack". Daar had die wel zin in, dusja, hij ging m'n rugzak nachecken (hij heeft 'm zelf in- en uitgepakt!). Daarna ging ik info inwinnen over de treinen die ik moest pakken om eerst naar Ueno te gaan en daarna naar Minami. Die eerste trein ging vanaf Narita, dus alles was in het Engels en dus makkelijk. Ik stapte in de trein en daar zaten wat Japanners en wat andere toeristen. Ik ging naast zo'n dude zitten en die zat me vet raar aan te kijken. Propt zo'n ouwe vent zich aan de andere kant naast me, dus ik schuif 2 cm naar die dude toe, gaat die gewoon een meter verderop zitten! Ik dacht zo huh wtf! En toen ging zo'n andere dude tegenover hem, hem uitlachen! Ik dacht neej joh, en ik ging bijna kapot om die situatie, maarja ik ging m'n lachen met de grootste moeite inhouden. Vervolgens moest ik nog eens even kijken wanneer station Ueno was en die bleek aan het eind te zijn, dus heb volgens mij iets van 1,5 uur in de trein gezeten dwars door Tokio heen (eerst een beetje dorpsachtige omgeving, super mooi met traditionele gebouwen en de ziekste bomen ooit en daarna woonwijken, woonwijken en nog eens woonwijken). En toen kwam ik op een groot station aan, waar ik weer even een what-the-f*** moment had. Het was daar total chaos en alles was in het Japans, dus ik dacht tsja, ff pauze.
Ik liep het station uit, om ff te chillen en te kijken waar ik was. Het bleek dat ik midden in een centrum-achtig gedeelte van de stad zat, met bizarre flashy gebouwen en zieke traditionele elementen erdoorheen. Ook het weer was super mooi geworden, het tegenovergestelde van eerst, hoe kan dat nou! Ik flipte 'm hard, echt te mooi! Ik liep met een big smile door de straat en opeens pleurde die uitklapzak uit m'n rugzak. Er liep juist een groepje oude omaatjes naast me en die gingen helemaal kapot. Ze begonnen Japans tegen me te lullen en te lachen en ze wilden me helpen met dat ding weer terug doen en ik zo Arigatou arigatou en ze vonden 't prachtig dat ik dat woord wist, yeah Japan skillz. Vervolgens ging ik even ergens zitten en ik zag een politiehokje. Ik besloot erheen te lopen om wat dingen te vragen, maar dat eindigde in een communicatiestoornis van hier tot Tokio, letterlijk en figuurlijk, maar het was wel grappig en dat vonden zij ook wel. Had nog even wat foto's gemaakt en ik besloot het hostel maar eens te gaan zoeken.
Weer station Ueno in en op weg naar de Hibiya Line (Tokio heeft allemaal verschillende geprivatiseerde treinnetwerken, ik zat eerst op de Keisei Line). Dit verliep in een tunnel van circa 150 meter lang en eenmaal daar aangekomen moest ik een kaartje zien te fixen. Ik liep naar zo'n automaat en echt álles in het Japans, ik snapte d'r geen flikker van en ik stond daar een beetje te staren. Er gingen net een opaatje, omaatje en een klein meisje ook kaartjes halen, dus ik besloot het aan hun te vragen. Het kleine meisje was nog het sociaalst en begrijpelijkst, maar de mensen waren wel vriendelijk. Plotsklaps was d'r moeder erook bij en die had me verder geholpen en even dat kaartje voor me gefixt. Dusjah, weer ff arigatou gozaimasu en ik liep de trein binnen (of metro, geen idee wat nou de verschillen zijn). Volgens de routebeschrijving kon ik beste in de eerste wagon zitten, dus ik liep daar heen. Die metrotrein bleek echter honderd meter lang te zijn en ik heb de hele reis gelopen (10 minuten). Kwam nog een groep schoolmeisjes in schooluniforms (yes!) tegen waar ik 'sumimasen' (pardon) zeggende voorbij kwam, die vonden 't ook prachtig ik Japans 'sprak'. Uiteindelijk op het goeie station eruit gegaan en met de routebeschrijving op de juiste plek aangekomen (wat een enorme stad, zeg). Heb nu net m'n kamers betaald, waar ik nu de eerste 11 dagen zit en ik heb even een rondleiding gekregen (door een chick die Engels spreekt!). En nu zit ik hier op m'n kamertje met mijn draadloze internet lekker te typen! Ik barst van de honger, dus het wordt denk eens tijd om wat te eten te fixen. Zag net wel een leuk noodle restaurantje met niet al te duur eten, dus daar ga ik maar eens een kijkje nemen. Het is nu nog maar 12:11 trouwens, heb 't idee dat ik hier al de hele dag ben.
Trouwens, ik voel me helemaal niet alleen ofzo, was net de hele tijd met Nadia en nu kom ik allemaal random Japanners tegen, echt droog :p echt gek om aan de andere kant van de wereld te zitten, het is hier ook een totaal andere wereld. Honderd keer mooier dan Nederland, niet normaal. Ik ga even kijken of ik de foto's erop kan krijgen!
- comments