De groepsreis

Vandaag check ik uit in het hostel. Mijn bagage laat ik nog even achter, ik ga eerst in de buurt nog even naar de lokale tempel van Budha kijken, gelukkig is die vrij eenvoudig te vinden en loop ik zonder problemen naar binnen. Opvallend zijn de geparkeerde auto's rondom de tempel, iets wat vaker blijkt voor te komen in China met tempels. Een Chinese tempel voor Budha is eigenlijk nooit slechts een gebouw. Meerdere paviljoens vormen gezamenlijk met de bomen, vuurpotten en monniken de tempel. In het midden van de tempelgronden is in dit geval een grote vuurpot te vinden waarin gelovigen aangestoken wierrook stokjes offeren aan Budha. Een handig bordje ernaast geeft aan hoeveel je er precies moet offeren (3 of 7, waarschijnlijk afhankelijk van de wens).

In de middag bereik ik het hotel waarvandaan mijn groepsreis in China zal vertrekken. Volgens het schema verblijven we hier drie nachten en het hotels is erg goed te doen, beduidend beter dan ik had verwacht. Mijn kamergenoot is al ingecheckt maar niet in de kamer wat mij zonder stroom laat. Binnen alle hotels in China krijg je tegenwoordig een keycard die je ook nodig hebt voor het stroomgebruik door deze binnenskamers in een daarvoor bestemd kaarthoudertje te steken. Gelukkig kan ik met het aanwezige daglicht ook de kamer verkennen en het toilet vinden op de tast gaat ook nog wel (behalve dat de toiletbril niet uit zichzelf omhoog blijft staan).

In de lobby van het hotel hangt een bericht van onze reisleidster. Haar naam is Ling (of haar zelfbenoemde Westertse naam Eileen) en we worden allen omstreeks 17 uur verwacht voor de groepsbijeenkomst. Dat geeft mij nog voldoende tijd om mij na mijn ervaring met de Pearlmarket te begeven in de andere koopjesmarkt, de Silkmarket die een beetje in de buurt te vinden is (3 metrohaltes). De Silkmarket doet qua sfeer niet onder voor de Pearlmarket. Bij ieder kraampje wordt je vastgehouden, aangesproken en als het aan de verkopers ligt vastgebonden aan een nep Jade Budha beeld van 3 meter. Gelukkig heb ik mij bij voorbaat ingesmeerd met een extra krachtige "ik luister niet naar je" olie dus alles glijdt lekker van me af terwijl ik op mijn gemak (met oordopjes in) door de markt heen loop. Eigenlijk sprak de Pearlmarket mij meer aan, daar was meer elektronica, en hoeveel zijde sjaals heb je nou eigenlijk nodig? Het enige wat ik die dag koop is een broodje bij de Subway keten (normaal brood! Yahoo!) en ik ben weer op tijd terug in het hotel. Terwijl ik mijn planning voor de komende dagen aanscherp aan de hand van de LP komt mijn kamergenoot, Luca, binnen. Een aardige jongen uit Londen die 23 jaar is en maarliefst een klein jaar op wereldreis gaat voordat hij begint aan een Traineeship bij een groot Londens advocatenkantoor. En hij heeft enkel in Bachelor in History maar in Engeland kan schijnbaar iedereen advocaat worden en is een opleiding niet vereist, dat zit binnen het traineeship zo hoor ik van Luca. We zitten meteen op een lijn en dat wekt hoop voor de rest van de trip want je kamergenoot blijft de hele reis je kamergenoot.

Tijdens de groepsmeeting blijkt de gehele groep het goed met elkaar te kunnen vinden en we reizen met zijn twaalven (inclusief Ling, de reisleidster). In de groep vindt men de volgende personages (in willekeurige volgorde):

1. Luca, mijn Britse kamergenoot

2. Isac, de blonde gezellige Ijslander

3. Thor, de lange Ijslander

4. Jenny, de rondreizende Schotse hippie

5. Lior, de Israeli die naar mate de reis langer duurt veel weg heeft van Borat (op zijn eigen manier)

6. Imogen, het Britse uptown meisje

7. Vanessa, het stille Canadese meisje

8. Lucian, de Roemeen die voor de Europese Commissie werkt

9. Jennifer, eigengezinde Schotse vrouw die de groep vooral nodig heeft voor het gemak van het reizen maar verder haar eigen plan trekt

10. Amit, de Britse geneeskunde student die wat tijd over heeft (van Indische afkomst)

11. Ling, de reisleidster die het nog zwaar gaat krijgen naarmate de reis vordert

12. Stephan, de vermeende Nederlandse drugsgebruiker (uiteraard vraagt iedereen er een keer naar)

Na de groepsintroductie ligt de leeftijd van de meeste deelnemers dicht bij elkaar (tussen de 20 en 24, Jenny is 26 en Lucian en Jennifer zijn beide begin dertig). De groepsdynamiek is prima en we vertrekken niet veel later de kou in op weg naar ons restaurant. Ling besteld allerlei schotels waar met zijn allen van wordt gegeten, zoals het in China hoort. Aan het einde van de maaltijd hoor ik dat het mineraalwater flesje van 500 ml slechts 1 yuan kost, en dat is goedkoper dan in de supermarkt. Met het oog op de reis naar de Chinese Muur morgen en het vroege tijdstip van opstaan bestel ik er nog snel even drie. Het duurt even voordat de eerste persoon, Lucian, door heeft waarom ik drie flessen bestel en hij doet hetzelfde. Dan dringt het besef echt door in de groep en uiteindelijk wordt ons verlangen naar goedkoop water ingedamd door de bediening die aangeeft dat we ze al leeg hebben gespeeld en dat we wel op kunnen houden nu. :-)

Vroeg naar bed is het devies, want morgen gaan we naar de Chinese Muur!