9. júní

Vöknuðum löngu fyrir fyrsta hanagal, stigum upp í gerpi og "brunuðum" út á hofakrana. Vorum komin fyrir framan stærstu trúarlegu byggingu í heimi, Angkor Wat, þegar byrjaði að birta og sáum sólina koma upp yfir þessu stórkostlega hofi. Fengum okkur líka morgunmat þar og héldum áfram að horfa á sjónarspilið þar sem sólin lék við hvern krók og kima á Angkor. Eftir að hafa tekið örfáar myndir var tekið við að skoða hofið hátt og lágt. Lágmyndirnar teygja sig yfir mörg hundruð metra og segja frábærar og myndrænar sögur úr hindúískri goðafræði. Allt hofið er í raun "micro-cosmo" af heiminum. Síðustu fimm hundruð árin eða svo hefur plássið reyndar verið notað sem búddískt hof (þess vegna er það kallað wat) og það eru ennþá munkar og búdda styttur á staðnum. Það gerði reyndar að verkum að þegar komið er upp á næst efsta þrep er ekki hægt að fara lengra nema vera sómasamlega klæddur (engar axlir, engin hné). Með öðrum orðum fékk Elisabeth ekki að príla upp á efstu hæð (ca. morðhalli á tröppunum upp) og ég skaust upp að taka myndir og aftur niður að segja frá. Þá var ekkert eftir í Angkor Wat annað en að kaupa bol á frúna og fara aftur upp þessar tröppur og aftur niður þær. Gaman fyrir lofthrædda.

Svo tók hvert hofið við af öðru - Bayon (sjá myndina með þessari færslu), Angkor Thom, Thommanon, Chao Say Tevoda, Ta Keo, Ta Prohm og að lokum Bantaey Kdei og Srah Srang. Myndir koma fljótlega inn af þessu öllu. Reyndar svolítið færri af mörgu heldur en við hefðum viljað og af sumu bara símamyndir því við urðum batteríslaus. Minnti á þetta fína lag. Þar af leiðandi er minna af myndum af fílnum sem við fórum á en tilefni stóð til. En við lofum bara að fara aftur á fílsbak og taka fleiri myndir þá. Fílar eru frábær dýr.

Mörg hof á einum degi en allt vel þess virði. Heimsminjalisti SÞ er búinn til fyrir svona dót. Þegar ég verð kóngur verður ferð fyrir alla til Angkor svæðisins innifalin í menntun allra.

Þar sem við frestuðum sólsetursáhorf til næsta dags náðum við að fá okkur Tomb Raider drykk (einn ókeypis) á Pub Street, ásamt vodkafötu, mojito og gin og tonic (hvernig er það í fleirtölu? ginum og tóníkum?) og enduðum á dansgólfinu hjá fransk-kambódískri hljómsveit sem spilaði allskonar hittara. Renndum okkur svo heim á hostel á svitabrautinni sem ég bjó til.

10. júní

Meiri hof og við hlökkuðum til. Byrjuðum á einu góðu hof fjalli, Pre Rup, til að koma glutus maximus og triceps surae vel í gang. En svo var það best útskorna hofið, Banteay Srei, sem sagt er vera gert af konum því það er svo fíngert að karlmannshendur hafi ekki getað gert það. Mjög skemmtilegt hof og besta aðkoman á öllu svæðinu. Þarna hafa Svisslendingar verið að verki en þess ber að geta að ýmis ríki hafa tekið hina og þessa staði í fóstur (enda Kambódía fáranlega fátækt land og rústirnar merkilegar fornminjar sem annars lægju undir skemmdum). Áhugavert dæmi um alþjóðlega samvinnu á menningarsviðinu.

Svo hélt ferðin áfram um "the grand tour": East Mebon, Ta Som, Neak Pean, Preah Kahn og svo sólsetur af Phnom Bakheng þar sem horft var yfir Angkor Wat og skóginn. Annar frábær dagur.

Skemmtilegur fróðleiksmoli: mikið af hofunum eru tileinkuð Shiva og mjög algeng tilbeiðslumynd hans er linga. Linga er typpi. Í hofunum er þetta yfirleitt lítill ávalur staur sem er settur í yoni. Yoni er píka. Svona er trúarbragðafræðin stundum áhugaverð.

Matardagbók: smurðum okkur nesti (note to self, ekki gera það á ferð í gerpi, það býður upp á að brauðsneiðar fari að fljúga) yfir daginn og héldum áfram í DIY anda á veitingastað um kvöld og grilluðum kjötið á borðinu. Manni verður svolítið heitt að sitja svona alveg ofan í/yfir grillinu þegar lofthitinn er um 30 á annað borð.

11. júní

Síðasti dagurinn á hof passanum okkar var í dag og nýtum við hann til að skoða elstu hofin, svokallaðn Roulos hóp. Hefði etv verið gaman að byrja hér og vinna sig upp í stærri og betur skreyttu hofin en engu að síður gaman að sjá þessi hof og ímynda sér þróunina sem átti sér stað á frekar stuttum tíma að manni finnst.

Svo var brunað til baka í bæinn í annað sinn þennan daginn (það fyrra vegna þess að ég gleymdi miðunum) og nú til þess að fara í fljótandi þorp á Tonlé Sap vatninu. Sigldum í metersdjúpu drulluvatni út í þorp sem flýtur á vatninu en er alltaf fært upp á land þegar vatnsmagnið eykst því þá verður ölduhæðin of mikil. Vatnið eykst og eykst á rigningartímanum, en aðallega fyrir það að þá rennur Tonlé Sap áin í vatnið en ekki úr því. Frekar magnað fyrirbæri. Gáfum munaðarlausum krökkum í þorpinu pakka af kjúklinganúðlum (einn á mann), kids love noodles.

Dýrahald er pínu skrítið þarna því í fyrsta lagi er fólk með hunda (í fleirtölu) á prammanum sínum og í öðru lagi er fullt af litlum börnum sem flakka um með nokkuð stórar slöngur. Sumir ferðast um í bölum. Og hvers vegna? Jú til að fá ferðamenn til að borga dollara fyrir að taka mynd af snáknum/prófa að halda á honum.

Hér snýst nefnilega lífið hjá mörgum um að gala á eftir ferðamönnum setningar eins og "Sir, you want cold water?", "maybe later, yes?", "if you buy later, you come to my shop" og hina ofurvinsælu "only one dollar". Allt er þetta sagt með leiðinda vælutón og galað yfir götur og torg á hof svæðunum. Ef ég ætti bara dollara fyrir hvert skipti sem einhver hefur sagt "only one dollar" ...