Het is nog donker en koel terwijl we onze koffie zitten te drinken, net buiten, voor onze kamer. Vijf uur en muggen zijn in de schemering op zoek naar een lekker plekje. Je weet wel, enkels, elleboog en dwars door je broek in knieën en dijen. Gelukkig sliepen we onder een klamboe.
De auto waar we mee op safari gaan is een pick-up truck met achterin zes stoelen in een soort theater opstelling. We zijn met z'n tweeën, dus kunnen we kiezen. De zijkanten zijn open en dat maakt het in het begin een beetje fris. Het is een flink stuk rijden naar het park, over een weg waar ze mee bezig zijn. Om de zoveel meter zijn ze inlaten voor het water aan het maken, gebruik makend van de droge periode. De stoelen veren goed, dat maakt het rijden aangenaam.
We stoppen nog voor de ingang van het park, omdat de chauffeur toegangskaartjes moet kopen voor het park. Dat duurt even en krijgen zo de kans om het museum te bekijken. Het is wat donker, wat de teksten lezen moeilijk maakt. Maar er zijn foto's, skeletten en ander materiaal die laten zien dat er heel wat te beleven valt in het park. De dag breekt aan, langzaam wordt het lichter. Het is nog koel wanneer we door de poort van het Yala park rijden. In het begin is het pad nog redelijk en rijden we langs mooie vergezichten en water wat nog met zee in verbinding staat. Er ligt een krokodil zich op te warmen in de zon. We zien buffels grazen langs het water. Naast de auto zit een klein blauw groen vogeltje op een takje. Een wilde pauw schreeuwt, onder de takken door zie ik hem lopen. Hij staat te pronken met zijn oogveren. Niet veel verschil met de pauwen bij ons vind ik, behalve dan dat deze wild zijn. Waar je ook kijkt zie je wat, het is niet te geloven hoe rijk aan wild het hier is. En het landschap is ongelofelijk mooi. Eerst open met hier en daar wat bomen en struiken. Dan rijden we al bonkend en hobbelend door bosjes heen, af en toe word ik gelanceerd om met een plof weer neer te komen. Het is al hartstikke leuk om in een auto met vier wiel aandrijving te rijden. Paden die er uitzien alsof ze niet begaanbaar zijn. Al was één weg zo slecht dat ik dacht dat we vast zouden komen te zitten. We kijken tussen bosjes door en zien spotted deer, een wat kleinere hertensoort. Er steekt heel vaak wat over, we zien overstekende wilde zwijnen, pauwen die rare hupjes maken wanneer ze worden op gejaagd. Een groene slang die lag te zonnen en een klein gestreept roofdiertje met rode oogjes. Maar net als de slang waren deze mangoesten zo vlug, dat Theo ze niet op de foto heeft kunnen zetten. We hebben er wel tien gezien. Theo vliegt van de ene kant van de auto naar de andere, het is fijn dat we maar met z'n tweeën zijn. Zo heeft hij altijd een goede plek om te fotograferen. We komen bij een prachtig plekje met een meertje. Oogjes van een krokodil steken net boven het water uit. In de bomen zien we grijze apen met een zwart gezicht. Tegen negen uur rijden we naar de kust, waar we aan de rand van het strand bij de restanten van een oud gebouw ontbijten. Het is de enige plek waar ook aardig wat rotzooi ligt. De tsunami heeft hier en bij een ander resort in 2004 negenenveertig mensen meegesleurd, daarom staat er een herdenkingsteken.
