Profile
Blog
Photos
Videos
Vlakbij onze villa is een halte waar we de bus naar de binnenstad van Colombo kunnen nemen. Als we aankomen rijdt lijn 138 net weg. Ik zeg grappend tegen Hetty dat we nu een uur moeten wachten. Vijf seconden later komt er weer een nieuwe bus van deze lijn aan, die ik aanhoud. Ik wil vooraan instappen om bij de chauffeur een kaartje te kopen, maar voordat we deze acht meters hebben afgelegd is de bus alweer vertrokken. Ze hebben geen geduld die Sri Lankanen, maar dat blijkt ook niet nodig, want vijf seconden later komt er alweer een bus aan. We kunnen nu wel vooraan instappen, waar ik bij de bijrijder twee kaartjes koop. We hadden ook achteraan kunnen instappen, want hij komt vanzelf bij iedereen langs. Een buskaartje blijkt erg goedkoop, ongeveer 17 eurocent.
Vanaf het punt waar we uitstappen is het nog maar een paar honderd meter lopen naar het gebied met de naam 'Fort'. Midden op een kruising, tussen hoge gebouwen in, staat een voormalige vuurtoren, die nu dienst doet als klokkentoren. Twee van de vier wegen die op de kruising uitkomen zijn afgesloten met hekken en bewakers. Ik had al gelezen dat er in het gebied ministeries zijn, een presidentieel paleis en een marinebasis. Via een omweg proberen we bij de zee te komen. Halverwege worden we aangesproken door een jongen met een tuk-tuk, die ons een citytour van een uur aanbiedt voor vijf dollar. Hij laat een kaart zien waar we dan allemaal langsgaan.
Eenmaal aan boord blijken we weinig invloed meer te hebben op het programma. Als ik vraag om even te stoppen, zodat ik foto's kan maken van pelikanen die ik naast een meertje zie staan, doet hij dat niet. Bij een viertal bezienswaardigheden waar hij even stopt krijg ik de tijd om één foto te maken. Uiteindelijk belanden we bij een edelstenen winkel. We hebben geen zin om daar naar binnen te gaan, maar de driver vraagt of we dat voor hem toch willen doen, omdat hij dan van het bedrijf twee liter brandstof krijgt. Als we eenmaal binnen zijn moeten we gaan zitten voor een paar vitrines met steentjes, waarvan ik achteraf denk dat het gewoon gekleurd glas is. Als we even het geklets van de verkoper hebben aangehoord, zeg ik tegen Hetty: "wegwezen". De driver lijkt verbaasd dat we al zo snel terug zijn. "Ik had je toch gezegd dat we niets zouden kopen", zeg ik hem. Of hij zijn twee liter brandstof al had gehad weet ik niet, maar onze actie zal hem in ieder geval geen extra commissie hebben opgeleverd.
Even later stopt hij bij een parkje naast de kust. We gaan hier een wandelingetje maken, begrijp ik van hem, maar als we eenmaal zijn uitgestapt hoor ik dat dit het einde van de citytour is, en hij zijn geld wil. Hij zegt dat het uur erop zit, maar volgens mijn horloge zijn het maar 37 minuten, waarvan we ook nog een tijdje in de winkel hebben gezeten. De afspraak was ook dat hij ons weer zou afzetten op de plaats waar hij ons had opgepikt, terwijl we daar nu anderhalve kilometer vandaan zitten. We geven hem drie dollar, in plaats van vijf, waar hij uiteraard zeer ontevreden over is.
Langs de kust lopen we weer naar het centrum. Door Chinezen wordt hier een grote landuitbreiding gerealiseerd. Op de plaats waar een beekje in zee uitkomt zitten ook hier pelikanen, die zich uitgebreid laten fotograferen. Ook staan er twee vogels continue met hun lange snavels in het water blijkbaar te wachten totdat er visjes naar binnen zwemmen. Pas als ze hun snavels optillen zie ik dat het om een soort ooievaars gaat. Thuis maar eens uitzoeken welke soort het is.
Even verderop worden we aangesproken door een oudere man die vertelt dat hij werkt aan het Chinese project, dat deels gericht is op bescherming tegen tsunami's.
Verbaasd vraagt hij ons waarom we niet bij de olifantenparade staan te kijken, iets verderop.
