Profile
Blog
Photos
Videos
We gaan vandaag verder met de trein, maar eerst willen we een tuin bezoeken die in het hartje van de stad ligt. Lopend naar beneden kijken we om ons heen. We zien heel veel winkeltjes die met agrocultuur te maken hebben. Mest, zaden, gereedschap enz. Ze lijken op garageboxen naast elkaar, met reclameborden erboven. Zo in het licht is het wel makkelijker de weg te vinden. Meer naar het centrum toe wordt het drukker en drukker. We komen bij het hek van deze tuin, die aangekondigd staat als één van de mooiste in Sri Lanka. Aan deze kant blijkt geen ingang te zijn, dus lopen we langs het hek tot wij er één tegenkomen. Ook hier is het kaartje tien keer zo duur als voor de Sri Lankanen. De regering geeft het "goede" voorbeeld en iedereen hier volgt en verviervoudigd de prijzen voor de toeristen. Je betaalt altijd meer dan de lokale mensen. Wanneer er een prijsje opstaat komt er toevallig nog iets van het een of ander bovenop. En wanneer je van tevoren vergeet te vragen hoe duur iets is betaal je belachelijke prijzen. De Sri Lankanen hebben geen leuke mentaliteit. Het ergert me steeds meer.
De tuin heeft grote bedden met éénjarigen, grasvelden omringd met schaduwrijke bomen en een rozentuin. Er staan flessen in met paarse inhoud, soms ondersteboven, zodat het goedje er langzaam uit kan zakken. Ik denk dat het mest is, maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Er lopen koereigers insecten te vangen, dat is reuze leuk om naar te kijken. De eenjarige planten en rozen vind ik er niet zo weelderig uitzien als ik had verwacht. Maar het is een mooie kleurige tuin. Het gras wordt gemaaid met de bosmaaier. Op hoeken staan rekken met heerlijk weelderige paarse Lathyrus. Ik stop gelijk mijn neus erin. Via een andere ingang gaan we weer naar buiten.
We kopen nog wat water en eten voor onderweg en nemen een tuk-tuk om onze spullen te halen bij het guesthouse. We worden afgezet bij de bushalte, waar we de bus naar het station nemen. De coupé die we vandaag hebben is groter en nieuwer. We hebben meer medereizigers. We installeren ons en kijken naar wat er allemaal op het perron gebeurd. Er zit een zielig hondje met hangoren ons verlangend aan te kijken. Het is één van de weinige honden met wat langer haar. Hij heeft nodig een scheerbeurt nodig, want zijn haar is vervilt.
Wanneer we vertrekken staan er kinderen te wuiven langs de kant van het spoor. Het is ook grappig hoe telkens als we rijden er mensen achter ons op de spoorrails stappen. Ze komen uit allerlei hoekjes en gaatjes, er lopen heel wat paadjes naar het spoor. Huizen staan vlakbij het spoor, tuintjes grenzen aan het spoor. En dan thee, thee en nog eens thee. Het is zo leuk om naar te kijken. We zien theepluksters met manden op de rug op steile hellingen. Grote rotsen tussen mooi geschoren struiken.
Het spoor is smal, we zouden uitgehouwen rotsen kunnen aanraken. Dan weer een tunnel, gevolgd door een brug. Onder ons rotsen en water. Loofbomen en groene hoge onderbegroeiing. Plekken die afgebrand zijn, niet veel, maar toch. Tunnels, prachtige watervallen en diepe dalen. Station na station. Het gaat weer regenen. Naaldbossen en daarna weer tunnels en bruggen en heel veel groen.
Aan het eind van de middag komen we aan op het station wat dicht bij Kandy ligt. Het is ondertussen zeer hard gaan regenen, we wachten maar even tot het minder wordt. Naar de bushalte is maar een klein stukje. Een tuk-tuk driver probeert ons over te halen om gebruik te maken van zijn diensten. We zijn bijna overstag wanneer de bus komt, dat is heel wat goedkoper. We nemen plaats en voor de eerste keer moeten we ook voor de bagage betalen. Het moet niet gekker worden, iedereen neemt balen vol kokosnoten of ananas mee, en ik denk dat ze daar niet extra voor hoeven te betalen. Hij zal het wel in zijn eigen zak stoppen, want we krijgen alleen voor onszelf kaartjes. Het begint te schemeren en de bus raakt voller en voller. Een moeder geeft haar zoontje van twee de borst, achterin de bus. Het verkeer wordt drukker en drukker tot we stil komen te staan. In de schemerlucht zie ik duizenden en duizenden grote vleermuizen. En dan hebben we onze eindbestemming bereikt. Nu alleen nog een slaapplek te zien vinden.
Hetty
- comments