Het begin van een reis rond de wereld

Bijna een maand te laat maar bij deze dan echt mijn eerste blogtekst. Geschreven met terugwerkende kracht. :-)

Mede dankzij de online check in kan ik het rustig aan doen op weg naar Schiphol. Mijn tas had ik zowaar een keer op tijd gepakt en ik was zo klaar voor vertrek.

Eenmaal op Schiphol aangekomen was het noodzaak om mijn bagage met nog een item aan te vullen; een wereldstekker. Gelukkig was het geen probleem om dat te regelen (kan je het voorstellen dat je geen wereldstekker op een vliegveld kan kopen?) en kon ik met een rugzak met leesmateriaal het vliegtuig in.

Op naar Londen! Huh, wacht even, niet naar Beijing? Omdat ik een of ander geweldig wereldreis ticket heb van British Airways vlieg ik eerst naar Londen om daar vervolgens over te stappen op de vlucht naar Beijing. Ach, ik vlieg tenminste met een betrouwbare maatschappij en het Engels is goed te verstaan (in tegenstelling tot enkele andere maatschappijen).

Terwijl ik door het raampje naar buiten staar valt het me op dat ik helaas geen laatste blik kan werpen op Amsterdam vanuit de lucht. Neen, mijn afscheid van Nederland bestaat uit Haarlem (ook aardig) en indrukwekkende mistbanken die over de Noordzee het strand op rollen.De lucht bleef tijdens de gehele reis helder en ik kijk tijdens de landing op Londen dan ook uit over een aantal mooie Abdijen, kastelen, voetbalstadiums en natuurlijk over de Thames die gemoedelijk door het Engelse landschap heen slingert.

Heathrow Airport is echt een gigantisch groot vliegveld en het grootste gedeelte van mijn overstaptijd heb ik dan ook nodig om naar de andere terminal te komen. Ik hoop dat mijn bagage het ook haalt! De vlucht naar Beijing is niet onaangenaam. De stoel zit goed, het tv schermpje voor me is goed te bedienen en biedt voldoende vermaak voor de vlucht in de vorm van de laatste Harry Potter film (Deel 7, Deel I). Het oudere Britse koppel naast me heeft na 3 minuten al genoeg van me en zoekt een andere plaats in het vliegtuig. Ruimte genoeg voor mij dus met drie stoelen voor mij en mijn handbagage. Na ongeveer een uur vliegen komt er een andere man op de stoel aan het gangpad zitten maar het is allemaal goed en de vlucht verloopt prima. Het eten (Champignonpasta) was zelfs goed en het ontbijt (uiteraard Engels) was zeer welkom. Het slapen ging wonderbaarlijk goed, al was de nacht kort omdat ik pas boven het Ural gebergte in slaap val. Ik was er speciaal voor wakker gebleven alleen maar om niets te zien omdat het te donker was, haha.

Wakker worden boven Mongolie gaf mij de mogelijkheid om neer te kijken op de eindeloze vlaktes en hier en daar was een nomaden kamp zichtbaar.

Eenmaal vliegend in de omgeving van Beijing valt het mij op dat het een zeer droge omgeving is. Hoogtepunt was het zien van de Chinese Muur vanuit de lucht en het zoeken naar Beijing. Uiteindelijk zag ik dan eindelijk de eerste paar wolkenkrabbers onder het vliegtuig opdoemen en dat was het dan, is die stad zo klein???Ik had begrepen dat de gemeente Beijing ongeveer zo groot is als Belgie dus ik ben nogal verbaasd over het feit dat de stad zo klein is. Tot dan plotseling in de verte onder de vleugel van het vliegveld een inmense eindeloze vlakte van gebouwen opduikt de echte stad Beijing. Tot ver voorbij de horizon een aaneenschakeling van laagbouw en hoogbouw en de communistische stad is bedekt met een prachtig laagje smog. Precies zoals het hoort.

De landing verloopt soepel en het vliegveld is groot en modern en eigenlijk zeer mooi. Interne treinen verbinden de terminals en alles is goed aangegeven in Engels. Visumcontrole verloopt spoedig (geen eens een stempel, enkel een V met een pen op mijn visum). en daar sta ik dan in de aankomsthal tussen een stel Chinezen die mij een taxi aanbieden en vragen of ik al een hotel heb.

Ik begeef mij snel naar het cafe en bestel een koude chocolademelk (met een verbaasde uitdrukking dat ze dat uberhaupt hebben). Ik krijg een warme chocolademelk maar het is allemaal prima. Daar zit ik dan. Op het vliegveld van Beijing, met een warme chocolademelk voor mijn snuffert en ik besef me eindelijk dat ik aan de andere kant van de wereld ben.Terwijl ik van de heerlijke warme chocolademelk geniet zoek ik op mijn gemak met behulp van de gratis kaart van Beijing uit hoe ik bij mijn hostel kom. De keuze tussen taxi en OV valt uiteindelijk uit in het voordeel van het OV.Met de goede verbinding van de airport trein naar het centrum ben ik spoedig onderweg. De omroepstem aan boord de trein in het Engels is zeer gebrekkig en het valt mij op hoe leeg de trein is.

Dat alles veranderd wanneer ik overstap op de metro. Terwijl ik mij door de massa's Chinezen heen wurm met gigantische rugzak stoot ik mijn hoofd terwijl ik de metro in stap. Pardon!? Zo lang ben ik ook weer niet maar in Beijing schijnbaar lang genoeg om te moeten bukken bij de metro. Als een rijdend blik vol sardientjes worden ik en de kleine mensen door de donkere tunnels heen geslingerd. De omgeroepen stations zijn nu beduidend beter verstaanbaar (ingesproken door een Britse dame) en het is geen probleem om op de juiste halte uit te stappen. Met behulp van de kaart kom ik ongeveer vijftien minuten later aan bij de straat van mijn hostel. Spelende schoolkinderen, een hoop vuilnis en twee mannen die dat aan het opruimen zijn en een algehele stoffige indruk lachen mij toe. Is dit wel de juiste straat?