Profile
Blog
Photos
Videos
Vandaag vliegen we van Myanmar, via Singapore naar Sri Lanka. Het lijkt een flinke omweg als je op de kaart kijkt, maar voor ons bleek het de meest aantrekkelijke route. Singapore slaagt er blijkbaar in om veel vliegverkeer via haar vliegveld te leiden en blijft daardoor één van de grootste vliegvelden van Azië en is ook herhaaldelijk verkozen tot beste en mooiste luchthaven van de wereld. Voor ons is het dus zeker geen straf om daar tijdens onze reis nu al voor de derde maal enkele uren te moeten verblijven.
Iets vóór het afgesproken tijdstip staat er bij ons hotel in Yangon alweer een chauffeur op ons te wachten. De reis die Outsight Travel uit Amsterdam in samenwerking met het lokale bedrijf GMT voor ons heeft georganiseerd zit goed in elkaar. Alle hotels bleken ons te verwachten en waren betaald, vervoer was netjes geregeld, en gidsen voor dagtochten stonden op het afgesproken tijdstip voor de deur.
Er wordt wel een héél grote marge ingebouwd voor reizen per trein, boot of vliegtuig, waardoor we geregeld ruim een uur te vroeg helemaal vooraan in de rij zitten te wachten totdat het loket open gaat.
Vandaag kunnen we ons echter meteen melden bij het loket van Jetstar Asia. Hier blijkt dat het bedrijf waar we de twee aansluitende vluchten hebben geboekt, heeft verzuimd om aan Jetstar door te geven dat Singapore niet onze eindbestemming is. Dat betekent voor ons dat we in Singapore zelf onze zware rugzakken van de band moeten halen, en opnieuw moeten inchecken voor het tweede deel van onze reis naar Colombo.
Als we na een vlucht van een paar uur landen in Singapore, vragen we voor de zekerheid nog even wat we moeten doen. Pas nadat we een half uur in de rij gestaan hebben en bij de douane aankomen, blijkt dat we een immigratieformuliertje hadden moeten invullen. Jammer dat de dame aan de informatiebalie ons dat niet heeft verteld!
Als we het formuliertje hebben ingevuld is de rij inmiddels verdwenen, en staan we al snel in Singapore. Gelukkig hebben we ruim drie uur de tijd tussen onze twee vluchten, want er moet nog meer gebeuren, en de afstanden tussen de verschillende terminals en gates zijn groot.
Eerst een eind verderop onze rugzakken van de band pakken, dan met bagagekar en al de Skytrain in naar Terminal 3, vervolgens bij het juiste loket onze bagage weer afgeven en instapkaarten ophalen. Nadat we in november de zonnebloemtuin hadden bezocht, wilden we nu even een kijkje nemen in de vlindertuin. Als we eenmaal buiten staan komen we tot de ontdekking dat het al schemert, en ook nog eens regent. Er is dus geen vlinder te zien, en we gaan snel weer naar binnen. Bij een restaurant halen we ieder een broodje en een flesje drinken, en moeten daar 22 dollar voor neertellen. Voor een luchthaven een normaal tarief, maar in de landen die we de afgelopen maanden hebben bezocht, kon je voor dat bedrag tweemaal uitgebreid uit eten gaan.
Na het eten gaan we weer met de Skytrain om zo dicht mogelijk bij onze vertrekgate te komen.
Uiteindelijk komen we daar nog ruim op tijd aan en hebben we zelfs nog tijd om gebruik te maken van het razendsnelle internet dat ze op de luchthaven hebben om nog een partij foto's te uploaden en om te Skypen met de kinderen, die toevallig allemaal bij elkaar in Apeldoorn zijn.
We vliegen met SriLankan Airlines. De service tijdens onze vlucht van drie uur is prima en het eten uitstekend.
Meteen bij aankomst komen we in een hal met taxfree shops. Waar je op andere vliegvelden aanbiedingen ziet van parfum en whiskey, zijn het hier winkels met koelkasten, wasmachines en stofzuigers. Ik neem aan dat ze die wel thuis bezorgen, want bagagewagentjes staan daar nog niet.
De formaliteiten worden snel afgehandeld. Onze visa hadden we van tevoren al via internet aangevraagd.
In de aankomsthal staat dit keer niemand op ons te wachten. Je raakt toch wel snel gewend aan de luxe van een georganiseerde reis!
Na enig zoeken vind ik een een hoek van de hal een geldautomaat, waar ik een lading rupees kan bemachtigen. Nu heeft het pas zin om vervoer te gaan regelen.
In de hal worden we aangesproken door iemand die ons voor ongeveer 20 euro met een taxi naar ons hotel kan brengen, ongeveer 40 km verderop, aan de andere kant van de stad.
Ik had gelezen dat het soms wel twee uur kan duren om Colombo door te komen, maar het is nu om tien uur al zo stil op straat, dat we de reis in drie kwartier afleggen. We slaan af van de hoofdweg en rijden een bochtige en hobbelige steeg in. Hetty en ik kijken elkaar eens aan. Hier verwacht je toch geen Silvakris Villa? De foto's op de boekingsite zagen er goed uit, maar in de praktijk valt het dan toch soms tegen. De chauffeur stopt voor een smalle deur, zonder enige aanduiding. In het donker kan ik zien dat het huisnummer klopt. Aan een snoertje hangt een schakelaar, en als ik daar op druk, hoor ik in de verte een bel.
Er wordt opengedaan, personeel loopt naar de auto om onze rugzakken op te halen, en we worden door een kleine maar fraaie tuin geleid naar mooi ingerichte grote woonkamer. Voor we het weten hebben we een drankje in onze hand, en krijgen we de sleutel van onze kamer. We hadden in februari de standard room geboekt, maar die zijn allemaal bezet. Of we voor één nacht in de superior room willen slapen? Uiteraard willen we dat, ook al moeten we dan morgen nog een keer verhuizen.
De kamer is groot, met een goede badkamer en een groot terras boven de tuin.
We hebben een lange dag achter de rug en gaan snel slapen. Voordat ze in slaap valt roemt Hetty de zachte kussens.
Theo
- comments
Wouter Heey die mensen op de foto ken ik