Profile
Blog
Photos
Videos
Een hartelijk welkom in Beijing door de lokale (thee)dames en de vaste gasten van het hostel!
Terwijl ik twijfel over mijn straat besluit ik uiteindelijk dat het wel de juiste straat moet zijn. Gelukkig klopt dat ook en na een paar minuten kom ik aan bij mijn hostel, the Chinese Box Hostel.
Het hostel is gezellig met een leuk binnenpleintje waaraan de kamers grenzen. Mijn kamer is goed en ook de gezellige commonroom is leuk en beschikt over computers met internet. Een aantal katten zijn vaste bewoners (samen met de mensen die er werken) en een handige kaart van de omgeving is op de muur geschilderd.
Na intrek te hebben genomen in mijn kamer trek ik er meteen op uit om de stad te verkennen. Met een kaart in mijn broekzak en wat benodigdheden in mijn kleine schoudertas ga ik op pad naar het andere metro station in de buurt dat ook makkelijk te vinden is.
Navigeren in Beijing is zeer eenvoudig. De hele stad is gebouwd rondom de Verboden Stad welke zo goed als vierkant is en eenvoudig is opgebouwd in een Noord-Zuid as en een West-Oost as. Zolang je maar weet op welke straat je bent en waar het noorden is kom je overal zonder enige moeite. Ook het metro systeem van de stad werkt goed. Ik denk dat de Zomerspelen in 2008 hier een belangrijke rol in hebben gehad want alles is goed aangegeven in het Engels en de metro is zeer laagdrempelig in gebruik. Een ritje kost altijd maar 2 Yuan wat ongeveer neer komt op iets minder dan 25 cent.
Terwijl ik uit de metro stap het zuidelijkste puntje van Ti'an Anmen, het grootste plein ter wereld, besef ik mij dat het nu in de middag nog steeds koud is in Beijing. Ik rits mijn jas helemaal dicht en ben blij dat ik daaronder ook nog mijn fleecevest aanheb. Hoewel het koud is staat de zon hoog in de hemel en ik vraag mij af hoe lang het nog koud blijft.
Het Ti'an Anmen plein is zoals ik al zei het grootste plein ter wereld. op het zuidelijkste puntje, waar ik uit de metro ben gestapt, zijn twee indrukwekkend oude gebouwen terug te vinden. De Zuidelijke stadspoort en de Boogschutterstoren met daartussen een zesbaansringweg. De eerste van zeven ringwegen om en door Beijing. De gebouwen zijn mooi en indrukwekkend en typisch Chinees zoals ik het mij had voorgesteld.
In het midden van het plein is de gigantisch grote Memorial Hall van Mao Zedong gebouwd, geflankeerd door eveneens communistische gebouwen, de grote People's Hall (het parlement) en het Nationaal Archief (geloof ik). Aan de noordkant van het plein bevind zich een monument ter nagedachtenis aan iets Chinees en verder zijn er vooral hordes toeristen, vooral Chinees. Uiteraard bevind zich ten noorden van het plein ook de Verboden Stad (met een groot portret van Mao op de eerste poort). Het plein is door middel van een zesbaansweg gescheiden van de Verboden Stad.
Eigenlijk is het plein nogal saai. Het is eentonig communistisch, groot en tien foto's later heb je het plein wel gezien. Positieve uitzonderingen zijn agenten op Segways die poseren voor foto's en de wachters naast de Chineze vlag die bijna in slaap vallen. Ook vind je (als eenzame man) afleiding in de hordes vrouwen die iets van je willen. Meestal willen ze thee.
Ik zal het even uitleggen. Gelukkig had ik in het vliegtuig gelezen waar je voor op moet letten. Dit is een van de dingen. Als je als man alleen rondloopt (of met zijn tweeen) dan word je benaderd door meestal (relatief) mooie vrouwen die een gesprek met je aanknopen en doen alsof je geweldig bent. Als je er vervolgens intrapt vragen ze je mee naar een theehuis waar ze uiteraard een deal mee hebben. Na wat thee gedronken te hebben krijg jij vervolgens een exorbitant hoge rekening (soms wel 2000 Yuan, meer dan 200 euro) en de dames in kwestie krijgen hier later weer een deel van. Een soort prostitutie maar dan anders. Deze theedames komen af en toe echt in grote getalen op je af. Negeren en doorlopen werkt voor mij in ieder geval goed.
Een ander vorm van vermaak kwam niet veel later ook langs. Nog steeds op mijn hoede voor de theedames vroegen twee Chineze meisjes of ze met mij op de foto mochten. Ik wist niet helemaal wat ik er van moest denken (en wat ze van me wilden) maar ik gaf ze het voordeel van de twijfel en ging met ze op de foto. Dat was schijnbaar alles want ze waren er gelukkig mee en liepen tevreden weg, mij enigzins verbaasd achter latend.
Nog geen tweehonderd meter verderop gebeurde het me weer. Alleen dit keer was het een stelletje en vroeg de jongen aan mij of zijn vriendin met mij op de foto mocht. Wederom zal ik verbaasd op een foto hebben gestaan want nog geen minuut later liepen ze tevreden weg. Ik keek nog eens goed om me heen en krabde me op mijn hoofd voordat ik het begreep. Ik was zo goed als de enige blanke jongen op het plein en zal dus wel een unicum zijn voor ze. Het was in ieder geval een positieve ervaring ten opzichte van de theedames.
Terug in het hostel kwam ik snel in contact met de "vaste gasten" zoals later bleek. Een Brit, een Australier en een Duits meisje die alle drie langer in Beijing verbleven om daar de taal, Mandarijn, te leren. Gezamenlijk gingen we (de vaste gasten, een Zwitser en ikzelf) in de avond naar de Food Nightmarket, wederom met de metro. Een waar rariteiten festival speelde zich voor mijn ogen af die avond. Schorpioenen (nog best te doen, ja ik heb het geprobeerd), kakkerlakken, apenballen, slang, spin en wat al niet op een stokje kwam langs. Alles is stevig gekruid en smaakt naar ... tsja... kruiden? Ik heb alleen de schorpioen geprobeerd een een mini kebab (niet zo lekker) maar het was het waard. De andere jongens gingen helemaal los en hebben alles gegegeten en zijn niet eens ziek geworden. Moe maar voldaan (na de markt hadden we nog wat normaals gegeten) kwamen we aan bij het hostel en omstreeks middernacht was het bedtijd. Een mooie eerste dag in China waarbij ik al meteen kennis heb gemaakt met de cultuur, de lokale toeristen, het vreemde eten en de vaste gasten. Een goed begin van mijn verblijf in deze miljoenenstad.
- comments