Beijing by bike, the real Chinese food and lost in the Hutongs.

Het is vrijdagochtend wanneer de Zwitser (voor mensen die slechts een paar keer voorkomen in de verhalen gebruik ik geen namen, te irritant) en ik tijdens het ontbijt besluiten om deze dag fietsen te huren van het hostel en de stad per fiets te verkennen.

Beijing is uitermate geschikt om te fietsen. Hoewel het verkeer een totale chaos is zijn de automobilisten gewend aan fietsers en rijden ze toch nooit harder dan 30 km/uur (kan namelijk niet). Daarbij zijn er ook nog eens fietspaden van af en toe wel vijf meter breed!

Gewapend met een te kleine fiets, piepende remmen en een mandje voorop zetten wij koers richting de verboden stad. Het doel is een fietsroute uit de Lonely Planet te volgen en vervolgens de Hutongs per fiets te verkennen. Het valt mij op dat de twee mannen die bezig waren met de vuilnisbelt in de straat op de dag dat ik aankwam al wat progressie hebben geboekt dus de verwachting is positief voor een vuilnis vrije steeg aan het einde van mijn verblijf.

Fietsend door het verkeer vallen mij twee dingen op.

1. Het is makkelijk om te fietsen in Beijing. Hoewel je anders zou verwachten met het chaotische verkeer is het eenvoudig te doen en wederom is het makkelijk om je weg te vinden in de stad.

2. Zwitsers kunnen niet fietsen. Wel slingeren alsog ze dronken zijn. Om 11 uur in de ochtend.

Vijftien minuten later komen we aan bij Ti'an Anmen en begint onze fietsroute door de stad. De eerste uitdaging is het oversteken van een zesbaanweg om bij de Oostelijke rondweg van de Verboden Stad aan te komen. Dit lukt goed en al filmend (kijken of ik dat online kan zetten) fietsen we langs de grachten van de Verboden Stad. Een korte stop bij een van de tempels daarnaast fietsen we rondom de gehele stad en komen we aan bij een meer in het midden van de stad. Bovenop een heuvel straalt een Witte Pagoda (the Dragon Pagoda) en ik besluit dat ik die maar eens moet bezoeken wanneer ik de tijd heb. Een korte tijd later fietsen we door de eerste hutong op onze route.

Een hutong is feitelijk een klein dorpje waarin een gemeenschap leeft. Meestal zijn deze hutongs beschermd door een muur met een Zuidelijke (hoofdingang), Westelijke en Oostelijke ingang. Geen Noordelijk ingang want daar komt o.a. koude wind, zandstormen en kwade invloeden vandaan. Niet te gebruiken als je naar het noorden moet dus. Nadat de Mongoolse krijgsheer Genghis Khan Beijing een paar honderd jaar geleden met de grond gelijk had gemaakt is de stad rondom der Verboden Stad herbouwd in de vorm van hutongs. Heel veel laagbouw dus. De charme van de hutongs is dat het echt een blik terug in de tijd is. Tegenwoordig worden veel hutongs gesloopt om plaats te maken voor van alles en nog wat (hoogbouw o.a.) en er zijn dan ook protesten in opkomst tegen de verdere sloop.

De route via de hoofdweg van deze hutong (ongeveer 2 meter breed met verkeer van beide kanten, altijd leuk) is leuk om te zien per fiets. Ergens halverwege stoppen we bij een lokaal Chinees restaurant waar alleen wat locals zitten. Met behulp van wat Chinees uit de Lonely Planet, gebarentaal en aanwijzen van zaken komen we er uit en krijgen we echt Chinees eten voorgeschoteld. Het eten is goed, veel te veel (zoals het hoort), en de rijst komt daarna (zo doen ze dat in China). Voor een euro of 4 de man (we hadden veel te veel besteld) zitten we bomvol en ze maken hier een gevaarlijk goede kip met hete saus en pinda's. Mijn vaardigheden met stokjes zijn na deze lunch ook helemaal tiptop want een gladde (olie) pinda oppikken met stokjes is niet makkelijk in eerste instantie!

De route vervolgt zich richting de Bell and Drum Towers. Twee torens ten Noorden van de Verboden Stad met daartussen een mooi oud plein wat inmiddels dienst doet als parkeerplaats voor de lokale Peter Langhout toeristenbussen. De trap omhoog in de Drumtower is steil en zonder kronkels en we zijn net op tijd boven als de Drumshow begint (ieder uur). Acht kleine trommels en een grote trommel meet daarvoor negen even kleine Chinezen geven een denderende (letterlijk) show weg die een paar minuten duurt. Erg mooi om mee te maken, gelukkig waren we precies op tijd. En over die trommels, ach wat is klein en groot als de kleine trommels hoger zijn dan een mens. Het uitzicht vanaf de Drumtower over de stad is prachtig en je kan goed zien hoe systematisch de stad is opgebouwd.

De Belltower is iets kleiner en hoger en bevat bovenin, wat een verrassing, een hele grote bel. Een echt hele grote (negen meter) die uit een enkel stuk brons is gegoten en dat alles een paar honderd jaar geleden. Gelukkig luidden ze de bel niet meer (stel je voor dat je er naast staat). De functie van de Bell en Drumtowers was om aan te geven wat de tijd was en welke poorten er geopend of gesloten werden in de oude stad. Een tweetal ingenieuze apparaten waren bedacht om bij te houden hoeveel tijd er verstreek en het systeem werkte altijd goed (volgens de informatie).

Na de torens vervolgen we onze weg richting het noorden van de centrale stad waar nog veel leuke oude hutongs te vinden zijn. Zoals het hoort verdwalen we lekker in deze kleine straatjes en dat is niet erg. Gemoedelijk fietsen we in het zonnetje, het is ook wat warmer vandaag, door de kleine straatjes om van alles mee te maken. Oude mannen die op kratten zitten te kaarten, spelende kinderen, dure auto's geparkeerd naast echte krotten en hulpvaardige mensen. Als we eenmaal willen weten waar we nu zijn blijken we echt goed aan de verkeerde kant van de stad te zitten. Nu we weer weten waar we zijn kunnen we met behulp van de kaart onze weg terug vinden naar het hostel en navigeren we ook aan de hand van de zon (zuidwest en daar moeten we heen). Een uur of anderhalf later zijn we terug bij het hostel een ervaring rijker.

In de tussentijd hebben de twee mannelijke vaste gasten een elektrische motorfiets aangeschaft om naar de Universiteit te tuffen en het ziet er niet uit. Twee volwassen kerels op zo'n klein dingetje. Gelukkig kwamen ze daar zelf ook achter, twee dagen later. Een goede in het hostel gekookte maaltijd maakt het allemaal af.