Hij wil ons wel even laten zien waar het is, maar hij heeft weinig tijd, want het is zijn lunchtijd. We moeten opschieten zegt hij, want de parade is al begonnen. Omdat het blijkbaar niet snel genoeg gaat, houdt hij onderweg een tuk-tuk aan. Ik vraag hem wat dat kost, maar hij stelt me gerust dat deze een taximeter heeft. Ik zie echter geen meter zitten. Onze 'gids' praat aan één stuk door. Als het een seconde stil is, vraag ik aan Hetty of zij een meter ziet. Dat blijkt niet het geval. Onze 'gids' overlegt wel druk met de driver, waardoor ik steeds meer de indruk krijg dat ze beiden onder één hoedje spelen, waarvan wij de dupe moeten worden. Als ik voor de zoveelste keer vraag waar de parade nu is, krijg ik te horen dat het bij een tempel is. Als we bij een tempel stoppen, zie ik geen parade, maar dat had ik eigenlijk ook niet meer verwacht. We hoeven niets te betalen voor de rit als hij ons morgen naar Galle mag brengen, een tocht van ruim 100 km. We voelen er uiteraard niets voor om met deze oplichters op pad te gaan. Als ik de driver vraag wat we moeten betalen zegt hij 1800 rupee, een exorbitant bedrag. Ik geef hem er honderd, waarmee ik voor de tweede keer in een uur tijd een tuk-tuk driver zeer ontevreden zie kijken. Later blijkt dat dit precies het juiste bedrag is voor de afstand die we hebben afgelegd.
We maken van de nood een deugd door de Gangaramaya tempel waar we vóór staan te bezoeken. Hoewel er absoluut geen sprake is van een parade, zien we later op een binnenplaats van de tempel wel een zielige geketende olifant staan.
Na afloop van ons bezoek gaan we in de brandende zon op zoek naar een restaurant om wat te eten en te drinken. Het kost best nog wel wat tijd voordat we er een gevonden hebben.
Met een tuk-tuk laten we ons weer naar het centrum brengen. Het 'Old Dutch Hospital' blijkt een recent gerestaureerd complex van 400 jaar oud te zijn, waarin nu trendy winkeltjes en bars zijn gevestigd. We lopen nog een uurtje door de wijk om te proberen bij de nieuwe vuurtoren aan zee te komen. Alle wegen die we proberen lopen echter dood op hekken en politieposten. Het fort blijkt alleen nog maar te bestaan uit de naam van het gebied, waardoor we steeds minder enthousiast worden over Colombo. Uiteindelijk strijken we maar neer bij het 'Old Dutch Hospital' voor een paar koele drankjes. Later lukt het ons om via een omweg toch nog bij de vuurtoren te komen, en bij een vreemde stupa, die op poten over een weg is heen gebouwd.
In de drukke avondspits nemen we de bus terug naar onze villa.
Theo
- comments
Annemie Keigaaf Theo, zoals jij je niet i.d. luren laat leggen door de bedriegtruucjes om jullie geld af te troggelen. Heerlijk om te lezen, hoe jij steeds zo scherp i.d. gaten hebt wat ze lopen te bekonkelen, en jammer om mee te maken. Voor zulke dingen moet je in deze landen i.d.d. steeds op je qui vive zijn, helaas. Iemand vertrouwen op zijn "blauwe" bruine ogen is er hier niet bij. Ik wilde in New Delhi (in mijn eentje) met een Tuc Tuc naar de Tibetaanse markt, maar de 2 mannen brachten me steeds overal heen, naar winkeltjes e.d. (waar ze dan zoals ik uit jouw verhaal nu begrijp commissie krijgen, als ze toeristen brengen). Ik ben daar ook niet ingetrapt en heb ze steeds aangegeven dat ik naar de Tib.Markt wilde. (het verhaal is uitgebreider) maar uiteindelijk brachten ze me daar en voor het afgesproken geld (doorlopend dat onderhandelen gaat ook wel de keel uithangen, maar blijft ook wel een uitdaging/spel, ik draaide ook vaak de dingen om, ging niet onderhandelen, maar zei: "Ik kies degene die mij een goed bod doet." (als ik de keus uit meerdere aanbieders had, ook bij dingen kopen.) Daar keken ze ook heel raar van op, maar werkte goed omdat ik vantevoren ook de prijzen wist, die redelijk waren, die ervaring/kennis krijg je uiteindelijk wel na enkele weken......oef, puf, jaja. Jij bent gewoon te slim, te doorstastend en rotsvast duidelijk voor ze. Yes!! Nou zullen er best veel arme mensen zijn, maar ze moeten het niet te bont maken. Dat geeft zo'n vervelend gevoel, vooral ook de corruptie, die je geregeld i.d. gaten moet hebben, en what to do if it happens. Dank voor je mooie reisverhaal van deze dag, weer genoten, heerlijk. Heerlijke schrijfstijl. Groetje, Annemie.