Nomm fen er fín borg en átakanleg. Fyrst samt smá leiðréttingar/útskýringar á síðustu færslu: hún heitir "bleytan" vegna þess að við blotnuðum svo mikið í hraðbátnum í kringum Koh Samet og vegna rakans í loftinu og svitans. "5. maí" átti að vera 5. júní.

6. júní

Fengum besta mat ferðarinnar, hingað til, á veitingastaðnum Friends. Þar skelltum við rúmlega 160.000 á borðið fyrir dýrindis tvírétta máltíð fyrir tvo, þrjá kokteila og risa bjór. Það gera sirka 4.800 ísk en ástæðan fyrir því að þetta er svona "dýr" staður er að þetta er góðgerðarstofnun sem styður götubörn til menntunar. Allt starfsfólk er t.d. fyrrum götubörn sem eru að finna nýjan farveg í lífinu. Þannig að við fengum bæði góðan mat og samvisku, jafnvel þó við höfum sniðgengið ótal betlandi fatlafól og smábörn. NB. staðurinn hefur ekkert með sjónvarpsþáttinn að gera.

7. júní

Eftir morgunmat héldum við ásamt Ritu (eins og Bítlalagið)/Arethu (eins og söngkonan) í Tuk tuk ferð um helstu staði borgarinnar. Rita er eillífeyrisþegi frá Kanada sem var áður landafræðikennari og leiðsögukona í Ísrael og hefur ferðast víða. Hún er hér á eigin vegum og verður í mánuð í Kambódíu og Víetnam. Við hugsuðum strax að svona vildum við vera þegar við verðum gömul. Rita var góður og skemmtilegur ferðafélagi yfir daginn en kannski hægðum við óþarlega á henni fyrir hennar smekk - hún var alltaf búin á undan okkur.

Fyrsta stopp var konungshöllin og silfur pagóðan sem er þar. Flottar byggingar en við máttum ekki taka myndir af því merkilegasta. Maður hafði ekki beint á tilfinningunni að maður væri í fátæku landi þegar maður gekk þarna um fallega garða og gylltar byggingar.

Næst var keyrt í gegnum borgina (eitt og annað sem sást á leiðinni) og út til Choeung Ek, betur þekktir sem Killing Fields. Þangað var mörg þúsundum föngum Rauðu Khemrana smalað og þeir drepnir strax við komuna. Flestir voru drepnir með skóflum eða öðrum landbúnaðaráhöldum, einhverjir með pálmasykursblöð en afar fáir með dýrum byssukúlum. Öllum var svo hrúgað í fjöldagrafir. Við gengum um svæðið með hljóðleiðsögn og grétum næstum á sömum stöðunum. Ótrúlega átakanleg og sorgleg saga á bakvið þennan friðsæla garð. Algjört skyldustopp fyrir alla sem koma til Kambódíu.

Eftir að hafa skoðað stúpu sem er full af hauskúpum og beinum fórnarlamba Pol Pots og félaga var keyrt inn í bæinn að skoða fangelsið þaðan sem flestir komu sem fóru til Choeung Ek. Þar var fólk pyntað þar til það játaði einhvern glæp, þá var það drepið á morðökrunum. Fangelsið er í dag safn og má þar bæði skoða myndir af föngunum (rauðu khemrarnir voru mikið í því að skrá allt samviskusamlega), útskýringar á aðstæðum og aðferðum og ganga um raunverulega klefa. Ef þetta fær mann ekki til að vera deprímeraðan er ekkert sem gerir það. Þvílík eymd, þvílík mannvonska. Og rauðu khemrarnir voru álitnir réttmæt stjórnvöld Kambódíu í meira en áratug eftir að Víetnmar komu þeim frá völdum, því að vesturlönd vildu ekki viðurkenna stjórnvöld sem kommarnir í Víetnam komu á fót. Og áður en náðist að rétta yfir leiðtogunum dóu þeir margir hverjir úr elli í ágætu yfirlæti. Maður gengur ekki beint glaður út af þessu safni en þetta er líka algjörlega nauðsynlegur áfangastaður.

Við náðum nú ekki mikið meiru þennan daginn, stoppuðum örstutt á markaði og kíktum á eitt hof að utan. Slepptum s.s. einhverjum 4 stöðum af þeim átta sem voru á listanum því við skoðuðum margt svo ítarlega.

Kvöldmaturinn þennan daginn var svo niðri við Tonlé Sap (áin) og þar sem við röltum og vorum að leita okkur að góðum stað rak einhver upp óp: Íslendingar! Þarna voru á ferð þrjár stelpur í útskriftarferð, BS í læknisfræði. Smá spjall og svo héldum við áfram í sitthvora áttina en þegar við vorum að borða (á Kandal House, besta pizzan í ferðinni og almennt ágætur matur) gengur allur 30 manna útskriftarhópurinn fram hjá og veifar okkur. Og, auðvitað, er þar einn fyrrum nemandi minn þar á meðal - Helgi ?son. Lítill heimur, mjög lítill heimur. Við neituðum öllum boðum um að kaupa dóp á götunni en skelltum okkur inn á Tutti Frutti sem var lítil háklassa útgáfa af Yoyo ís. Góður eftirréttur.

8. júní

Morgunrúta til Siem Reap, skoðuðum Angkor National Museum. Það er virkilega flott safn og fróðlegt. Held það komi sér vel að rifja upp hindúíska og búddíska goðafræði áður en við hellum okkur í Angkor Wat og Angkor Thom á morgun. Þar verðum við frá sólarupprás til sólseturs. Frekar ljúft. Það er líka frekar ljúft að bóka sig á 15$ gistiheimili (herbergið, ekki á mann) og fá frábært íste og hálftíma nudd til að bjóða mann velkominn. Golden temple Villa fær klárlega meðmæli. Líka ókeypis internet, ekki er það nú verra. Hins vegar er verra að það varð smá tölvuslys og allar myndir frá Kambódíu hingað til eyddust út og það eru því engar niðurdrepandi myndir frá morðökrunum. Ímyndið ykkur bein stingast upp úr jörðinni, tré þar sem börn voru líflátin með því að slengja þeim í tréð, glerkassa með beinum, tönnum og fötum sem finnast þegar rigning skolar jarðveginum til.