Na het eten rijden we naar een ander deel van het park. We zien steeds minder andere wagens. Tussen de bosjes op de rand van een meertje zien we onze eerste olifant. Een mannetje, daar kan geen verschil in mening over bestaan. Met zijn slurf trekt hij grasachtige waterplanten los, slaat ze een paar keer door het water en stopt het in zijn bek. Hij houdt van afwisseling, want hij gaat daarna los op een boompje. Hele takken trekt hij eraf, hij is het boompje flink aan het knotten. We staan een hele tijd te kijken, maar hij gaat gewoon zijn gang. Het wordt warmer, dat vinden de waterbuffels ook. Ze trekken het water in. Bubbeltjes geven aan dat er wat zit, eerst komt de neus omhoog, dan de rest van de kop. Het is een leuk gezicht om te zien. Boven in een boom zit een kolonie zwarte ibissen te broeden. Zo tegen de middag is er minder te zien. Alleen nog in grote getale watervogels, in alle soorten en maten. Grote op ooievaars lijkende vogels staan met hun brede bek in het water te wachten op prooi terwijl ze met hun poten staan te trappelen. In de verte zie ik boven in een dode boom, twee hamerkop vogels zitten.
Op weg naar de rivier om te lunchen, zien we een tweede olifant. Langs de kant van de weg is hij bezig om allerlei planten naar binnen te werken. De planten worden nog even flink tegen de grond gemept, ik denk om grond eraf te slaan. Langzamerhand komt hij steeds dichterbij, totdat hij op een paar meter afstand staat. Hij kijkt naar ons met kleine bruine ogen en lange wimpers, maar lijkt zich aan ons niet te storen. Al etend loopt hij weer terug de bosjes in.
De rivier waar we bij pauzeren meandert langs zandbanken en is omringt door brede grote bomen. De chauffeur en mederijder gaan zwemmen zeggen ze, maar eigenlijk is het in het water liggen, want voor zwemmen is het niet diep genoeg. Onze tassen liggen nu voorin omdat dat afgesloten kan worden. Er zijn roofapen hier, en voor je het weet is je tas weg. Ik loop naar beneden de kleine helling af de zandbank op. In het ondiepe water zie ik vissen tegen de stroom zwemmen. Boven mijn hoofd zit een visarend te loeren, maar hij vindt het toch te eng met ons erbij. Wanneer ik boven op de oever in de schaduw ga zitten komt er een keiler even kijken of er wat te halen valt. Het is hier druk, want ook een varaan komt langs. Aapjes houden ons scherp in de gaten of er niets te halen valt. En ze zijn vlug, dat merkt Theo wanneer hij even zijn bord neerzet. De aap ziet zijn kans, rent naar het bord, grijpt zoveel hij kan pakken en rent weer weg. Daarna gaat er iemand met een tak op wacht staan, dat maakt indruk. Al zitten ze nog steeds in de starthouding. In een paar bomen verderop zitten grijze apen met lange armen en een zwart gezicht helemaal boven in de boom. Ze zijn schuw, zelfs het fototoestel vinden ze eng.
Na een lange pauze gaan we verkwikt verder. Aan het eind van de middag zien we weer grote aantallen pauwen, herten, zwijnen en buffels. Onder struiken zien we een wilde haan lopen. Het is een endemische soort met een gele vlek midden op de rode kam. IJsvogeltjes zijn aan het vissen. Het kleine groene vogeltje blijkt heel goed te zijn in het vangen van insecten zien we, wanneer we even stilstaan.
Aan het eind van de dag zien we weer vaker andere auto's. Er worden ook dingen aan elkaar door gegeven, dan racen we naar een bepaalde plek. Waar we dan een tijd staan omdat er bijvoorbeeld een luipaard gezien is. De tweede keer is dat ook zo, tenminste, we zien een bruin vlekje in de boom, die af en toe beweegt. Maar als je met het fototoestel inzoomt zie je er inderdaad één liggen. We zien er later nog één in de boom liggen. Maar pas de derde zie ik echt goed, hij loopt door het gras en verdwijnt. Maar het leukst zien we aan het eind, wanneer we een kudde vrouwtjes olifanten zien met kleintjes in alle maten. Ze lopen langs de auto's, het is ondertussen file rijden, en trekken zich helemaal niets van ons aan. We zien de kleintjes drinken bij hun moeder. Pubertjes elkaar plagen terwijl de moeders gras aan het lostrappen zijn. Ze vegen het bij elkaar, schudden een beetje en weg is het.
Als toetje zien we nog een heel groot mannetjeshert gaan liggen op een veldje als we wegrijden naar de uitgang. Het was een wauw dag!
Hetty